A Memory to Remember (On Hold)

4

As we arrived to the place kung saan daw magmimeet ang mga kaibigan ni papa, kinakabahan ako.

Ang daming sasakyan sa labas nitong bahay na to. Halatang extrovert. Napatawa ako sa sarili kong iniisip. Being extrovert can lead you to danger, I am already done there.

There are two things that can occur when you are extrovert. First you can get plenty of friends, hangouts, road trips, happiness and other things that'll make you happy but, being an extrovert have the high risks to be traitor, abandoned. Also, extrovert will not avoid plasticity.

Kaya mahirap maging friendly, hindi mo alam kung sino ang totoo at hindi sayo. Mapapahamak ka at malalagay sa alanganin.

I'm not against to those people who are extroverts, galing na ako dyan, and look how it goes and look what was the effect.

ANXIETY turns DEPRESSION.

HAPPINESS turns SADNESS.

FULL OF LOVE turns to EMPTINESS.

Sa panahon ngayon, madaming tao ang magaling magmanipula ng kapwa nila tao, minsan makikipagkaibigan lang sila sayo kapag may kailangan sila, at kapag nakuha na nila ang bagay na gusto nila hindi ka na nila kilala.

Karamihan sa mga tao, palihim ka nilang sinisiraan patalikod, at kapag nakaharap akala mo malaanghel na bumaba sa lamgit para tulungan sa anumang problema.

Trinatraydor.

Pinapaikot.

Nakakatakot.

Nakakatakot lalo napag tiwala na ang pinaguusapan. Mahirap buuin lyon matapos masira.

Pero ako itong tanga, na nagtitiwala nang madalian sa mga tao kahit simpleng ngiti lang.

And look what was the outcome.

Ako pa din ang tumatayo sa sarili ko. At the end of the day, ako pa din tumutulong sa sarili ko.

All my life, walang tao ang naging totoo sakin. All they want was money and intelligence.

Mga users.

Nasa likod lang ako nila Papa at Mama habang naglalakad kami papasok sa mansyon na to. Masyadong malaki para sa isang pamilyang tatto lang ang miyembro, baka hindi na magkita kita at maaring maligaw.

Natawa akosa inilsipko. This mansion looks so elegant. Pagkapasok palang namin ay tumambad na ang pagkalaki laking fountain na may anghel na may hawak nantrumpeta. Sobrang lawak din ng garden nila at yung fountain ay nakalocate sa gitna. Maayos ang landscape nila, nakakahalinang tignan ang iba't ibang kulay ng iba't ibang uri ng bulaklak. May bench din sa magkabilang gilid ng fountain. Dito nga makatambay mamaya.

Napatingin ako sa bahay. It was a modern style na may pagka Italian dahil sa pader nito.

Halatang halatang mayaman ang may ari dahil mayaman sa salamin ang bahay. Maski ang elevator sa may bandang kanan ay kitang kita kahit nandito palang sa labas.The mansion was painted with white and dark brown. Ang pleasing sa mata.

Natakot ako nang madaming sumalubong kay Mama at Papa. They greeted them and the do that beso beso thing.

Napairap ako. Di ba sila nandidiri? Yuck.

"Oh. And here's my daughter Faith Martina Villanueva." Pagpapakilala ni Papa sakin.

"Hi Ms. Faith, nice meeting you, I'm George" a middle aged old man lend his hand.

Familiar siya sakin ngunit hindi ko na ito pinagtuunan ng pansin.

Tumango lang ako at ngumiti. "I'm sorry, I don't do shake hands" nahihiyang saad ko.

Madami pang nagpakilala sakin at nginingitian ko lang. Wala akong pakialam sakanila. Ni hindi ko nga matandaan ng mga pangalan nila.
Lalo nang bumilis ang tibok ng puso ko nang pumasok kami sa hall kung saan napunta saamin ang atensyon ng lahat. The warm welcome makes me more hyterical pero hindiko pinahalata. Takot ako sa crowded places. Nang matapos na ako kumain, nagpaalam muna ako kay Papa na dun muna ako sa sala. Pumayag naman ito dahil naiintindihan niya ang sitwasyon ko.

Habang nagkakasiyahan ang mga magulang ko sa Hall ng mansyon na to, ako naman nandito lang sa sala. Nakaupo. Walang ginagawa. Napagdesisyunan ko munang lumabas dito samansion na to at pumunta sa nagpabihag ng mga mata ko kanina.

"Angganda talaga." Bulong ko sa sarili ko nang makalapit ako sa fountain at dinadama ang tubig na pumapatak sa aking palad.

"Oo nga e" a baritone voice startled me.

"Ay tanga!" Gulat ko. I heard him chuckled.

Napagtanto kong ang lapit lapit niya sakin habang tinititigan ako.

"The fuck are you doing?!" Sigaw ko sakanya. Lumayo ako sakanya ng sobra. I don't want to be near with other people. I can't.

"Chill" tumawa siya.

"Bakit ka nandito?" Tanong niya.

"Kasi wala ako don? Why do you care? Do I know you?" Tanong ko pabalik.

Amusement escape from his eyes and his smile. Bat ba ngiti ng ngiti tong isang to? Hindi naman ako clown.

"You're really something" he nods.

"Wala kang pake" umirap ako sakanya ay dinama ulit ang tubig na nanggagaling sa fountain gamit ang palad ko.

"Ang saya saya nila don oh" turo niya sa Hall kung saan visible ang mga ginagawa nila dahil sabi ko nga mayaman sa salamin ang may ari nitong mansion na to. "So?" Tinaasan ko siya ng kilay habang ang atensyon ko ay nasa tubig.

