hoofdstuk 35

306 25 2
                                    

Claire

En dat was het dan.

Goodbye ouders.

Hallo, leeg huis met allemaal onbekende mensen en een heel land dat ik moet besturen in mijn eentje.

Ik zucht en leg het laken over het lichaam van mijn vader neer. Voor altijd afgedekt, voor altijd verstopt.

En nooit zal ik hem weer vinden.

Armen slaan van achteren om mijn lichaam en ik leun naar achteren.

'Gaat het?' Hoor ik bij mijn oor. Zijn warme adem in mijn nek, beneemt me de adem. Langzaam knik ik en een traan glipt naar beneden.

Een ontsnapte traan. Ik wil ook ontsnappen. Ontsnappen uit dit ellendige leven. Ontsnappen uit deze vervelende situatie.

Maar dat kan niet. Het hele volk vertrouwt erop dat ik de wereld zal beschermen tegen de vampiers en zwarte weerwolven. Ze vertrouwen erop, dat ik het land zal besturen.

Ze vertrouwen op een zestien-jarig meisje, die geen flauw benul heeft van deze wereld.

'Ja, het gaat geweldig! Mijn ouders zijn alleen vermoord door een zwarte weerwolf en er rust nu een zware last op mijn schouders... Maar verder gaat het geweldig!' Zeg ik heel sarcastisch.

André zucht diep en draait me om. 'Kijk me eens aan?' Ik kijk hem in zijn ogen en hij streelt mijn wang, om de tranen weg te vegen. 'Ik ga je hiermee helpen. Het hele land zal je helpen. Je hoeft dit niet alleen te doen.' Ik knik en bijt op mijn lip.

Meteen slaat André zijn armen nog steviger om me heen en ik snik in zijn shirt. 'Ik ben bang voor Lucas en alle anderen.'

'Daar hoef je niet bang voor te zijn. Ik zal je beschermen.' Ik glimlach in zijn shirt en hoor met mijn wolven-oren iemand door de hal rennen.

'Prinses Claire!' Ik vlieg naar beneden en zie Gabriël staan. Hij buigt voor me en ik kijk hem raar aan. 'Ik hoorde van uw verlies. Gecondoleerd.'

'Dankje, Gabriël. Maar je mag me wel gewoon 'je' noemen.' Hij knikt en kijkt weer op.

'Zal ik doen. Ik kom je vertellen dat je morgen een meating hebt met de alfa's van de pack's in deze wereld. Zij zullen je vertellen hoe vaak ze in aanraking zijn gekomen met zwarte weerwolven en vampiers in de vorige twee weken.'

Ik knik. Alfa, daar heb ik weleens van gehoord. Dat zijn leiders van een pack. En een pack is een soort groep wolven dat bij elkaar woont.

Gabriël vervolgt zijn verhaal. 'En daarna moet je een schema maken voor de komende week, voor de poortwacht. Er hangt een lijst met de namen en hun specialiteiten in je vaders kantoor.' Ik knik nogmaals.

'En dat was alles?' Nu is Gabriël degene die knikt.

'Ik kom je morgen ophalen om stipt half 9. Dan moet je klaar zijn. Om half 10 is de meating met de alfa's en daar wil je niet te laat aan komen. Om half 2 's middags moet het schema klaar zijn. Als je hulp nodig hebt, André en ik zijn er altijd voor je.' Ik knik weer en voel twee armen zich om mijn middel sluiten.

'Ga je eerst maar omkleden. Dan kunnen we straks trainen. Je zal zo wel weer kunnen lopen.' Ik knik en probeer te lopen, wat eindelijk weer lukt. André en Gabriël lopen weer achter me aan.

Ik loop de trap weer op en pak een joggingsbroek en t-shirt uit de inloopkast. Ik loop de badkamer in en kleedt me snel om. Daarna doe ik mijn haar in een hoge staart en loop de badkamer uit, recht in de armen van André.

'Klaar?' Ik knik en hij pakt mijn hand. We lopen de trap af, en vervolgens het kasteel uit.

'Wedstrijdje naar het gekleurde dorpje?' Ik knik weer en verander in een wolf. 'Als ik veranderd ben, beginnen we.' Ik grom, als teken dat ik het ermee eens ben. André veranderd en ik zet het op een rennen.

Een paar seconden later haalt André me in en ik concentreer me op mijn turbo, die ik laatst ook gebruikte voor het ontsnappen bij de vampiers.

In een fractie van een seconde haal ik hem in en stop voor het gekleurde dorpje. Ik verander in een mens en even later komt André er aan gerend. Hij veranderd ook terug.

'Hoe deed je dat?'

Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb de turbo ontdekt toen ik ontsnapte bij Lucas.'

'Oke, morgen ga ik naar de magiër en vraag of hij binnenkort een afspraak kan maken. We moeten jouw krachten onder controle zien te houden.'

Ik knik. 'Begin maar met muren tikken. Van deze groene, tot die paarse. 20 keer. En go!'

Ik begin meteen te rennen en tik de paarse muur aan. Ik ren terug naar de groene en zo ga ik steeds verder, totdat ik klaar ben met de warming-up.

my big secret. *1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu