A Memory to Remember (On Hold)

3

Nang matapos na ang klase, naramdaman ko na tinatawag ako ni inang kalikasan. Naiihi na ako.

Mabilis kong niligpit ang mga gamit ko saka sinalansan sa bag ko.

Mabilis kong nilisan ang room namin at dumeretso sa girls; restroom. Pinatong ko ang bag ko sa gilid saka umihi.

llang sandali pa ay naramdaman ako ang pagkabasa ng buong katawan ko dahil sa tubig na inibuhos sakin galing sa taas. Nakarinig ako ng malalakas na tawa na nanggagaling sa labas ng cubicle. Hindi akoumimikkahit nabasangbasanaang uniform at katawan ko.

"Ano kailangan niyo?" Mahinang bulong ko.

Agad silang nagkatitigan sa isa't isa saka nagtawanan.

"We'll just do a little game" Wendy smirked.

"What game?" Saad ko. Alam kong may mali sa sinasabi niya.

"Girls?" Binigyan niya ng go signal ang mga kasamahan niya.

May dalawang humawak sa magkabilang kamay ko kaya hindi ako makagalaw.

Kinakabahan ako pero hindi ko pinakita. All I knew they were my friends.

Ilook like a mess. Hindi ako umimik.

Pagbukas ko ng pinto ng cubicle, nakita kong nakaabang ang apat na babae sa labas. Lahat sila matalim ang tingin nila sakin habang nakangisi.

Nakayuko lang ako habang kinakabahan. Wala akong laban. Mag isa lang ako.

Nilahad ni Wendy ang kamay niya na parang may hinihintay na na dumapo sa palad nito. Mas kinabahan ako nang ibigay ni Tricia ang gunting.

Ngumisi si Wendy habang lumalapit sakin. Pumipglas ako ngunit mas malakas ang dalawang babaeng may hawak sa kamay ko.

"Bitawan niyo ako" saad ko.

"Shhh this will be fun, Faith" tugon niya.
seems to be the only way to explain

Pumipiglas padin ako ngunit di ako makagalaw dahil na din sa higpit ng hawak nila.

Tumutulo na ang luha ko habang sinisira ni Wendy ang uniform ko.

"Please tama na. Please" pagmamakaawa ko.

"It's so fun kaya! Ang cute mo tignan habang nakasuot ng sira sirang uniform. Para kang taong grasa" hagikgik niya siya namang mas kinatawa ng mga kasama niya.

"Hmmm parang may kulang" tinignan niya ako pataas pababa atnag aaktong parang nag iisip.

May kinuha siyang isang galon na kulay itim. Binuksan niya ang takip nito at napangiwi ako sa sobrang baho ng amoy.

"Ang saya naman nito" saad ni Wendy at humagalpak siya ng tawa.

"It will really suits for her" tawa ni Tricia na kumukuha pala ng video.

Binitawan ako ng dalawang alipores ni Wendy saka naman binuhos sakin ang nakakadiring bagay na iyon.

"Perfect!" Palakpak ni Wendy. Lumapit naman si Tricia para mas mabigyang anggulo ang pagkakuha ng video sakin na napapahiya.

I clenched my fists. Napaiyak ako sa sobrang pagkapahiya.

Punong puno ng tawa ang buong girls' restroom na para bang sobrang laking achievement nilang pahiyain ako.

Last thing I knew, I got viral and I was bullied not just in school but also in social media.

"I SAID STOP!!!" napabalikwas ako at umupo sandali.

Napahawak ako ng mariin sa bedsheet ko dahil sa galit na namumuo sa sa dibdib ko. And that anger burst into tears. Fuck that dream. It's so vivid.

Bumabalik pa din talaga ang mga alaala ko kahit matagal ko na itong binabaon sa limot.

Pero wala pa ding nangyayari. Malinaw pa lahat. Malinaw pa ang mgakahayupang ginawa nila sakin.

Sinubunutan ko ang sarili ko dahil safrustration. Panaginip lang iyon ngunit malakas angimpact sakin. Panaginip na nangyari sakin noon.

Napaiyak ako at sumigaw ng malakas. "Tang ina niyong lahat!" Bumuhos ang mga luha ko. "Wala akong ginawang masama sa inyo mga puta!" Sigaw ko.

Tang ina. Ang sakit. Ang sakit sakit pa din.

Nag iwan ito ng matinding lamat sa buong pagkatao ko.

Hindi lang imahe ko ang nasira, pati na din ang pribadong buhay ko. Dahil simula mangyari ang lahat ng yon, nakak atanggap na din ako ng death threats galing sa mga bashers na hindi alam ang buong kwento.

Napahagulgol ako ng iyak. Niyakap ang mga tuhod ko. Ang Hikbing bumabalot sa buong kwarto ko na animo'y musika. Luhang pumapatak, matang hindi napapagod, at ang nararamdaman kong hindi man lang mapagod magingmalungkotang lagikong nagagawa.

I'm too weak to have this kind of pain. It's more than enough. I can't evenhandle the sadness and anger.

Laging ganito, lagi nalang akong umiiyak.

Lagi akong talo. Lagi akong dehado.

Tumayo ako at inayos ang ang aking sarili. Pinunasan ko ang mga luhang pumapatak sa aking pisngi. Naglakad ako papuntang salamin at pinagmasdan ko ang sarili ko.

Napahagalpak ako ng tawa. Tawang makakapanirang tulog.

"Tang ina naman Faith, ampanget mo ah?" Pakikipag usap ko sa sarili ko.

