The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 31.2

[a/n allereerst, dankjewel als je dit boek nog leest. Ik ben echt superslecht geweest in het updaten van dit boek D: Ik hoop dat ik het nu goed heb gemaakt met een hoofdstuk van 2000 woorden :) Iedereen die een reactie plaatst vóór 22/10 krijgt een follow back, omdat ik van comments hou, plus ik wil meer mensen volgen.Vergeet niet: Ik hou meer van jullie dan super snelle, free wifi en daar hou ik echt heel erg van want de meeste free wifi is erg traag.]

"Kom op Selena. Opstaan, kleren aan en naar buiten!" Matt klapt in zijn handen en trekt de gordijnen open.

"Nee ga weg." Kreun ik.. Ik verstop mijn gezicht in mijn kussen.

"Nee, ik ga niet weg voor dat jij je weer normaal gaat gedragen. Holy crap zeg, hoe lang duurt dat liefdesverdriet bij jou? Nou, hop hop, ga van de bank af en ga Keesje uitlaten."

Ik kreun. "Nee laat me nou!"

"Dat zeg je al voor, weet ik veel, dagen! Weken! Ik word gewoon moedeloos van je!" roept Matt. "Ga werken of zo!"

"Ik begin pas morgen." Zucht ik terwijl ik de deken op trek tot mijn kin. Mijn ogen worden waterig. Matt gaat naast me zitten en legt zijn hand op mijn schouder. "Hé, Selena. Ik bedoelde het niet boos."

Ik snif. "Ik voel me gewoon klote."

Matt zegt niets, maar aait gewoon over mijn rug. Na een minuut of drie zegt hij: "Selena, ik had je laatst toch gezegd dat we naar de McDonalds zouden gaan? Het is tijd om die belofte waar te maken."

"Ik heb geen trek."

"Maakt niet uit, je gaat gewoon mee."

"Nee ik wil niet."

"Doe het dan voor mij."

XxX

Ik kruip iets verder weg in mijn sweater en kijk om me heen. Overal zijn krijsende kinderen aan het rondrennen met plastic dingen in hun hand. Ik trek mijn neus op. "En dit vinden mensen leuk?"

Ik kijk naar de borden die met schreeuwerige letters "KILOKNALLERS" aangeven. Jees, hebben mensen niet door hoe slecht alle dieren waarvan de "KILOKNALLERS" vandaan komen worden behandeld? Ik ril.

"De meeste mensen wel." Zegt Matt. Hij trekt me mee in de rij. Overal duwen mensen zich tegen me aan. Ik trek me nog verder dan mogelijk terug en probeer zo min mogelijk in contact te komen met andere mensen. De enige die me aan zou mogen raken zijn Jake, Fleur en Matt, maar Jake en Fleur zijn weg. Ik bijt op mijn wangen om de tranen binnen te houden. "Wat wil jij?" haalt Matt me uit mijn gedachten.

Ik kijk omhoog, in zijn ogen. " Don't know. Cola of zo."

Matt rolt met zijn ogen en keert zich naar de kassière. "TT-Twee uh, coffee caramel medium."

Ik frons. "Maar-"

"Sh." Matt legt zijn hand op mijn mond.

"Ik begin zo'n hekel aan jou te krijgen." Mopper ik.

Matt tuit zijn lippen en kijkt me liefdevol aan. "Ik hou ook zo veel van jou." Plaagt hij.

Ik rol met mijn ogen en wacht tot Matt betaald en de kassière twee plastic bekers met een soort bruine milkshake met een enorme dot slagroom op een dienblad heeft gezet. Matt tilt het blad op en we banen ons een weg tussen de zwetende mensen naar buiten, waar we op aan een tweepersoonstafeltje gaan zitten.

Matt kijkt me afwachtend aan als ik het rietje naar mijn lippen breng en een slokje neem. "En?!" vraagt hij hyper. Gosh, hij doet me denken aan Keesje. Geen wonder dat ze elkaar zo mogen.