A Memory to Remember (On Hold)

1

Pagkatapos ng quarantine dahil sa pandemic, nagdecide sila papa at mama na magbakasyon sa Palawan. I already took plenty of pictures there. Sobrang soothing ng paligid. Nakakarelax.

Hindi kami gaanong mayaman, hindi rin mahirap, sakto lang.

Last time I checked, I was just letting myself alone, walking along the beach. Hindi ako mahilig makipag interact sa mga tao. I am an introvert. Takot na takot ako makipag usap, makipagkilala, makipagkaibigan sa mga taong hindi ko sigurado kung dapat ba silang pagkatiwalaan. I am traumatized.

Umupo ako sa buhangin, pinagmamasdan ang paglubog ng araw. Ang ganda ng paligid. Mula sa nagsasayawang mga puno, lagasgas ng mga dahon, ang banayad na pag -alon ng dagat na humahalik sa buhanginang kinauupuan ko.

Napaka-peaceful.

Pinaghalong kulay asul, pula, dilaw at ube ang kalangitan habang malayang lumilipad ang mga ibon. Kung pwede lang na dito na ako tumira, ginawa ko na.

Isa ito sa pinakaperpektong lugar para sakin. Para sa mga taong gusto laging mapag isa.

I used to have plenty of friends when I was young, I used to laugh, I used to be cheerful and jolly, but all of those disappeared in just one snap.

Napaluha ako sa nangyaring yon. Hinding hindi ko makakalimutan ang mga kahayupang ginawa nila sakin.

Habang hinihintay kong lumubog ang araw ay napagdesisyunan kong maligo sa dagat pagkat mag isa lang naman ako dito at walang istorbo.

Hinubad ko ang tumatabing sa katawan ako at lumantad ang two piece na suot ko.

Inalis ko din ang panali ko sa buhok at nilagay sa isang tabi kasama ang tapis ko saka ako lumusong sa dagat.

Sumakop sakin ang lamig na temperatura ng dagat, napakalinis nitong tignan at hindi nakakasawang lumusong at lumangoy.

Nakakawala ng problema ang pagiging mapag isa. Walang maingay, walang nanggugulo. Sarili mo lang ang iniisip mo.

Simula nang tumuntong ako sa unang taon ko sa kolehiyo ay hindi ko mapagkakailang nagbago ang ugali ko pati na din ang pakikitungo ko sa iba.

Masyadong masalimuot ang napagdaanan ko at nag iwan ito ng malaking marka sa pagkatao ko.

Markang hinding hindi maaalis sa isip ko, dahil malinaw pa din ang mga nakaraan ko.

Nang magdilim ay napagpasyahan kong pumunta na sa hotel dahil alam kong hinahanap na ako ni Mama.

Habang tinutuyo ko ang buhok ko, tumunog ang cellphone ko na nagpapahiwatig na tumatawag ang mama ko. "Hello, Ma?" Pagsagot ko.

"Where are you? Madilim na oh kung saan saan ka nagpupupunta" Panenermon niya.

"I'm sorry Ma, I just want to have my time alone -. "

"You should be here for 10 minutes. Magbihis ka dahil alam kong naligo ka nanaman sa dagat. You used to go with yourself at wala kang inatupag kundi maligo ng maligo sa dagat. Di ka ba naboboring? Bakit hindi ka makigaya sa mga pinsan mong mahilig makipag interact sa mga tao -- "

"Cut it out, Ma. Papunta na ako jan" saad ko. Napairap ako at pinatay agad ang tawag.

Naiinis ako! Bakit kailangan niya akong ikumpara sa mga pinsan ko e hindi naman ako sila!

Nang makarating ako sa hotel room ay nilinis ko agad ang katawan ko. Nagsuot lang din ako ng jogging pants n kulay itim at nagblouse ng kulay puti. Pintuyo ko ang buhok ko at hinayaan itong bagsak kahit na may pagkakulot. Inayos ko ang sarili ko dahil alam ko na Habangnagsusuotakong rubbershoesko biglang may kumatok sa pinto.

'Come in!" Saad ko habang abala pa din sa pagtataling sapatos ko.

Narinig kong bumukas ang pinto at hinayaan ko lang yon. I also hear footsteps coming near me.

Anak, kain na tayo" Panimula ni Mama.

Tumango lamang ako.

"I miss the old you anak" Preventing her voice to be broke.

Napatigil ako at tumingin sakanya ng blangko.

"I'm sorry Ma, di ko na kaya maging dating Faith" saad ko. Hindi siya umimik.

Nang maayos na ang lahat pinatay ko ang ilaw at sinarado ang pinto habang hinihintay ako ni mama sa labas.

"Tara?" Her sweet smile plastered on her face.

Ngumiti lang ako ng tipid habang sinusundan siya papunta sa isamg exclusive restaurant dito sa Palawan.

Nang makarating kami nandun na pala si Papa na naghihintay samin. May nakahain na din na mga food kaya hindi na kami nag abala ni mama na mag order.

Tumayo si papa at binigyan ng halik si mama tapos ako binigyan ng halik sa noo. Agad din niyang inalalayan si mama umupo ganun din sakin.

I'm so lucky to have a father like him. Ang gentleman, kaya siguro nahulog din si mama sakanya dahil hindi kumupas ang likas na pagiging mabait ni papa.

"How’re you feeling, honey?" Tanong ni Papa habang nakatingin sakin.

"I'm fine" ngumiti ako ng matipid.

