The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 54.2

[a/n (dit is een applaus momentje) IK HEB EEN FREAKING 8.1 VOOR WISKUNDE EN EEN 7.6 VOOR NATUUR TECHNIEK !¡!¡ bow down for me bitches (joke je t'aime)]

Jake heeft zijn armen om mijn lichaam heen geslagen, terwijl we samen op de bank liggen. We kijken elkaar aan, en genieten. Zonder iets te doen of te zeggen. Het bizar dat ik hem heb vergeven, als ik erover nadenk. Vroeger had ik er zó vaak over gelachen, samen met vriendinnen in mijn klas. Boeken waarin meisjes de vreemdgaande jongens vergaven. Wat een onzin was dat, vonden we. Gewoon dumpen, die eikel. Maar Jake is ook niet vreemd gegaan, dat moet ik toegeven. Hij had het makkelijk kunnen doen. Opeens verstijf ik. Wat nou als..?
Jake merkt dat ik me ongemakkelijk begin te voelen, en trekt me dichter tegen zich aan. Met zijn lippen op mijn kruin vraagt hij wat er aan de hand is.
"Niets," lieg ik. Het is even stil, voordat Jake me aankijkt. "Er is wel wat," zegt hij. Hij kijkt me met een onderzoekende blik aan.
Ik bijt op mijn lip en zucht dan. "Toen we.. Toen we uit elkaar waren.. Ben je toen..." ik aarzel. "Heb je toen een ander meisje...?"
Jake's ogen verwijden even en hij lacht dan. "Waarom vraag je dat opeens?"
"Gewoon," zeg ik. Mijn wangen worden warm.
"Gekkie," Jake drukt zijn lippen zacht tegen die van de mijne aan. "Ik wil alleen jou."
Meent hij dat eigenlijk wel? Schiet er dan door mijn hoofd. Want hij kan liegen. Hij heeft het vaker gedaan... Misschien gebruikt hij me nog steeds voor mijn geld en.. Mijn hoofd tolt van alle vragen. Heb ik er wel goed aan gedaan om hem te vergeven? Had ik niet eerst heel lang na moeten denken, voordat ik antwoord gaf? Maar wat nou als hij me daarna niet meer zag zitten, omdat hij me zo'n treuzelkont vond? En moet ik nu niet hard to get spelen?
"Wat maakt m'n mooie meisje zo aan het denken?" vraagt Jake met zijn diepe stem. Hij streelt met het kussentje van zijn duim over mijn voorhoofd, waar rimpels zijn verschenen.
Mijn hart begint sneller te kloppen bij het 'mijn meisje' en ik kan de glimlach die zich over mijn lippen spreidt niet verbergen. "Gewoon. Van alles."
"Vertel."
"Ik weet niet of ik..." ik zucht diep en trek mijn schouders op. Ik ontwijk Jake's ogen als ik mijn zin afmaak. "Ik weet niet of ik je had moeten vergeven. De ene helft van me schreeuwt dat ik het goed heb gedaan, terwijl de andere me met stenen wil bekogelen. Het voelt goed maar het klópt niet."
Er valt een diepe stilte, waarin mijn hart als een malle klopt. Heb ik hem nu verdrietig gemaakt? Oh god wat als-
"Ik begrijp het," zegt Jake dan zacht.
"Je- Je begrijpt het?"
"Ik had mezelf niet vergeven als ik jou was," als hij mijn blik ziet gaat hij gauw verder. "Ik bedoel, ik heb me echt als een eikel gedragen. Niet dat ik niet blij ben dat je weer bij me terug bent want.." Jake is een beetje overeind gekomen, en kijkt glimlachend op me neer. "Want eindelijk heb ik het gevoel dat er een passend slot bij mijn sleutel is gekomen. En dat bedoel ik niet seksueel."
Ik barst in lachen uit. Meteen sla ik mijn handen voor mijn gezicht, maar Jake haalt ze voorzichtig weg. "Niet doen," zegt hij fronsend. "Je bent harstikke mooi, Princess. Ik meen het."
Ik kijk hem met rode wangen van schaamte aan. Twee paar glinsterende ogen staren naar elkaar, en dan lijkt het alsof we elkaars gedachtes kunnen lezen. Allebei buigen we naar elkaar toe, en het duurt maar een fractie van een seconde voordat onze lippen elkaar raken. Het voelt alsof het onze eerste kus is, zo levendig en zo passievol. Huid tegen huid, hart tegen hart; het is zo intens dat ik het gevoel heb dat ik uit mijn vel spring.
Overal waar Jake me aanraakt ontstaat vuurwerk en ik heb het gevoel alsof mijn bloed bubbelt. Jake houdt zich met één hand omhoog, zodat hij boven me hangt. Onze benen verstrengelen, en langzaam maar zeker doen onze tongen dat ook. Jake zucht diep in de kus voordat hij stopt. "Ik hou van je," zegt hij plotseling. Het voelt alsof hij een bom heeft gedropt, en ik voel dat ik misselijk word. Houden van? Hij houdt van me? Moet ik nu iets terug zeggen? Is het te vroeg? Hou ik van hem?
"Je hoeft niets terug te zeggen, weet gewoon dat ik van je hou en dat ik er alles aan ga doen om je weer 100% terug te winnen."
"Oké," zeg ik ademloos.
Jake glimlacht weer en laat zich dan naast me zakken. Met zijn vingers begint hij patronen op mijn dijbeen te tekenen en ik sluit mijn ogen van genot.
"Toen ik klein was, zong mijn moeder vaak een liedje voor me," zegt Jake na een tijdje.
Ik doe mijn ogen op een kiertje open om hem aan te kijken. De donkerblond harige jongen staart in de verte, alsof hij niet in zijn woonkamer (ja, het blijkt dat Jake hier een appartement heeft for god's sake. Ik heb er niet moeilijk over gedaan) is, maar op een hele andere wereld. Ver, ver weg in het universum.
"Ik wist toen ik klein was niet waar hij over ging, maar ik vond hem mooi. Ze zong het vaak voor me, zo vaak als ik wilde. Als ik verdrietig was zong ze het, als ik blij was zong ze het, als ik moe was zong ze het..." Jake's ogen zijn waterig, maar hij glimlacht. "Toen ik je een tijdje geleden hoorde zingen.. Toen... Toen leek het alsof ik mijn eigen moeder hoorde.. Het was zo mooi, ik krijg er nog steeds kippenvel van," Jake lacht en houdt zijn arm omhoog. Inderdaad, er zijn kleine bultjes verschenen.
"Hoe ging het?" vraag ik zacht.
Het blijft heel lang stil, en ik vraag me af of Jake het heeft gehoord. Maar dan begint hij zacht te zingen.

