The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 35.2

[a/n hooi! Ik ben wel een beetje klaar met Jake en Selena (oeps), dus ik ga me wat meer focussen op Rens en Matt (Mans? Rett? Ew. Hebben jullie nog een goede shipname?). Ik hoop dat jullie dat oké vinden :)]

[Point of view Rens]

Ik veeg de laatste vetvlekken van het tafeltje af, en recht mijn rug. Een pijnlijke knak komt vrij en trek een gezicht. Werken bij de McDonalds is nooit mijn droombaantje geweest, en dat zal het ook niet worden. Maar ik moet ergens het geld vandaan halen! Ik gooi het vieze doekje in een van de pas geleegde prullenbakken. "Ha die Rens!" hoor ik een stem van opzij komen. Ik draai me om.
"Hè, Jasper." Het is altijd heerlijk om Jasper te zien. Niet omdat hij heel aardig is (wat hij wel is, ondanks zijn "bad-boy look"), maar omdat hij het vanaf hier van mij overneemt. En dat voelt op dagen zoals deze alsof ik een jackpot van 10 miljoen euro heb gewonnen. Niet dat ik dat weet, want ik heb nog nooit 10 miljoen euro in mijn bezit gehad. Anders zat ik hier niet.
"De drukte valt wel mee!" zegt Jasper terwijl we samen naar achteren lopen. Achter de McDonalds is een kamer waar we onze jassen op kunnen hangen.
"Hm. Het is maandag. De meeste mensen komen dan niet naar de McDonalds. Gelukkig."
Jasper lacht en gooit zijn naar sigarettenrook ruikende jas bovenop de stapel.
Ik bedankt mezelf mentaal even dat ik mijn jas aan de kapstok op heb gehangen. "Nou, ik ga er vandoor hoor, Jasper! Succes met hamburgers verkopen. En niet stiekem snoepen."
Het is een soort grapje geworden, dat met "niet stiekem snoepen". De eerste week snoep je af en toe stiekem een frietje hier en daar, maar na een tijd kan je alles wel uitkotsen. Zelfs de Oreo McFlurry's die ik voor ik hier ging werken hemels vond sla ik nu liever over.
"Zal ik niet doen." Jasper grijnst zijn witte tanden bloot en gaat met een hand door zijn zwart geverfde haar. "Zeg, hoe gaat het eigenlijk met je date?"
"Mijn date?" vraag ik verward, terwijl ik opkijk.
"Ja. Jemig man, ik heb heus wel door dat die chick je nummer vroeg!"
"Welke 'chick' vroeg mijn nummer?" vraag ik verbaasd. Dan vallen alle puzzelstukjes samen. "Oh die! Maar dat was niet voor haar! Dat was voor haar vriend!"
"Haar vriend- Wacht ben je gay?" Jasper trekt een gezicht. Maar het is niets negatiefs, gewoon zo'n gezicht van "what-the-hell-waarom-weet-ik-dit-niet?". Het gezicht dat je trekt als je er net achter komt dat een vriend van je een nummer heeft gekregen van een jongen, in een romantische manier. Ghehe. Ik frons mijn wenkbrauwen. "Nee ik ben niet homoseksueel."
"Wat dan? Bi?"
Als ik weer mijn hoofd schud fronst Jasper zijn wenkbrauwen. "Waarom zou je je nummer aan een jongen geven als je hetero bent..?"
"Wie zegt dat ik hetero ben?" zeg ik terwijl ik mijn jas aan trek.
"Gast! Je bent niet hetero, je bent niet bi, je bent niet homo.."
"Klopt. Ik ben panseksueel!"
"En dat is..?"
Ik rol met mijn ogen. "Weet je niet wat dat is? Hallo, we leven in 2014! Waar hang jij uit? Zeker alleen in de coffeeshop."
Jasper grimast. "Dat heeft niets met deze situatie te maken!" dan grijnst hij. "Ook al ben ik daar inderdaad misschien te veel."
"Bad-boy."
"Panseksuele."
"Flikker op man, je weet niet eens wat het is." Lach ik. Ik weet dat het Jasper niets uit maakt op wie ik val. Jasper is een goede gozer. Ondanks zijn uiterlijk (zwart zwart en.. zwart) is hij echt super aardig. Ik ken hem al voor een jaar, en ik kan ontzettend met hem lachen. Sinds kort spreken we ook buiten werk om. Vreemd dat ik niets heb verteld over dat hele panseksuele gedoe.
Jasper heeft zijn telefoon erbij gehaald. "In deze momenten is Google mijn grootste vriend." Mompelt hij. "Aha! Hier staat het: Indien je panseksueel bent dan sta je open voor/heb je verlangen naar personen van alle mogelijke genderidentiteiten. Voor een panseksueel persoon maakt het gender of de sekse niet uit om zich tot iemand aangetrokken te voelen. Bla bla bla bla." Hij stopt zijn mobiel weg om mij aan te kijken. "Dus.. je valt op het innerlijk, niet op een jongen of een meisje per sé?"
Ik knik.
"Gaaf. Ik word met de dag wijzer. Oh shit! Ik moet nu echt gaan helpen in de keuken! Ik ben al een kwartier te laat!" Jasper geeft me een snelle knuffel. Ik trek mijn neus op bij het ruiken van de rookgeur. Maar voor ik er iets over kan zeggen is Jasper de kamer uit. Om drie seconden later zijn hoofd om de hoek van de deur te steken. "Hé, Rens. Ik vind alles prima, zolang je maar niet op mij valt. Mijn innerlijk is geweldig, maar mijn relatie met Jennie is dat ook."
Ik schiet in de lach. "Flikker op en ga werken."

