The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 23- Catherine & Jake

{we morgen. Zullen Selena}

"Mama?" Vraag ik als we aan tafel zitten. Ik frunnik zenuwachtig aan een armband.
"Ja, lieverd?" zegt mijn moeder.
"Wat zou je doen als ik thuiskwam met een jongen?"
Mijn moeder staart me indringend aan. "Wat bedoel je daar mee? Heb je soms een jongen in gedachten?"
"Nee," lieg ik gauw. "Natuurlijk niet! Ik heb eh.. Marc toch?"
"Als je dat maar weet." zegt mijn moeder en ze pakt haar kopje thee. Ik bijt even op mijn lip.
"Maar als? Stel dat Marc niet bestond."
"Marc bestaat, punt. Ik ga het hier niet met je over hebben." snauwt mijn moeder.
"Ik vind het wel een goede vraag." zegt mijn vader nadenkend.
Mijn moeder doet moeite om te blijven glimlachen. "Oké. Nou, het ligt eraan wat voel persoon het is. Als het net zo'n getalenteerde en beleefde jongen als Marc is.. Ja, dan zou ik erover nadenken."
"En als het een normale jongen is, maar die mij gelukkig maakt?"
"Nee. Nee, een normale.. Burger komt er niet in. Niet hier. Niet in huize Zwanenburgh."
Alle hoop vervliegt. "Waarom vraag je dat, Selena?" vraagt mijn moeder streng.
Ik word knalrood. "Niks. Ik.. Eh.. Ga naar boven. Huiswerk enzo.." snel geef ik mijn vader en moeder een kus op hun wang en loop naar boven. Sloom loop ik de trap af. Waarom mag ik nou niet zelf mijn vriendje uitzoeken? Jake is zóveel beter dan Marc! Ik ril even als ik denk aan gisteravond, vlak nadat Jake en Fleur weggingen. Waarom mag ik nou niet mijn eigen jongen uitzoeken? Het is toch MIJN leven? Of niet soms? Ik plof neer op mijn bed en vouw mijn benen op. Ik heb zin om Fleur te bellen, maar die heeft voetbaltraining. Zal ik Catherine bellen? Ik heb haar al zolang niet gesproken! Ik gris mijn telefoon van mijn nachtkastje en druk haar nummer in.
"Met Catherine?" hoor ik haar stem.
"Hey Cath! Met Selena!" zeg ik, blij dat ze opneemt.
"Uh.. Oh.. Hé Selena." Catherine klinkt opeens minder blij, of was dat al zo.
"Wat is er?" vraag ik zacht.
"Niets, ik eh.. Heb problemen thuis." Catherines stem slaat over.
"Ahw, je weet dat je altijd bij me kan komen als er iets is, toch?" zeg ik meelevend.
Ik hoor een snik aan de andere kant van de lijn. "Sorry, ik moet gaan." zegt ze snel.
"Oké! Je weet dat je me kan ver-' ik word onderbroken door een harde piep, dat betekend dat Catherine heeft opgehangen. "-trouwen." maak ik mijn zin af terwijl ik ophang. Lekker dit. Ik gooi mijn mobiel met een kwaad gezicht op mijn bed.
Ik hoor een zacht klopje op de deur. "Ja?" vraag ik chagrijnig.
De deur gaat open en tot mijn verbazing zie ik mijn vader mijn kamer binnen komen. "Papa?"
Mijn vader strijkt over zijn gladde haar. "Seleen, ik wil even met je praten."
"Waarover?" vraag ik stomverbaasd.
"Dat gesprek van net. Kijk, meis. Ik weet dat je ongelukkig bent bij Marc, en ik wil mijn dochter niet ongelukkig zien. Daarom heb ik even met je moeder gepraat. Ze vindt het oké als je niet meer met Marc gaat, alleen ik heb haar niet zo ver gekregen dat je zelf een eh.." hij zoekt naar woorden. "Een jongen te vinden waar je gelukkig mee wordt."
Ik kijk hem met grote ogen aan. "Ik.. Dankje!" zeg ik verdwaasd.
Mijn vader gaat op het randje van het bed zitten. "Heb je al iemand op het oog?"
Ik word meteen rood. "Eh.."
"Misschien die jongen die een uur geleden aan de poort stond?"
Verbaasd kijk ik hem aan. "Aan de poort?"
"Ja, die jongen met die blonde haren. Redelijk lang, zo'n één meter vijfennegentig."
"Weet je zijn naam?" vraag ik.
"Eh.. Jase?"
"Jake?" vraag ik, mijn hart klopt in mijn keel.
"Ja, Jake ja. Leuke jongen!"
" o mijn god! Waarom liet je hem niet binnen?" vraag ik overstuur.
"Het is een gewone jongen! Zijn ouders hebben vast geen goede business!"
" papa! Je zei net-"
"Niet zo'n grote mond, jongedame!" zegt mijn vader en hij staat op.
En toen waren de vijf leuke minuten met mijn vader voorbij.

