𝙃𝙖𝙥𝙥𝙞𝙡𝙚𝙨𝙨 [𝘊𝘩𝘢𝘯𝘨𝘑𝘪𝘯]

─Part 00;

احساسات تکه‌های مختلف روح آدم‌ها رو تشکیل می‌دن و فقط زمانی که کنار هم قرار بگیرن، می‌تونن به اون‌ها طعم زندگی رو بچشونن. شادی، غم، ترس، شگفتی، خشم و اسامی دیگه‌ای که همه ازشون آگاهن... همه‌ی احساسات باید با هم و در کنار هم وجود داشته باشن.

در نهایت، انسان تلفیقی از همین احساسات و میزان مناسبی از منطقه اما، چه اتفاقی می‌افته اگه یه نفر از یکی از مهم‌ترین حس‌ها محروم باشه؟

چه اتفاقی می‌افته اگه سو چانگبین، درخشان‌ترین حس و تنها احساسی که دلیل تحمل تمام احساسات دیگه‌ست رو توی وجودش نداشته باشه؟

انسان‌ها سیاهی و تاریکی رو تحمل می‌کنن تا به روز برسن و خورشید حتی شده برای لحظاتی به زندگیشون بتابه... اگه زندگی چانگبین هیچ روشنایی و درخششی رو در هیچ زمانی سپری نکنه، اون باید برای قدم برداشتن رو به جلو نگاهش رو به چی بدوزه؟