The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 40

{Point of View Selena}

Veertien dagen. Het kostte ons veertien dagen om mij door mensen te laten herkennen. Overal op straat zie ik ze; mensen die naar me kijken en me na wijzen. Soms zijn er mensen, vooral meisjes, die de moed hebben om op me af te stappen en te vragen om een foto en handtekening. Het begon eigenlijk pas een week geleden, na dat ik werd genoemd bij 'De Wereld Draait Door'. Ik wist het niet eens. William en Josh hadden een telefoontje gekregen of ze een stukje van mijn cover van Broken Hearted Girl mochten gebruiken in hun uitzending. Josh en William stemden meteen in, maar ze hielden het als verrassing voor me. 's Avonds kreeg ik een whatsappje dat ik moest gaan kijken. Ik heb nog nooit zó hard gegilt.
Ik heb nu drie liedjes op YouTube; Broken Hearted Girl, Listen en If I Were A Boy. En ik durf niet eens te kijken hoeveel views ik heb. Ongelofelijk. Het kan helemaal niet. Ik ben een normaal meisje van vijftien, die in één klap beroemd is. Nou ja, beroemd in Nederland. Matt en Rens steunen me. Matt gaat overal bij mee en Rens volgt hem. Zwijgend, dat wel. Maar zo is Rens. In twee weken tijd heb ik hem steeds beter leren kennen. Rens is een beetje een stil persoon. Hij zegt niets, en als hij iets zegt is het een wijze opmerking. Ik snap wel dat Matt hem leuk vind. Rens is slim, behulpzaam en totaal niet lelijk. Matt en Rens steunen me niet alleen in mijn zangcarière, ook in het 'vergeten' van Jacob. Niet dat ik hem kán vergeten, hoor. Hij blijft in mijn hoofd zitten. 's Ochtends word ik wel eens wakker met betraande wangen. Dan heb ik weer eens van hem gedroomd. Meestal gaan de dromen over Jake en dat hij een ander meisje heeft. Ze lachen me allebei uit, terwijl ik steeds verder naar beneden val in het zwart. Net als ik de grond raak, word ik meestal wakker. Huilend. Een enkele keer zijn mijn dromen fijn. Dan zitten Jake en ik naast elkaar op het strand, in de duinen. We houden elkaars hand vast en kijken naar de ondergaande zon. We zeggen niets, maar het maakt niet uit. En als ik dan wakker word, en me realiseer dat het niet echt is, beginnen de tranen weer te stromen. Mijn hart zal nooit helemaal helen. Er zal altijd een gat in zitten, gecreërt door niemand minder dan de jongen die me dumpte. Het moeilijkste van alles vind ik denk ik dat ik mezelf niet begrijp. Ik snap niet waarom ik hem niet op bel, ik hem helemaal vol scheld en op het laatste zeg dat ik van hem hou. Dat zou ik willen. Ik ben namelijk niet alleen verdrietig. Ik ben ook boos. Boos dat hij me liet zitten, dat hij nooit meer iets van zich heeft laten horen. Laatst kreeg ik een telefoontje. Mijn hart stopte voor een seconde met kloppen toen ik dacht dat het Jake was. Maar het nummer was anoniem. De beller zei niet eens iets. Ik heb hem weggeklikt. Matt heeft er voor gezorgd dat die beller me niet meer kan bellen. Hoe hij dat heeft gedaan is een raadsel.
Van Fleur heb ik niet zo veel gehoord. Volgens mij heeft ze het druk met Sem. Af en toe bellen we even, om te vertellen hoe het gaat. Die gesprekken zijn leuk en bemoedigend. Ik denk terug aan het laatste gesprek.
"Fleur! Stop met die onzin!" lachte ik. "Dat ga je toch niet zo maar vragen?"
"Ik ben hartstikke eerlijk hoor. Wedden dat ik het durf?" ik hoorde dat Fleur bloedserieus is.
"Oké! Waar voor wedden we?"
"De verliezer moet de ander trakteren op koffie van de Starbucks." besloot Fleur.
"Deal"." stemde ik in.
