hoofdstuk 32

305 28 0
                                    

Claire

Ik zet een stap naar achtere en Lucas grijpt me bij mijn pols, trekt me naar hem toe en drukt me stevig tegen hem aan. Ik kreun van de pijn die ik opeens voel in mijn voet en krimp in elkaar, voor zover dat kan dan. Lucas duwt me iets van hem af en tilt me op.

'Laat me los!' Lucas draagt me naar het kamertje met de verbandtrommel en zet me op de tafel neer. Verbaasd kijk ik hem aan.

'Je bent gebeten door een wolf. Je moet verbonden worden.' Ik knik. 'Sinds wanneer doe je zo zorgzaam?'

Lucas haalt zijn schouders op. 'Ik heb niks aan je als je gewond bent.' Ik slik en voel een stekende pijn bij mijn voet. Ik schreeuw van de plotselinge pijn en hoor met mijn wolfen-oren ergens een deur opengaan en voetstappen.

'Blijf stil!' Ik houdt snel mijn mond en dan vliegt de deur open.

'André!' Roep ik blij uit. André slaat Lucas voor zijn kaak en Lucas stompt hem in zijn maag.

Even later rollen ze over elkaar heen en slaan elkaar in elkaars gezicht. Nu verschijnt Gabriël in de deuropening, die Lucas van André afhaald. André krabbelt overeind en pakt Lucas bij zijn bovenarm, net zoals Gabriël. Ze slepen Lucas mee en ik blijf op de tafel zitten, kijkend naar mijn bloedende voet.

Na een paar minuten komen André en Gabriël terug, zonder Lucas. 'Waar hebben jullie hem gelaten?' 'De kerker.' Ik knik en André gaat voor mijn voeten staan. Hij pakt het verband en verbindt de wond.

Daarna tilt hij me op en loopt, met mij in zijn armen, naar boven, waar hij me op mijn bed neerlegt. 'Je zult wel moe zijn.' Ik knik en gaap. 'Zijn ze klaar met vechten?' André knikt.

'Ja, gelukkig wel.' Hij komt naast me zitten en ik leun tegen zijn borst aan. André slaat zijn armen om me heen. Ik sluit mijn ogen en snuif zijn geur op.

André's hand gaat door mijn haren en ik zucht zacht. We zakken langzaam met onze ruggen op het matras en ik sla mijn been over die van André heen. André haalt mijn been van de zijne af en staat op. Hij trekt zijn shirt en broek uit en glijdt onder de deken. Ik trek mijn hemdje en shortje ook uit en pak het shirt van André van de grond af, waarna ik het aantrek.

Ik glijdt ook onder de deken en kruip tegen André aan. André slaat zijn armen om me heen en ik sluit mijn ogen.

'Sleep well, beautyfull.'

'Sleep well, sunshine.'

my big secret. *1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu