The Balloon (a Dutch Love Story)

Epiloog

(A/n Epiloog :( p.s Ik ben een Huge Directioner, sorry als een stukje hierin je kwetst, het was super stom om zo over Hazz te schrijven. Fleur heeft ook een stuk geschreven x)

Wat zou er gebeurd zijn als Selena de ballon niet de lucht in had laten gaan? Wat als Selena had besloten om privé les te kregen, thuis? Wat als Jake op dat moment niet op het strand was gegaan, maar thuis was gebleven? Wat als...? Dan waren Selena en Jake niet bij elkaar. Dan hadden ze nu niet samen een appartementje gehad in Engeland. Misschien waren Selena's ouders niet gescheiden als Selena en Jake elkaar niet hadden ontmoet. Dan was Selena's vader niet een relatie begonnen met Claire. Misschien was Jake dan nu niet aan het wachten op de thuiskomst van zijn meisje. En dan was hij misschien niet zo zenuwachtig geweest, op de dag van de thuiskomst van Selena.

{Point of View Jake}

"Jake!" Selena springt uit de zwarte Mercedes en rent op me af. Ik open mijn armen en wikkel Selena om me heen. Ik negeer alle paparazzi en gillende mensen. Mijn meisje is thuis. Selena veegt wat tranen van blijdschap weg. "Ik heb je zo gemist!" snikt ze.
"Ik jou ook, Lief, ik jou ook." Ik hou haar stevig vast, niet van plan om haar los te laten. Selena komt net terug van haar Europa-tour. Ze is zelfs naar een award-uitreiking geweest, waar ze de Award voor 'best female singer' heeft ontvangen. Ik was (en ben nog steeds) zó trots op haar! Natuurlijk ben ik met haar mee gegaan. Ik heb het hardste gejuicht van allemaal, zelfs harder dan haar vader. Ik buig me naar voren en druk mijn lippen op die van Selena. Meteen schiet er een elektrische schok door mijn lichaam. Telkens als ik denk dat ik het deze keer toch écht aankan om haar te zoenen zonder bijna te elektrocuteert te worden, gaat het mis. Niet dat ik het heel erg vind, hoor. Selena laat me los en krult zich tegen me aan. "Ik ben blij dat ik thuis ben."
"Ik ook, Princess, ik ook." zeg terwijl ik haar slaap kus. "Je vader komt over anderhalf uur hier heen, tot die tijd hebben we tijd voor ons zelf."
"Echt?! Hij zat toch met Claire in Hawaii?" roept Selena uit.
"Ja, maar hij is terug gevlogen! Claire wil je heel graag ontmoeten."
Opeens kijkt Selena me onzeker aan. "Wat nou als ze me niet leuk vindt?"
"Liefje, ik heb er al één keer ontmoet en ik denk dat je haar écht heel erg leuk gaat vinden."
"Je wordt toch niet verliefd op haar, hè?" vraagt Selena speels. Ik schiet in de lach. "Oh ja, een vrouw van veertig, yam!"
Selena rolt met haar ogen. "Ik mag jou niet."
"Ik ook van jou." zeg ik. Voor we naar binnen lopen deelt Selena nog wat handtekeningen en 'selfies' uit. Er wordt zelfs aan mij gevraagd of ik op de foto wil. Dat overkomt me steeds vaker.
Selena opent de voordeur van ons appartement en ik trek haar mee naar binnen. Meteen is het stil. Selena slaat meteen haar armen om mijn nek en zucht. "Welcome home, Princess." fluister ik zachtjes in haar oor. Selena zucht tevreden. "Dankjewel, Jake. Ik heb je vreselijk gemist."
"Ook met al die bekende sterren?" vraag ik onzeker. "Je was wel vol van die Harry Styles."
Selena wordt rood. Meteen voel ik hoe mijn hart zwaarder wordt. "Wat- nee, je hebt toch niet- nee!" Ik laat haar los. Selena kijkt me verschrikt aan. "Nee! Wacht! Nee! Harry- nee! Het is niet wat je denkt! Ik bedoel, ik heb hem maar een kwartier gesproken."
Nog steeds kijk ik haar wantrouwend aan, maar als ik in Selena's ogen kijk zie ik dat ze de waarheid spreekt. "Sorry." zeg ik onzeker. Ik houd mijn armen open en Selena vliegt tegen me aan. "Het spijt mij ook." zegt Selena. "Ik werd rood omdat ik keihard faalde bij hem. Die Styles is helemaal niet zo leuk als hij lijkt hoor. Fame changed him."
Ik knik langzaam. Ik voel een zenuwachtige kriebel in mijn buik ontstaan. Misschien is het tijd om naar boven te gaan.

