The Balloon (a Dutch Love Story)

The Balloon 5- Fleur

{Pov Fleur}

"Fieeeuwt" de scheidsrechter fluit en de wedstrijd is afgelopen. Ik kijk op het het scorebord en lach triomfantelijk, we hebben weer dik gewonnen. Ik ren naar de kleedkamer, open de deur en loop naar binnen. Snel wissel ik mijn voetbalschoenen om voor blauwe, lage Allstars en trek een leger sweater aan waar met knalroze letters op staat: SO WHAT !?
Ik doe mijn knalrode haar in een grote knot midden op mijn hoofd en ren naar buiten, naar mijn fiets. Ik spring erop en fiets snel weg. "ik moet vandaag echt snel thuis zijn, dat heb ik mama belooft" denk ik bij mezelf en ga nog iets harder fietsen. Totdat ik het piepje van mijn mobiel hoor, ik heb een sms'je. Ik rem langzaam en stap af. De man in de auto achter me kijkt me boos aan, ik kijk scheel terug en steek mijn tong uit. Dan pak ik mijn ouderwetse koelkast mobiel en kijk naar mijn berichten. Hé, een berichtje van mijn beste vriendin, Selena. Ik open hem en lees: "Fleur, kom snel hierheen! Ik heb je nodig.."
Ik aarzel geen moment en draai mijn fiets om, richting Selena's villa. Eenmaal aangekomen bedenk ik me pas dat haar ouders me er vast verschrikkelijk uit vinden zien, maar dat maakt me nu even niks uit! Ik ren door de mega grote tuin richting de voordeur en bel aan. Een kakkerige man in pak doet open en vraagt: "U komt vast voor de jongedame Selena." Ik knik en stap langs de butler naar binnen. Ik ren de trap op en storm Selena's kamer binnen.
"W-w-wat is er?" hijg ik buiten adem. Nu pas zie ik dat er ook een jongen in de kamer zit.
Hij kijkt me waarschuwend aan. "Oh.. oh sorry, verkeerde.." aarzel ik "Ach" zegt de jongen minachtend "kan iedereen overkomen" Selena kijkt op een bepaalde manier naar me, maar ik weet niet hoe ik het moet opvatten. Ik geef haar een knipoog om aan te geven dat het helemaal goed zit. Ik snap heel goed dat Selena's ouders en vrienden heel anders zijn dan mij. Ik bied nog een keer mijn excuses aan en loop achteruit de kamer uit. Ik doe de deur dicht.
Langzaam loop ik naar de trap. Ik ben zo jaloers op Selena! Ze is mooi, heeft een groot huis.. Kijk naar die lamp boven de hal! Het is zo'n kroonluchter met allemaal glinsterende steentjes. Zo mooi! Ik loop de trap af.
"De volgende keer wat rustiger," bromt Theo, de butler, naar me. De butler. Serieus. Ik word even rood. "Sorry," ik vlucht snel weg.

Als ik eenmaal buiten ben ren ik weer naar mijn fiets en fiets als een gek naar huis.
Als ik de voordeur open hoor ik dat mijn broertjes van 9, 6 en 4 televisie aan het kijken zijn, waarschijnlijk die ene Disney film die vandaag zou komen. Ik lach, mijn broertjes waren er al de hele week hyper van. De film was een paar weken geleden in de bioscoop. Ze wouden er zo graag heen, maar het kon niet, ik zat op school en mama moest werken. Daarom is het nu extra leuk dat ze hem alsnog kunnen zien. Ik stap de kamer in en plof naast Pieter, Sil en Daan op de bank, ze zitten geconcentreerd naar het beeld te kijken en merken niet eens dat ik erbij ben gaan zitten. Ik sta weer op en loop naar de keuken waar mijn moeder aan het koken is. "Hoi mam" zeg ik vrolijk. "Ha lieverd, ben je daar eindelijk! Kun je alsjeblieft iets voor me doen? Ik moet eigenlijk een brief posten maar heb echt geen tijd..." mijn moeder kijkt me schuldig aan maar ik vind het totaal niet erg. Ik wil eigenlijk alles voor mijn moeder doen sinds mijn vader 3 jaar geleden is overleden, ze doet ook zoveel voor ons. "Okki! Komt voor elkaar! lach ik. Ik pak de brief die mijn moeder al heeft klaargelegd en ren naar buiten. Eindelijk weer beweging. Ik ben nog maar een paar minuten binnen, maar heb nu al weer veel te veel energie. Mijn vader zei altijd dat ik een lichtelijk geval van ADHD ben... Ik lach in mezelf, in de tegenstelling tot mijn beste vriendin Selena heb ik altijd te veel energie. Selena is eigenlijk een voorbeeldig meisje, ze kan alles, is beleeft, en alle leraren mogen haar. Ik ben juist veel te druk, kan eigenlijk niks, en geen enkele leraar heeft ooit iets aardigs tegen me gezegd. Ik doe de brief in de brievenbus maar zie dan dat ik hem in de verkeerde kant heb gegooid. Hij moet helemaal naar de andere kant van het land. Zo komt die brief natuurlijk nooit aan... Ik besluit dat ik maar even die brief eruit moet vissen. Ik stop mijn hand in de brievenbus en voel of nog iets inzit, nope. Ik probeer mijn hand er weer uit te halen maar het lukt niet, ik probeer het nog eens en nog eens, en concludeer dan dat ik vast zit. Kijk, dat is weer zo'n typische Fleuractie... Het zou serieus niemand kunnen overkomen behalve mij. Gelukkig zie ik al een vrouw aan komen lopen, ik roep haar en ze komt. "Tja.. Uhh... Ik zit zeg maar een soort van vast..." stotter ik. De vrouw lacht en kijkt eens goed naar mijn hand, ze draait hem een stukje en "floep" mijn hand is uit de brievenbus. Opgelucht haal ik adem, bedank de vrouw en ren naar huis. Thuis vertel ik maar niks over de gebeurtenis, iedereen heeft het veel te druk met zichzelf. Mijn moeder zit me uit te leggen waarom mijn mentor net belde en dat ik écht moet oppassen, mijn twee oudste broertjes hebben een hevige discussie over wie nou de beste voetballer is, en mijn jongste broertje zit in zichzelf te praten over zijn eerste schooldag. Ik ben dan ook opgelucht als we eindelijk klaar zijn. Ik ren naar boven en pak mijn mobiel, even kijken of iemand nog wat heeft gestuurd. Leuk, ik heb een sms'je van Selena: "Hee, het spijt me écht heel erg maar we kunnen niet meer afspreken... Die kwal blijft hier vanavond en ik moet hem gezelschap houden. Sorrysorrysorrysorry, hoe kan ik het goed maken?!??! XxxxxSelena"
Teleurgesteld ga ik op mijn bed liggen, ik had er net zo'n zin in... Ik stuur Selena nog snel even een sms'je dat het écht niet uitmaakt en ga dan slapen.