"Oké dan ga ik nu bewijzen dat ik het durf!" Ik hoorde dat Fleur begon te fietsen. Ik hoorde even wat geruis en daarna Fleurs stem. "Hallo meneer, mag ik u wat vragen?" ik kon bijna mijn lach niet in houden. Die sukkel ging het echt doen!
ik hoorde een mannenstem op de achtergrond. "Natuurlijk meisje."
"Nou, kijk. Mijn vriendin en ik fietsen hier al heel lang langs en we vroegen ons iets af. Er komt hier een pannekoekenboerderij, maar ik zie geen speeltuin, terwijl hij morgen al open gaat."
"Dat klopt." zei de man. "Die moet nog komen. Zie je dat veldje daar achter?" waarschijnlijk wees hij ergens naar want Fleur antwoordde: "Ja"
"Nou, daar komt de speeltuin."
"Dankuwel meneer! Dan hebben we meer redenen om naar de speeltuin- ik bedoel pannenkoekenboerderij te gaan."
"Dat is mooi. Ik hoop dat jij en je vriendin veel speelplezier hebben."
"Dankuwel meneer, dat gaat lukken" antwoordde Fleur. Ze namen afscheid en Fleur fietstte weg. "Die vanilla latte komt er aan!" Fleur grinniktte zelfvoldaan.
ik krijg weer een lach op mijn gezicht als ik er aan denk. Fleur en ik moeten weer nodig gaan afspreken. Die Vanilla latte komt er sowieso aan! En een extra grote, zodat we lekker lang in de Starbucks kunnen zitten, omringt door de geur van caramel en koffiebonen. Ik hoor een zacht klopje op de deur. "Ja?" vraag ik. De deur gaat langzaam open en Rens hoofd verschijnt. "Matt en ik hebben ontbijt voor je gemaakt."
"Dat had toch helemaal niet gehoeven!" zeg ik als ik zie wat hij met zich mee heeft. Een heel dienblad vol lekkernijen zoals croissantjes, jus d'orange, jam, eitjes en fruitsalade. Rens glimlacht en zet het voor me neer op mijn bed. "Waar is Matt?" vraag ik.
"Werken." antwoord Rens. Hij pakt een stoel en gaat zitten. Hij volgt mijn bewegingen met zijn ogen. Een beetje ongemakkelijk eet ik mijn eerste croissantje op. "Zeg Rens." vraag ik. Rens kijkt me vragend aan. "Ik vroeg me af.. Jij en Matt hè. Hoe lang zijn jullie samen?"
Rens glimlacht even. "Volgende week vrijdag een jaar."
"Echt? Dat is geweldig! Gaan jullie het vieren?"
Rens haalt zijn schouders op. "Ik weet niet wat Matt wil."
Het blijft een poosje stil in de kamer. Dan schraap ik mijn keel. "Ik denk dat Matt het leuk zou vinden als je iets voor hem zou doen. Of iets mét hem."
"Zou het?" vraagt Rens.
"Ja." Ik lik even aan mijn wijsvinger en pik wat kruimeltjes croissant van mijn bord. "Dat zou hij leuk vinden. Heb ik trouwens al gezegd dat jullie echt enórm schattig zijn samen?"
Rens glimlacht verlegen. Dan kijkt hij mij aan. "Wat zou ik dan voor hem kunnen doen?"
Ik denk even na en zucht diep, maar het is een 'ik-denk-heel-hard-na' zucht. "Het ligt aan jou. Wil je met hem op een date?" Rens bijt even op zijn lip en knikt. Ik ga verder. "Je zou met hem naar het strand kunnen? Het is toch lekker weer! Over twee weken hebben we zomervakantie, dus de zee is warm genoeg om te zwemmen."
Rens kijkt me peinzend aan. "Goed idee." Hij staat op. "Dankjewel."
Ik glimlach naar hem. "Graag gedaan, ook al deed ik niets." Rens lacht even en loopt dan vlug de kamer uit. Ik laat me achterover zakken, waarna ik gelijk weer overeind ga zitten en een aardbei in mijn mond steek. Een bom van sap ontploft in mijn mond, zodra ik er in bijt. Met mijn gedachten ver van deze kamer eet ik het hele bakje fruit leeg. Als het uiteinde van het bakje in zicht komt en het uiteindelijk leeg is, zet ik het weg. Ik neem een paar grote slokken jus d'orange en net als ik het glas neer wil zetten gaat mijn telefoon. "Met Selena?" vraag ik terwijl ik de telefoon tussen mijn oor en mijn schouder houd.
