The Balloon (a Dutch Love Story)

Hoofdstuk 32.2

[a/n de foto in de bijlagen is Keesje, alleen hij zou iets viezer moeten zijn. Ik weet niet of jullie mijn Messageboard lezen, maar jullie hebben me 13k (!!!) in nog niet eens 24 uur geheven! Jullie zijn zo geweldig! Love you xx]

"Marc!" gil ik terwijl ik hem van me af wil duwen. Marcs vingers boren zich in mijn vlees als hij mij tegen de muur drukt.

"Geen geintjes deze keer, Selena." Slijmspetters vliegen in mijn gezicht. "We weten allemaal hoe leuk jij mij vindt."

"Flikker de fuck-"

"Zo zo, grof taalgebruik? Lekkere opvoeding krijg je van die vieze homo daar."

Ondertussen is Keesje in Marcs been gaan bijten en tegen hem op aan het springen. Marc gromt en geeft Keesje zo'n harde schop, dat hij helemaal naar de andere kant van de muur wordt geschoven. Daar blijft hij piepend liggen.

"Hé! Dierenbeul!" gil ik terwijl ik los probeer te komen. "Wie denk je wel niet wie je bent!? En Matt is geen vieze homo. Homo is hij inderdaad, maar dat betekent niet dat hij meteen vies is! De enige die hier smerig is ben-"

"Tut tut tut tut tut." sust Marc. "Zo'n kleine tijd weg, en al zo'n grote mond. Wat zullen je ouders er wel niet van denken." Hij komt met zijn gezicht dichterbij en zijn stink-adem strijkt over mijn gezicht. Beelden van het feest van een paar maanden geleden komen weer naar boven borrelen.

"Marc!" sis ik geschrokken.

"Selena!" zegt hij slijmerig. "Wil je met me dansen?"

"Nee, sorry. Ik moet even naar het toilet." ik trek mijn arm uit zijn hand en wandel gehaast naar het toilet. Onderweg zet ik mijn drankje op een tafel. Marc volgt me. "Wat zie je er geweldig uit." zegt hij. Ik zwijg. Ik hoef geen complimentjes van hem.

Als we ons door de mensen massa hebben gewerkt en op de rustige en koele gang staan pakt Marc mijn arm ruw vast. "Jij doet wat ik wil, meisje."

Ik kijk hem boos aan. "Nooit!"

Marcs gezicht komt steeds dichter bij die van mij. "Oh nee? Dat bepaal ik wel!"

Ik voel zijn stink adem op mijn gezicht. Met een ruk draai ik me om en loop ik weg. Mijn wangen zijn knalrood. Als ik bijna bij de deur ben, word ik tegen de muur geduwt. Marc kijkt me boos aan. "Jij moet eens even goed naar mij luisteren. Ik doe wat ik met je wil! Je bent mijn vriendin, je hebt helemaal maar dan ook helemaal niets te zeggen over wat ik wil."

"Maar wel over wat jij wil met míj!" fluister ik.

Ik voel Marcs hand op mijn wang. "Zelfs dat niet" hij duwt zijn plakkerige, slijmerige lippen ruw op de mijne. Ik probeer hem weg te duwen, maar hij werkt niet mee. Dan maar plan b. Ik hou mijn lippen stijf op elkaar en beweeg niet. Marc probeerde wanhopig om mijn mond open te krijgen maar doei. No way dat die kerel in mijn mond komt?

Marc gromt en gaat dan met zijn hand over mijn schouder naar mijn borst. Een traan glijd over mijn wang, terwijl ik hem van mij weg wil duwen. Met alle kracht die ik hem duw ik hem drie centimeter van me af, maar Marc gaat ongestoord verder. Zijn hand is ondertussen op mijn onderbuik.

Dan wordt Marc opeens van me af geduwt. Ik zak snikkend in elkaar. Ik kijk met betraande ogen op. Een jongen, over liever gezegd een jongeman, staat voor me. Zijn karamelkleurige ogen kijken me verward aan.

Wanhopig draai ik mijn hoofd van hem weg, en probeer ik mijn handen onder Marcs zwetende handen vandaan te krijgen. "Serieus, flikker op! Ik hoef je niet en ik wil je niet en dat zal ook nooit gebeuren!" Ik sta op het randje van huilen. Ik wil die vieze Marc niet, ik wil Jake! "Help!!" roep ik zo hard ik kan. "Help!"

En alsof de goden hebben gehoord wat ik wilde, gaan de schuifdeuren van de in- en uitgang van het appartementencomplex open. Marcs grip wordt iets softer, alleen nu zitten zijn handen om mijn middel, zodat ik nog steeds niet weg kan. "Laat. Me. Los!" roep ik.

"Eh, gaat alles goed hier?" hoor ik een stem. Mijn hoofd wordt helemaal leeg en mijn hart staat stil.

Jake.

Hij is hier.

En ik zit vast.

"Oh nee hè! Niet jij weer. Kun je serieus niet even één keer opflikkeren?" kreunt Marc. Zijn vingers boren in mijn vlees en ik kreun van pijn.

"Als ik het goed heb vroeg Selena dat net ook aan jou, en sta jij hier nu nog steeds." zegt Jake. Oh god, wat heb ik zijn stem gemist. Ik probeer hem aan te kijken, maar ik kan hem niet zien, want Marc staat er voor. Mijn lichaam voelt opeens ijskoud aan, en mijn handen worden klam. Telkens raast hetzelfde zinnetje door mijn hoofd. 'Hij is hier, hij is hier, hij is hier.'

"Ik heb zo'n hekel aan jou." spuugt Marc. "Echt, zoek een leven!!"

"De haat is wederzijds. En nu wegwezen! Of moet ik de handeling van de vorige keer herhalen?!" Jakes stem knalt door de ruimte. En ik vind het heerlijk.

Marc laat me langzaam los en ik val op de grond.

"Ik kom terug!" Hoor ik Marc roepen voordat ik voetstappen hoor en Marc weg is. Bijna meteen voel ik twee sterke armen om mijn middel heen. "Hé." zegt Jake. Ik krul me tegen hem op en probeer iets te zeggen, maar het lukt niet. "Het is goed, ik ben nu bij je." zegt Jake zacht. Zijn warme adem strijkt over mijn gezicht, en het enige wat ik nog kan doen is de afstand tussen ons in overbruggen, en mijn lippen zacht op de zijne te drukken.

[a/n volgende hoofdstuk bij 800k (please wees niet zo snel als de vorige keer want ik moet ook nog aan mijn andere boeken schrijven hahaha)]