KAYIP ELEMENTLER | KİTAP OLDU!

57. Bölüm: "İkili savaş."

Bu ne demek oluyordu? Ne demek Zero senden önce benimdi? Bildiğim kadarıyla Zero'nun daha önce sevgilisi olmamıştı. Askerlerle uğraştığı için hiç vakti olmuyormuş. Bu manyak kız nereden çıkmıştı?
Sinirden deliye dönmek üzere olsam da rahatmış gibi davranmaya çalıştım.

*Lisa Ayla: Ah işte bu konuda oldukça yanılıyorsun.

*Lisa Ayla: Bunu gidip Zero'ya da sorsan oda aynı cevabı verir.

*Lisa ayla: O benim.

*0532*******: Göreceğiz bakalım.

*0532*******: Şansını kaybettin.

*Lisa Ayla: Ne şansı?

*0532*******: Dışarıda seni bekliyordum. Fakat sıkıldım.

*0532*******: Gidiyorum.

*Lisa Ayla: Dur!

Ayağıma hiç bir şey giymeden koşar adımlarla evin kapısına geldim. Derin bir nefes alarak dışarı çıktım. Temkinli adımlarla etrafa bakınarak dışarı çıktım. Tek elimde telefon, tek elimde ise yumruk yaptığım elimden çıkan ateş. Evin etrafında gezindim. Nerdeydi bu kız? Elimdeki teşi yok etmeden sağ elimle mesaj yazmaya başladım.

*Lisa Ayla: Nerdesin?

*Lisa Ayla: Madem Zero'nun senin olduğunu düşünüyorsun gel ve asıl sahibi ile yüzleş!

*0532*******: Sen, zaten şu an asıl sahibi ile konuşuyorsun.

*0532*******: Dediğim gibi, sıkıldım. Ve gittim.

*0532*******: Ama merak etme. Yakında, çok yakında tekrar görüşeceğiz.

*0532*******: Hiç beklemediğin bir anda karşına çıktığımda neye uğradığına şaşıracaksın, küçük prenses. Beni hafife almanı hiç tavsiye etmem.

*Lisa Ayla: Çık lan karşıma! *Gönderilemedi.*

*Lisa Ayla: Madem o kadar güçlüsün şimdi çık karşıma! *Gönderilemedi.*

Engellemişti. Bu Allah'ın belası kimdi böyle!? Sinirle eve yürürken üstüne bastığım bir şey ile inledim. Ayağıma bir şey girmişti. Ayağımı kaldırıp baktığımda ayağıma giren büyük bir cam parçasını gördüm. Ah. Gerçekten acıtmıştı.

*0532*******: Küçük sürprizimi umarım beğenmişsindir prenses;)

Ne ara engeli kaldırdığını düşünüyordum ki onun şu an da beni izlediğini anladım. Hızlıca etrafıma baktım. Kimse yoktu. Sadece karanlık. Küfürler savurarak ayağımdaki camı çıkarttım. Ahh! Gerçekten çok acımıştı. Yeri kontrol ederek eve doğru girdim. Ayağıma basamayıp topalladığım için bu işlem biraz uzun sürmüştü. Eve gelince ilk yardım dolabından gerekli eşyaları çıkartarak bildiğim kadarıyla pansuman yaptım. Ah! Lanet kız! Son olarak ayağımı sardıktan sonra yatağıma geri döndüm. Bu olanları yarın kızlara anlatmalıydım.

05.30. Bir saat sonra uyanacaktık. Aklımdaki düşünceleri umursamamaya çalışarak kendimi uykuya vermeye çalıştım. Beş, on dakika sonra uykuya daldım.

<~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~>

"Öf Buda ne uykucu çıktı. Kalk lan artık!" Homurdanarak yatağın sol tarafına döndüm. Leyla'nın zar zor sırtıma vurduğunu hissettim. Hala söyleniyordu. "Boyum kısa diye mi yatağın en ücra köşesine gittin lan!? Kalk! Bak yatağına çıkarım!"