"My grannie, wise and old,
Knew about treasure, and she told
It was precious, more pure than gold,
So I started to think, where was it sold?

Something purer than gold, where could I find that?
A goldsmith, perhaps?
Unfortunately, It's not here, the goldsmith said.
Was the story even true, or had my grannie gone mad?

I asked around,
It was nowhere to be found,
I was sitting in a park, just on the ground,
When I heard a random sound.

It was a girl, pretty and tall,
My knees went weak, I felt myself fall,
I asked how she was called,
We started to talk, and she had it all.

The delicious scent,
The pretty hair, that curled at the ends,
She had even an strong Britisch accent
And I wanted to be more than her friend.

And that's how it ends"

Jake haalt even diep adem en glimlacht zwakjes. "Dat is wat ze zong."
"Het is prachtig.. Is de schat liefde?"
Jake glimlacht naar me, en streelt mijn wang. "Ware liefde. En dat is waarom dat liedje me aan jou doet denken," fluistert hij. En dan kust hij me.

[a/n Nee, dat is nog niet het einde :D Eindelijk meivakantie... nog 8 weken school en dan lekker zomervakantie!! Wat gaan jullie deze meivakantie doen? Ik ga één weekje zeilen met m'n familie, naar Zwolle en zo .

We (ja, we, niet ik maar we) hebben bijna 1 miljoen lezers! Het is zooo dichtbij! Nog ongeveer 20k! Blijf alsjeblieft stemmen en reageren, hoe meer votes hoe meer lezers en dan halen we de 1 miljoen lezers en omg dat zou ik geweldig vinden 😇🙆🏽❤️Love you all x

P.s. Yep, dat liedje heb ik zelf bedacht. Anders zou ik de credits er wel bij zetten 😊]