{Point of View Fleur}

"Jongens, we moeten nu écht opschieten!" Joël loopt zenuwachtig door de kamer heen.
"Ach, relax nou toch eens, we krijgen het heus wel eens op tijd klaar." sus ik hem.
"Ding-dong" de bel gaat. "Ik ga!" roept ik. Ik ren naar de deur en zwaai hem open.
Op de deurmat staat een soort postbode, maar dan iets anders.
"Een pakketje, voor;" hij leest het kaartje dat aan het grote, bruine pakket hangt.
"Meneer Orerbmos?" stottert hij.
"Zegt u maar Sombrero, hoor." De man schiet in de lach. Hij duwt het grote pakket in mijn handen. Die taart, die is best zwaar!
"Nou, veel plezier ermee!" Met die woorden draait hij zich om en loopt weg.
Dan voel ik een hand op mijn schouder, Joël. "Je bent echt gestoord, dat weet je hè?" Ik knik tevreden en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.
Dan word ons momentje verstoord door Matt.
"Jongens! Kom! Allemaal! Nu! We nemen de taart mee!"
Ik pak het pakket iets beter vast en loop dan Joël en Matt achterna.
Stapje voor stapje, de trap op. Halverwege, ik ben er bijna.
"Ding-dong" de bel gaat, opnieuw.
"Nee! Nee! Nee! Selena mag er nog niet zijn!" Joël kijkt paniekerig om zich heen.
"Ik ga haar tegenhouden!" Hij stormt de trap af waardoor hij mij een duw geeft. Ik draai een rondje op een been en grijp me dan vast aan de reling. Daardoor hou ik het pakket niet meer met twee handen vast. Shit, dat is niet handig. De taart valt naar beneden.
"Fleur!" roepen Rens, Catherine Matt en Joël tegelijk.
"Oeps," stotter ik en ik lach een beetje ongemakkelijk. Rens en Matt schieten gelijk in de lach maar Joël is nog bezig om te zorgen dar de deur niet opengaat.
"Joël," zegt Rens streng, "stop daarmee!" Joël probeert nog tegen te stribbelen maar laat dan de deur los.
"Ik ga wel even kijken wie dat is, als het Selena is, dan lok ik haar mee naar buiten." beslist Matt.
Hij loopt de trap af en opent de deur voorzichtig. Als de deur op een klein kiertje is geeft Matt een gil en gooit de deur dicht.
"Wat is er?" roep ik en ik storm naar beneden. Matt probeert de deur dicht te duwen maar er staat een voet tussen de deur.
Een voet met een teenslipper, om precies te zijn.
"Kun je alsjeblieft de deur opendoen? Wij zijn het," hoor ik een zware stem zeggen.
Matt opent langzaam de deur. "Oh, u bent het. Ik had u eventjes niet herkent." stottert hij.
Achter de deur staat Selena's vader, maar hij lijkt niet op wie hij ooit was. Hij heeft een donkerpaarse, wijde broek aan die is gemakt van een heel zacht stofje. Daarover heeft hij een gele jurk aan die hij met twee losse, lappen stof vast heeft gemaakt rond zijn nek. Aan zijn voeten heeft hij slippers en hij kijkt ons wijs aan. Hij ziet er een beetje uit zoals de Dalai Lama.
"Haaii," mompel ik.
"Laten we naar binnen gaan, we hebben denk ik nog wel wat te doen." Nu pas valt het me op dat Claire er ook bij is.
Ze ziet er lief uit. Haar donkere, stijle haren zitten in een knotje midden op haar hoofd. Ze heeft een jurk aan die tot haar enkels komt met allemaal drukke printjes erop. En ook Claire heeft slippers aan.
"Ja, laten we maar naar binnen gaan." zegt Joël een beetje droog. Iedereen schiet in de lach.
"Wat?" vraagt Joël een beetje verontwaardigd. "Niks hoor," grinnikt Rens.