KAYIP ELEMENTLER | KİTAP OLDU!

59. Bölüm: "Son hazırlık."

Gerçekten dünyadaki en şanssız kişi olma yolunda emin adımlarla ilerliyordum. Ama Buda başıma gelmez hani! Zero bana biraz daha yanaşıp fısıldayarak konuşmaya başladı.

"Sen burda kal. Ben o adamlarla ilgileneceğim." Buna izin vereceğimi sanıyorsa beni hiç tanımamış demektir. Kolundan tuttum onu.

"Yalnız gidemezsin. Bende geliyorum."

"Hayır Ayla beni burda bekliyorsun." Beni korumak için dahi olsa bana emir veremezdi. Kimse bana emir veremezdi.

"Bende geliyorum dedim." O tekrar karşı çıkacağı sırada zekiliğimi devreye soktum. "Polisi arayalım?"

Başını iki yana salladı. "Hem ses çıkar. Hemde bizi burda bulurlarsa karakola gitmemiz gerekir. Ve benim burda kullanmak için yaptırdığım kimlik polislerin dikkatini çekebilir."

"Ne? Neden?"

"Dünyada kimlik çıkarttığımda yirmi yaşındaydım. Yani geçen yıl. Yirmi yıl sonra birden ortaya çıkıp hiç bir yerde kaydımın olmaması dikkat çeker."

Bıkkın bir nefes verdim. Anlaşılan burdan kendi çabalarımızla kurtulmamız gerekecekti. Ellerimiz böyle boşken hırsızların yanına gidemezdik. Silahlarının olma ihtimali vardı. Önümdeki sahte silaha baktım. Normal boyutlarda bir silahtı. Aklıma gelen fikirle gülümseyerek silahı elime aldım. Maalesef ki oyuncak makinasına bağlı olan bir kablosu vardı. İşaret parmağımın ucuna çıkarttığım ufak Ateş lazerim ile kabloyu kestim. Oyuncaklarda şu an elektrik bulunmadığı için bir sorun olmazdı.

"Ne yapıyorsun Ayla?"

"Onları polismişiz gibi korkutmaya ne dersin?"

"Ya silahları varsa?"

"Bizimde güçlerimiz var." Kurşun yemektense güçlerimin ortaya çıkmasını yeğlerdim. Hem neden herkes iki kişiye insansındı ki? Kamera kayıtlarını da Rana halledebilirdi değil mi? Yine de güçlerimi kullanmamaya özen gösterecektim.

"Yakalanırsak iyi şeyler olmaz Lisa. Gezegenimizi tehlikeye atamayız."

"Pekala." Derin bir nefes verdim. "O zaman doğaçlama yapacağız."  Bir şey demesine fırsat vermeden çıktım oyuncağın içinden. Zero da peşimden çıktı. Büyük ihtimalle içinden bana böyle plansız iş yaptığım için sövordu. Elimdeki oyuncak silahı bize arkası dönük, kasayı açmaya çalışan hırsızlara doğrulttum. En tehditkar sesimi çıkardım ortaya.

"Kıpırdamayın!"

Adamlar anında bize döndü. "Siz kimsiniz?"

Benim yerime Zero cüzdanını açıp bir saniye gösterdikten sonra kapattı. Karanlık olduğu için kimliğini polis kimliği olarak göstermişti. "Dedektif Polis Zafer ve Ayla. Beyler, tutuklusunuz."

Hırsız adam da çıkartıp silahını bana doğrulttu. Doğru tahmin! Keşke yanlış olsaydı. Zero'nun yanımdaki bedeni sinirden gerildiği apaçık belli oluyordu. Bana silah çeken adama bağırdım. "İndir silahını!"

"Hiç sanmıyorum küçük hanım. Cezaevine tekrar girmeye hiç niyetim yok! Bırakırsınız biz paraları alıp kaçarız. Yada burda ikinizden biri alnından bir kurşun yer!"

Zero adamın üzerine doğru yürümeye başladığında kolundan tuttum onu. Adam direk silahı Zero'ya çevirdi. Şimdi ise benim bedenim korkudan gerilmişti. Titremeye başlayan elimle silahı adama doğru tutuyordum. Kendim için korkmuyordum. Onun için korkuyordum. Ona zarar gelmesinden çok korkuyordum.