"Hey.. Erm.. Are you Selena van Zwanenburgh?" hoor ik een mannenstem in het Engels vragen.
"Yes, that's me. How can I help you?"
"Well, let me introduce myself. I'm Harold Detesse, from So Record, a record company. We saw you on YouTube, singin If I Were A Boy, and we want you."
Overrompelt kijk ik naar de muur voor me. "Oh, erm.. I'm a little bit overwhelmed."
"I know, maybe we can-"
"Sorry, but I'm already recording with a Dutch record company."
"But we are English, we can help you to be famous all over the world!"
"Sorry, I'm not interested." zeg ik. Ik ga Josh en William niet laten stikken! Zij hebben me geholpen in het begin.
"Okay, that's too bad. But if you changed your mind, call us."
"I will." zeg ik, meer uit beleefdheid. Snel drunk ik hem weg. Dan realiseer ik me dat mensen in Engeland mij ook kennen en ik schiet overeind. "Oh mijn freaking god!" roep ik. Ik spring uit mijm bed en dender de trap af. "Rens Rens Rens Rens Rens!" gil ik. Ik ren de woonkamer in. Rens draait zich met een ruk om. Hij kijkt me geschrokken en bezorgd aan. Ik werp mijn armen om zijn nek en spring in het rond. "Ze belden me! Uit Engeland! Rens ik word beroemd!" Juichend spring ik op en neer. Rens tilt me op en zwaait me rond. Ik lach schaterend, ik voel me net een klein kindje. Ik heb nog nooit zo hard gelachen, en me zo levendig en vrolijk gevoelt na J- nee. Ik ga niet aan hem denken nu. Ik laat mijn vrolijke humeur niet door hem verpesten. Net als Rens me neer zet, gaat de deur open. Matt komt binnen, met zijn handen vol met tassen. "Ik ben thui... Sssss" maakt hij zijn zin af. "Wat doen jullie?" Hij kijkt even naar Rens' handen, die op mijn heupen liggen. "Matt!" roep ik, zijn jaloerse blik negerend. "Ik ben gebeld!" Ik leg hem het hele verhaal uit. Matts lach wordt steeds groter. "Gefeliciteerd!" roept hij. Ik lach. Rens is ondertussen drinken gaan halen. Matt ploft neer op de bank. "Ging het goed? Werken?" vraag ik terwijl ik op het zachte kleed ga zitten.
Matt kreunt. "Het was érg druk."
"En dat is slecht of goed?"
"Goed voor de winkel, slecht voor mijn energie." lacht Matt. Ik glimlach naar hem en veeg een strook haar achter mijn oor. "Weet je Matt, ik heb je eigenlijk nog nooit bedankt."
"Waarvoor?" vraagt Matt.
"Nou ja, jij en Rens hebben me hier laten slapen, en steunen toen.. Jake er niet was." Ik kan het niet helpen dat er een vlagje verdriet door mijn stem klinkt.
"Gek kind. Dat doen we met plezier hoor! Toch Rens?" vraagt hij aan Rens die net binnen komt. Hij kijkt hem vragend aan. "Dat we Selena met plezier helpen." verduidelijkt Matt zich.
"Oh." zegt Rens met een nu-begrijp-ik-het gezicht. "Ja."
Ik voel mijn wangen warm worden van blijheid. "Dankjewel."
Matt knijpt even in mijn hand. "Je bent welkom, Seleen. Vergeet dat nooit."
Ik lach en bijt op mijn lip om een te grote grijns te verbergen. "Oh ja." zegt Matt. "Voor ik het vergeet; Josh en William belde om te vragen of je wil komen om een afspraak te maken."
"Waarover?" vraag ik, terwijl ik met mijn vingers over het kleed ga.
"Dat is een verrassing." zegt Matt mysterieus.
"Ah please?" smeek ik. "Mag ik het weten?"
"Nee." zegt Matt. "Maar ze belden ook nog voor iets anders. Ik moest zeggen dat je volgende liedje 'mean girls' wordt. Van Rachel nog iets."
Ik haal mijn schouders op. "Die ken ik niet."
"Nou, leren dan." lacht Rens.