Het is half elf. Ik zit al sinds ik terug kom van mijn werk met mijn mobiel in mijn hand, wachtend op een telefoontje. Van een jongen die ik niet eens ken. Sneu.
Toch voel ik me teleurgesteld. Ik ken die Matt niet persoonlijk, maar ik heb hem wel eens vaker gezien. Hij kwam vaak langs en dan bestelde hij een Medium Cola Light. Zónder ijsklontjes.
Ik schiet overeind als ik mijn ringtone af hoor gaan. Zonder te kijken wie het is neem ik op. "Hallo?" vraag ik met een abnormaal hoge stem. Ik kuch.
"Hoi lieverd. Nooit geweten dat jij zo opgewonden zou zijn om je eigen moeder te spreken."
"Oh. Hoi mam." Ik zak weg in de bank.
"Hoi knul. Biecht op, van wie verwacht je een telefoontje?"
Ik kijk in de spiegel en zie dat mijn hoofd rood begint te worden. "Oh. Niemand speciaal. Ik verveel me gewoon."
"Zal ik je dan een bezoekje brengen?"
"Nee!" roep ik veel te vlug. "I-Ik bedoel.. Het is een bende hier e-enne..."
Mijn moeder schiet in de lach. "Ik was ook niet van plan om langs te gaan. Maar het is dus een bende..? Nog geen maand woon je op jezelf.." mijn moeder maakt een tuttend geluidje.
"Mam..." zucht ik.
"Goed, goed. Ik hang op. Hè, over drie weken is je vader jarig. Kom je nog langs?"
"Dûh."
Mijn moeder lacht. "Oké, afgesproken. Zorg goed voor jezelf, schatje."
"Jaha. Ga nou maar weer ophangen." Zucht ik.
"Dat kan wel wat aardiger, wat dacht je van 'Dag mama, ik hou heel veel van jou! Ik zal beloven vaker langs te komen.'?"
"Dag ma."
"Dag Rens."
Ik hang op. Mijn ellenbogen steunen op mijn knieën en ik leun iets voorover. Nog geen bericht van Matt.
Ik probeer niet teleurgesteld te zijn. Misschien had dat meisje wel een grap gemaakt. Zo interessant ben ik niet. Ik besluit om een ommetje te maken, en sta op. Ik loop door mijn kleine appartement naar de deur en trek mijn jas aan. Het is pikkedonker en ijskoud buiten. Kleine wolkjes komen uit mijn mond als ik ademhaal. Ik steek mijn handen in mijn zakken en loop mijn straat uit.
Een paar straatlantaren beschijnen de straat. Het is doodstil, op het blaffen van een hond na. Ik vraag me af of het bruinharige meisje echt een grap maakte. Dat zou echt een zieke grap zijn. Want op zich geef ik wel mijn nummer aan een vreemde. En wie weet wat ze er mee gaat doen..? Misschien geeft ze het wel door aan een of andere freak.. Ik word bleek en mijn hart begint te kloppen. Oh god.
Terwijl ik mezelf probeer te kalmeren loop ik de hoek om. Om keihard tegen iemand aan de botsen.
"Fuck!" roep ik terwijl degene tegen wie ik aanliep keihard. "Au!" roept. Ik kijk omhoog om degene tegen wie ik aanbotste uit te schelden, maar ik herken hem ergens van.
"Rens..?!" roept Matt, voor hij opeens door zijn knieën zakt en op de grond valt.

Shit.

[a/n Arme Matt :( Gaan jullie nog Sinterklaas vieren vanavond? Of hebben jullie dat al gedaan? OH GUYS!! 800+k reads!! Kan het nog gekker?!]