Kumain ako ng tahimik, habang si mama at papa nagbibiruan sa isa't isa at nirerecall lahat ng pinagdaanan nila nung sila pa. Napuno ng tawanan at masayang pag uusap ang table namin habang ako nakikinig lamang sakanila.

Alam kong pinapagaan lang nila ang paligid para di ako maging malungkot.

I'm so disappointed to myself. Why I let my parents to suffer? Why I end up to this? Bakit kailangan ko maging malungkot? Why I end up on experiencing the emptiness? Kahit alam kong mahal na mahal ako ng mga magulang ko.

Sinisisi ko ang sarili ko dahil ginagawa naman na ang lahat para mapasaya ako pero ang lungkot ko pa din.

"Oh by the way, Faith, may pinag usapan kami ng Mama mo." My father started a conversation with me.

Napatigil ako sa pagnguya habang nag slice ng steak. "What is it?" I asked.

"We would like to transfer you in another school. Magthithird year college ka naman na." Saad ni mama.

Tumingin ako ng blangko sakanila, I just nod.

"Kayo po bahala. Kayo naman po nakakaalam kung ano ang best sakin" ngumiti ako sakanila.

Dahilsa gutomkona din dahil nakakapagod lumangoy sa dagat madami akong nakain, habang si mama at papa nag uusap pa din tungkol sa nakaraan nilang dalawa ni papa.

Nang matapos na kami kumain, nilapag nalang ni papa ang bayad namin kasama na din angtip sawaiter.Napairap ako nang makitang ang laki ng binigay niyang tip. Pwede namang limang daan lang bakit ginawang isang libo?

Napailing nalang ako sa naisip ko. Hinatid ako nila mama at papa sa sarili kong kwarto.

"Goodnight sweetie" Saad ni mama sakin saka ako binigyan ng mahigpit na yakap. Yumakapdin ako pabalik.

"Goodnight, Ma" saad ko.

"Goodnight Pa" dagdag ko saka yumakap din ng mahigpit kay Papa.

"Are you sure you gonna be okay?" Tanong ni papa.

"Ofcourse Pa. Don't worry" ngumiti ako sakanila.

Nang umalis na sila,sinarado ko na din ang pinto. Binuksan ang TV at nanood ng Tv shows at humiga ako sa kama.

Hindi ko namamalayan na napapatulala nalang pala ako at wala na akong naiintindihan sa pinapanood ko.

Same scenario. I wiped my tears when they escaped from my eyes. Napaupo ako dahil sa sakit na nararamdaman ko.

Binabalot nanaman ako ng kalungkutan. Kalungkutang matagal nang namamalagi sa katawan ko. Kalungkutang hindi matanggal.

Napahikbi ako ng tahimik at nagsimulang umiyak habang yakap yakap ang aking mga tuhod.

Iniisip ko lahat ng nangyari sakin noon na nagdulot ng matinding sakit at poot. Pati ang sama ng loobkung saan patuloy ang paglago nito sa akingpuso.

Bakit nila yun nagawa sakin?

Hindi pa ba ako sapat?

Ano pa bang kulang ko?

Ginawa ko naman ang lahat pero bakit ganun ang trato nila sakin? Bakit hindi makatao?

Namalayan ko nalang na umaga na pala, nakatulog ako sa kakaiyak kagabi. Eto na ang huling araw namin dito sa Palawan kaya naman mabilis akong kumilos.

Naligo muna ako at nagsuot ng maikling shorts atsaka maluwang at malaking t shirt na kulay puti. Nagsuot din ako ng Rubber Shoes at sinimulang patuyuin ang aking buhok.

Nang matapos kong ayusin ang sarili ko ay agad akong nag impake ng gamit ko at isinalansan ng maayos sa maleta. Nang maayos na ang lahat, umupo ako sa kama.

Tulala.

Bumabalik nanaman angmga alaalang masalimuot. Hindi ko makalimutan.

Kung paano nila ako tratuhin ng ganun.

Hinding hindi ko makakalimutan lahat ng pasakit na ginawa nila sakin noong bata pa ako.

Nahanggang ngayon dala dala ko.

Napaigtad ako sa gulat nang may kumatok sa pintuan.

Pasok!" Sigaw ko. Agad namang nabuksan ang pinto at iniluwa nito si Papa.

"Good morning, Honey" bati niya saka siya lumapit sakin at binigyan ng halik sa noo.

'Good morning, Pa. Si mama po?"

"Nandun sakwarto, nag iimpake.Pagkatapos non magbreakfast muna tayo bago umuwi ha?" Malumanay na saad niya.

Tumango ako. Agad akong niyakap ni Papa kaya hindi ko maiwasang maiyak. Hinagod hagod lamang ni papa ang likod ko hanggang sa kumalma ako.

Ilang minuto nakalipas, tapos na kami magbreakfast, pinabitbit na din ni papa ang mga gamit ko sa isang nagtatrabaho dito sa Hotel hanggang sa umabot sa SUV namin.

Sumakay ako sa pinakalikod ng SUV habang si Papa nasa Driver's Seat at nasa shotgun seat naman si Mama.

"Are you sure you are okay there Faith?" Saad ni mama.

Tumango ako at ngumiti sakanila. Pinaandar na ni papa ang sasakyan at tuluyan na kaming umalis.

Habang nagbabiyahe, naglagay ako ng unan na nakapaligid sa aking leeg just in case na makatulog ako at hindi ito mangawit. I put my headphone on and listen to the music of LewisCapaldi.Isasamgafavoritesingerko.

Dahil na din sa pagod ko kakaiyak kanina habang kasama ko si papa hindi ko namalayang tinangay na ako ng antok.