{Pov Catherine één á twee uur eerder }

"Catherine?" Hoor ik tante Marieke's stem van onder de trap komen. Ik schuif een huiswerk schrift weg en sta op. "Ja?" vraag ik
"Er is eh.. Iemand voor je." zegt Marieke. Ik loop de trap af naar beneden en val bijna van de trap af als ik zie wie het is. "Jake!" gil ik en ik gooi me in zijn armen.
"Hey Catherine!" hoor ik Jakes grijnzende stem zeggen. Ik snuif zijn geur op. "Wat heb ik je gemist! Een leven zonder grote broer is echt niet leuk!"
Jake schiet in de lach. "Same here. Same here." dan laat hij me los.
"Wist jij dat Jacob kwam?" vraag ik met stralende ogen. Marieke knikt. "Dat hadden we eergisteren afgesproken. Nou, willen jullie wat drinken of gaan jullie gelijk bij kletsen?"
"Kletsen!" roep ik terwijl ik Jake aan zijn shirt meetrek naar boven.
"Tot zo, tante Marieke!" roept Jake nog snel. Marieke kijkt ons glimlachend na.
In mijn slaapkamer knuffel ik hem weer. Dat is iets wat we al sinds onze geboorte doen. Het voelt gewoon zo veilig! Jake is zo'n tien centimeter groter, en mijn hoofd past precies onder die van hem. Ik zucht tevreden. Dan laat ik hem los. "Hoe gaat het?" vragen Jake en ik tegelijk aan elkaar. Ik schiet in de lach en ga op mijn bed zitten. "Eerst jij." zegt Jake terwijl hij naast me ploft. "Daarna ik!"
"Nou, het gaat wel goed. Ook met school! Ik sta twee tienen!" ik kijk trots. Jake leunt met zijn rug tegen de muur aan. "Voor wat?"
"Engels en gym. Engels is echt simpel. Alles wat ik al in de eerste had hebben zij hier, in de derde."
"Ja, dat is chill. Wat sta je voor Nederlands?"
"Een vijf. Maar als ik bij mijn volgende toets een acht haal sta ik al een zes, dus ik ga veel leren."
"Nerd." zegt Jake lachend.
"Zeg jij!" zeg ik beledigd. "Jij haalde je examen met drie negens!"
Jake denkt even na, dan zucht hij. "Goede tijden."
"Zeg, wat vond Selena ervan dat jij op dat feest verscheen?" vraag ik.
Meteen begint Jake te glunderen. "Je had er bij moeten zijn! Je bent echt geweldig dat je dit voor me doet! Ik had echt nooit kunnen denken dat Selena bij jou in de klas zit! En dat jij wist dat ze bij dat feest was... Als jij mij niet had gesms't was ik daar misschien nooit geweest!"
"Ik weet het, ik ben geweldig. Maar vertel, hoe is ze als vriendin?" vraag ik nieuwsgierig.
Jake frunnikt even aan zijn oorlel. "We zijn zeg maar niet samen.."
"Hoe bedoel je?" vraag ik verbaasd. Ik val bijna van mijn bed af.
"Ik ben bang dat ze nee zegt als ik het haar vraag."
"Waarom zou ze nee zeggen?" vraag ik niet-begrijpend.
"Omdat ik anders ben dan zij is!"
Ik staar hem aan totdat hij zich ongemakkelijk voelt. Dan zucht ik zogenaamd vermoeid. "Jacob. Was dat serieus?"
"Ja."
Ik sla hem zacht op zijn hoofd. "Jij stumpert! Natuurlijk zegt ze geen nee! Waarom zou ze?"
"Omdat-" we worden onderbroken door Marieke. "Jake, ga jij hier slapen of op je eigen kamer?" Marieke staat in de deur opening.
"Hier is goed." zegt Jake beleefd.
"Maken jullie het bed dan klaar?" vraagt ze. "En komen jullie beneden? We gaan eten."
"Ja, komt voor elkaar!" zeg ik. Marieke glimlacht en sluit de deur.
"Weet je, ik heb een idee." zeg ik. "We gaan morgen gewoon oefenen met wat jij gaat vragen. Doe gewoon alsof ik Selena ben."
Jake knikt goedkeurend. "Goed plan. Zullen we nu gaan eten?"

{ge-update op 24-02-14}