my big secret. *1

hoofdstuk 31

Claire

Na een uur wachten, beginnen de zenuwen door mij aderen te stromen. Lucas zal bijna ontwaken en ze zijn buiten nog steeds aan het vechten.

Wat zal er gebeuren als Lucas ontwaakt, terwijl ze nog aan het vechten zijn?

Of zal hij nog te slap zijn om me mee te nemen?

Ik hoop dat ze bijna klaar zijn met vechten. Dit is echt eng.

Er is een geladen stilte om me heen. Er is niemand, alleen ik. Mijn ademhaling is het enige wat ik hoor.

Opeens wordt de stilte onderbroken door de voordeur, die wordt opengegooid. Een zwarte wolf stormt op me af en ik deins met een gilletje achteruit. Snel verander ik in een witte wolf en grom

De zwarte wolf springt bovenop me en zet zijn tanden in mijn vel. Ik laat een luide grom horen en verander vanzelf terug in een mens. De zwarte wolf gromt nog zachtjes en veranderd weer terug in een mens.

'Hallo, Claire. Jou heb ik ook lang niet meer gezien.' Ik grom kwaad. 'Bas.'

Bas, mijn oude vriend.

Iemand die ik vertrouwde.

Iemand die al mijn geheimen kent.

Iemand waar ik altijd de grootste lol mee had.

Allemaal om mij later te verraden.

'Wat? Niet blij om me weer te zien?' Ik schudt mijn hoofd. 'Nee, natuurlijk niet! Je bent een zwarte wolf!'

Ik probeer hem van me af te duwen, maar hij is te sterk. 'Awh, is onze kleine wolf boos? Wat schattig.'

Ik kijk hem kwaad aan. 'Wat wil je van me? Wat wil iedereen van me?'

Bas is even stil en ik duw nogmaals tegen zijn borst, nu met al mijn kracht. En... het lukt! Verbaasd valt Bas achterover en ik kruip overeind.

'Vertel het me!' Bas kruipt nu ook overeind en zet een stap dichterbij. Ik duw mijn handen naar voren en het lijkt wel alsof Bas wordt aangetrokken naar de muur.

Met een klap komt Bas tegen de muur en ik staar verbaasd naar mijn handen.

Deed ik dat?

'Rustig, Claire. Ik weet wat je allemaal kunt. Je hoeft me je krachten niet te laten zien.' Hij rekt zich even uit. 'Of te laten voelen.'

Mijn mond zakt open. 'Welke krachten?' Bas kijkt me vreemd aan. 'Hebben ze je niks verteld over je krachten?!' Ik schudt langzaam mijn hoofd.

'Nee. Vertel.' Nu is Bas degene die zijn hoofd schudt. 'Dat kan ik niet doen.'

Ik stap op hem af, pak hem bij zijn kraag en schudt hem heen en weer. 'Waarom niet?! Waarom doet iedereen zo geheimzinnig?! Zeg het verdomme gewoon!'

Wow.

Sinds wanneer heb ik zulke losse handjes?

Komt dat doordat ik nu een weerwolf ben?

'Ik kan het niet zeggen, omdat ik zelf ook niet weet wat voor krachten je precies hebt.' Ik laat hem los en kijk weg.

'Oh.' Ik bijt op mijn lip en opeens voel ik een vinger onder mijn kin. Ik sla zijn hand weg en hij wordt weer naar de muur geduwd door, blijkbaar, mijn krachten.

Maar dit keer is het anders.

Hij lijkt te stikken en zakt tegen de muur aan naar beneden. Zijn armen zwaaien wild om hem heen.

En het enige wat ik kan doen, is toekijken hoe hij sterft. Met afgrijzen natuurlijk.

Ik staar naar het levensloze lichaam bij de muur en slik.

Ik heb hem vermoord.

Ik ben gevaarlijk.

Ik ben een moordenaar!

'Hallo, bloedpropje.'

En toen stond mijn hart nog meer stil dan het al deed. Langzaam draai ik me om en zie Lucas voor me staan. Ik slik en bijt op mijn lip.

Eindelijk weer een hoofdstukje. Sorry dat het zo lang duurde, maar ik heb veel leerwerk voor school en was op scouting-kamp. De komende tijd zal het ook langer duren voordat ik update, doordat ik veel proefwerken heb.

Ik hoop dat jullie het begrijpen en niet boos zijn ofzo.

Love you all xxx wondergirl101