"Why don't you join them?" Tanong niya.

"Are you kidding me? Join? To those old men and women? Oh c'mon." I rolled my eyes.

"Eh kapag ako kasama mo gusto mo din ba?" Tugon niya. Napalingon ako sakanya habang nakakunot ang noo ko, mas lalo ko siyang tinaasan ng kilay nang kumindat siya sakin.

Oh boy, bulok na yan.

"Ofcourse not. I can't trust you", prangka kong sagot.

Napahawak siya sa dibdib niya na parang nasasaktan. Cringe.

"You hurt me"

"Malayo ako sayo. Bobo ka ba?"

Tumawa siya. Saka kumamot sa batok niya.

"Ewan koba kung bakit galit na galit ka sakin e hindi mo pa naman ako kilala" saad niya.

Iwas caught off guard.Tama nga naman siya. "I don't trust people." Maikling sagot ko.

"Why?" He asked.

"Bat ba dami mong tanong? Umalis ka nalang dito gusto ko mapag isa" pagtataboy ko.

"Hindi ako pwedeng umalis e. Wala kang kasama dito"

"Why di you even care? Kaibigan ba kita?"

"Then why not?"

"I don't do friendships." Saad ko.

"You don't do friendships or you don't just like me because I sneaked to your room?"

"Both" I quickly said.

"Atsaka ano ba pakialam mo ha kung mag isa lang ako dito? I can do it on my own." Irap ko.

"Look, you're a girl, mamaya may mangyaring masama sayo -- "

"I don't need your concern. Hindi kita kaibigan. Hindi kita kaano ano. You mean nothing" pabalang na sagot ko.

Hindi siya natinag. Nanatili pa din siya kahit ilang beses ko na siyang sinusungitan.

Napagdesisyonan kong pumasok sa loob ng mansion at heto pa din si Harris parang aso na panay ang buntot sakin.

"Will you stop following me?" Saad ko

"Why not? I want to be your friend -- "

"I don't need. A. Friend" tugon ko.

I faced my fear again. Pumasok ako sa hall at kumuhang pagkain. Bigla akong nagutom sa pakikipag away sa lalaking yon. Hindi ko naman siya kilala, all I knew was his name. That's all.

Nang makakuha na ako ng pagkain ko umalis agad ako don sa Hall at kumain sa kitchen nila.

Habang kumakain ako ay may naririnig akong yabag patungo sa kinauupuan ko.

"Sarap naman niyan"

Oh boy here we go again.

"Will you stop pestering me?" Saad ko

"Why not? I want to be close with you"

"I'm not interested in you. See? Bat ako? There are so many girls there on that fucking hall, and they stares at you everytime you pass by. Bat sakin? Hindi naman kita gusto" pangbabara ko.

"Kasi you're a challenge" saad niya saka umupo sa tabi ko.

Agad ko siyang tinulak palayo. Takot akong may lumapit sakin. Hindi ko pa kaya.

"Challenge mo mukha mo" umirap ako sakanya at tinuloy ang kumain.

Hindi na siya umimik. Pagkat ipinatong niya ang mga kamay niya sa mesa, at pinatong niya ang baba niya sa kamay niya, pinapanood ako kumain.

Nailang ako bigla.

"Stop staring" I warned.

"What?" Tanong niya.

"I said stop staring" pag uulit ko.

"Stop being cute first" saad niya.

Nabilaukan ako bigla. Agad siyang tumayo at kumuha ng tubig saka niya ito binigay sakin.

Dahil sa panic ko. Hinawakan ko na din ang baso kahit hawak niya pa din yon.

Wala akong magawa, nabilaukan na ako.

Nang kumalma na ako, binitawan ko siya agad. Saka ko siya tinulak palayo.

"Kamuntik na ako mamatay" saad ko.

He burst with laughter. "Buti nalang nakahawak ka sa kamay ko, so you survived" saad niya.

"Fuck you" irap ko.

Mas lalo siyang tumawa, Nang matapos akong kumain nilagay ko ang pinagkainan ko sa sink saka umalis sa kitchen.

Hindi ko siya pinansin.

Wala akong pakialam sakanya.

Sumunod nanaman slya. Pumunta ako sa sala at umupo hinihintay matapos ang salo salo nila mama sa hall.

"Aren't you tired of dinstancing yourself?" Tanong niya. "Pag nalaman mo rason ko, llyak ka" malamig na tugon ko.

"Then tell me your reason" he replied.

"Long story" maikling sagot ko.

Nakaupo siya pero malayo siya sakin.

Mabuti naman. Baka masaktan ko siya kapag malapit siya sakin. Nakakatakot.

Napapraning ako. Para akong mawawalan ng bait kapag may nakalapit sakin na tao lalo na kapag di ko nakakapalagayan ng loob.

Sa sobrang busog ko at pagkaboring, Nakatulog pala ako sa sofa. Hindi ko na pinansin si Harris dahil hindi din siya nagsasalita. Sinamahan niya lang ako.

Nagising ko nang yugyugin ako ni Mama na magising na daw dahil tapos na ang party.

Babangon sana ako nang mapansin kong may nakabalot na kumot sa buong katawan ko.

Naghisterikal ang buong katawan ko.

Lumapit siya? Well thanks to him tulog ako.

May soft side din naman pala yung lalaking yon. Akala ko puro panlalandi lang ang alam.

Nang makabangon ako ay inayos ko din ang kumot, tiniklop ko ito ng mabuti at iniwan sa sofa.

Mas lalo akong napanganga nang kausap ni Mama at Papa ang mga magulang niya.

So sakanila to? Nakakahiya!