"Kaya walang nagkakagusto sayo e. Kaya walang may bilib sayo dahil ganyan itsura mo!" Sigaw ko habang pinagtatawanan ko amg sarili ko sa salamin but I burst into tears again.

"Nakakaawa ka" saad ko habang pinupunasan ang mgaluhakongmalagripo kung pumatak.

"Bakit ko kailangan maranasan to?" Bulong ko sa sarili ko.

"Bakit? Ha?l Bakit?! Tang ina! Bakit?l" Halos mawala ako sa sarili ko. Sinisira at binabato ko ang mga nahahawakan kong bagay.

"Hindi ko to deserve e." Bulong ko. Binasag ko ang salamin sa harap ko.

Nagwala ako sa loob ng kwarto ko para maalis ang lungkot at galit ko. Agad kong narinig ang pagbukas ng pinto at nakita ko si mama nanakatingin sa baba. Nakita niya kung gaano kagulo ang kwarto ko ngayon. Halata sakanya ang pag aal ala at lungkot nang makita niya akong umiiyak sa isang sulok. Humahagulgol wala sa sarili.

Dumalo agad siya para aluhin ako. Niyakap niya ako at hinalikan sanoo. "Hush down, Faith, Mama is here. Mama is here" pagpapakalma niya sa akin.

"Ayoko na, Ma. Ang sakit sakit na" mas humagulgol ako ng iyak. Kumapit ako nang mahigpit kay Mama para makakuhang suporta dahil nanghihina ako. Narinig ko na din ang mahihinang hikbi ni Mama.

"I'm sorry to make the both of you suffer because of me" paninisi ko sa sarili ko.

Hinagod hagod ni Mama ang likod ko habang hinahalikan ako ng ilang beses saulo.

"We're always here for you anak. Sabay sabay tayo magsasuffer. Walang maiiwan" tugon ni Mama

"Sorry, Ma. I failed. I failed for being happy." Mas niyakap ko siya.

Pinatahan niya ako ng ilang oras. Napuyat ko patuloy siya.

Inalalayan ako ni mama papuntang kama ko at hindi ako iniwan hanggang sa makatulog ako.

Bago ko tuluyang makuha ang tulog ko ay nagpaal am si mama na papalinis niyaang kwarto ko at papaayos ang mga gamit na nasira ko kasama na ang salamin.

Tuluyan na akong inantok dahil na din sa pagod ko sa pag iyak.

Nagising ako ng bandang 7:00 am. Nakita kong malinis na ang kwarto ko at napalitan na din ng bago ang salamin na nabasag ko.

Napangiti ako ng mapait. Grabe pala ako magwala.

Nang tapos na ako magnilay nilay, tumayo ako at pumunta na banyo para maglinis ng katawan.

"So, Before you go, was there something I could've said to make your heart beat better, if only I had known you had a storm to weather" pagkanta ko.

Tae parang sakin atatong kantang to.

Naghahum lang ako habang sinasabon ang buong katawan ko.

"When you hurt under the surface Like troubled water running cold

Well, time can heal, but this won't" gumagawa nanaman ako ng sarili kong concert sa C.R.

It just makes me feel better when I sing, pero gusto ko ako lang nakakarinig sa sarili ko.

Until I hum the last lyrics, tapos na din ako maligo. I brushed my teeth and combed my hair.

Pinagmasdan ko ang sarili kong repleksyon sa sal amin. Ang laki ng eyebags, halatang walang tulog dahil puro iyak ang ginagawa ko.

Napangiti nanaman ako ng mapait. Hindi ako to. Malayong malayo sa dating ako.

Just like Taylor said 'The old Taylor can't come to the phone right now. Why? "Cause she's dead"

My old self was dead. The happy and cheerful Faith was dead. Matagal na

Misearable, sad and full of sorrows na si Faith ang nabubuhay ngayon.

Nang makapagpalit na ako ay bumaba na ako upang kumain ng breakfast. Tulog pa daw sila Mama at Papa sabi ni Inang Imelda.

Sakto nakahain na siyang pagkain. Pakiramdam ko ay sobra akong napagod kakaiyak kaya madami akong nakain.

Habang umiinom ako ng gatas nakita ko si Papa na pababang hagdan at naglakad patungo sakin.

"Good morning Sweetie" he gretted and he kissed me on cheek.

"Good morning Pa." I greeted back.

"Kamusta na pakiramdam mo? Okay ka naba?" Saad niya saka umupo at kumuha na din ng pagkain niya.

"Yes po." I uttered.

"By the way anak, pupunta tayo sa mga kaibigan ko mamaya. May kaunting salo salo lang daw." He said,

"Dad you know that I hate crowded places" pangongontra ko.

"But we need to be there. Wag mo akong ipahiya Faith"

"Dad wala bang lugar don na pwede ako mapag isa?" I suddenly asked.

"Meron kaya sumama ka" he assured.

I just nodded. Okay madali naman ako kausap. Sasama na ako basta may lugar kung saan ako pwede mapag isa.

Nagising na din si Mama at kumain ng breakfast. Nagpaal am na ako at pumunta sa kwarto ko.

Naghanap ako ng mejo desenteng damit.

Maong pants lang at loose t shirt na kulay itim ang sinuot ko pati na din Vans na rubber shoes na kulay puti. Hinayaan ko ding lumaylay ang paalon alon kong buhok.

Ganyan na. Salo salo lang naman yon.

Nang makaprepare na kami. Pumasok na ako sa sasakyan. Dating gawi, dun pa din ako sa dulo.

Nang paalis na kami there's something strange I felt.

Bat bigla akong kinabahan?