GİZLİ

ONDAN KAÇARKEN.

Karacanın Ağzından..

Nefesimi tuttum korkuyla. Nefes sesimi duyup beni bulmasın diye. Ama geç kaldım sanırım. Arkasını döndüğü an gördü beni. Yüzüne baktım ama tanıyamadım kim olduğunu.

Koruma:Karaca hanım özür dilerim. Korkutmak istemedim.
Karaca:Kim-kimsin sen?
Koruma:Yılmaz abi peşinizden gönderdi beni. Sağ salim eve vardığınızı görmek için.

İçime gelen rahatlamayla usulca bir nefes aldım. Saklandığım yerden çıktım. Adama baktım.

Karaca:Sen gidebilirsin..burası benim mahallem.
Koruma:Ama efendim-
Karaca:Burada zarar görmem korkma. Yılmaza teşekkür ettiğimi söylersin.
Koruma:Peki.

Başını salladı. Arkasını dönüp gitti. Mahalleye döndüm bende. Karanlık sokağa baktım. İlerlemeye başladım. Bu saatte kimse uyanık değildir sanırım. Ben bile yorgunluktan ölüyorum.

Kahvenin önünden geçtim. İçerde göz gezdirdim. İlerlemeye devam ettim. Evin önüne gelince durdum. Kapıda ki adamlar beni görünce şaşkınca yüzüme baktı. Yeni geldiğim için henüz burada ki insanları fazla tanımıyorum. Benden sonra çok şey değişmiş.

Beni beklememiş hayat. Onun gibi çukurda beklememiş.

Karaca:Kapıyı açın.
Koruma:Karaca hanım iyi misiniz siz?

Başımı salladım. Kapıyı açtılar. Içeriye girip eve doğru ilerledim. Elimi kaldırdım. Kapıya vurdum. Işıklar yanmıyor. Ses de yok. Tekrar kaldırdım elimi. Bir kez daha vurdum bu sefer daha sert. Üst katta ışık yandı.

Annemlerin odası. Sonra Yamaç amcamın odasının ışığı yandı. Sırayla hepsi. Bir adım geri gidip açmalarını bekledim. Annemin sesini duydum. Ama kapıyı açan Yamaç amcam oldu. Gece olduğu için baktırmadı sanırım anneme. E tabi düşman bir değil iki değil.

Şaşkınca yüzüme baktı hepsi. Hafifçe tebessüm ettim. Şaşkınlığı ilk atlatan amcam oldu.

Yamaç:Karaca? Nasıl geldin buraya? Nasıl kurtuldun oradan? Amcam..

Yanıma gelip sıkıca sarıldı. Gözlerimin dolduğunu hissettim. Uzun zaman sonra sevdiğim birine sarılmak iyi hissettirdi. Amcam geri çekilince annemle göz göze geldik. Ağlayarak baktı yüzüme. Yanıma koşup sıkıca sarıldı o da.

Ayşe:Annecim güzel kızım! Yavrum benim iyi misin? Zarar verdiler mi sana?
Karaca:Hayır.. merak etme anne iyiyim.

Sarıldım. Annemi çok özlemişim. Kokusunu duymak bile rahatlattı beni. Babam yanımıza geldi. İkimize birden sarıldı. Annem geri çekilince başımı babamın göğsüne koydum. Saçlarımı sevip öptü. Arkalarında Akını gördüm. Tebessüm etti.

Akın:Kardeşimi alabilir miyim?

Babam gülerek başını salladı. Geri çekilince Akın geldi yanıma. Başımı omzuna yasladım.

Akın:İyisin dimi?
Karaca:Senin kardeşinim unutma..
Akın:Haklısın..
Selim:Hadi herkes içeri.

Babamın söyledikleriyle eve girdik. Abim bırakmadı. Kolunun altına alıp başımı öptü. Herkes salona geçti. Hazalı göremedim bir tek.

Yamaç:Nasıl kaçtın kızım oradan?
Karaca:Azerin kardeşinin yardımıyla.
Akın:Yılmaz mı?
Karaca:Evet. Gündüz anneleri rahatsızlandı. Ona yardım edince o da bana yardım etmek istedi.
Yamaç:Azer yine deneyebilir seni almayı. Abi korumaları arttıralım.
Salih:Ben ayarlarım.