Mr Nathan

34. "- Odwal się od Sary ty baranie."

Obeszliśmy jeszcze kilka domów dalej, ale niestety nigdzie nie było tego właściwego. Został nam już ostatni dom. Bardziej oddalony od innych. To było jedyne już miejsce, które nam pozostało w opcji.

- Jak tu nie będzie to nie wiem co zrobię. - powiedziałem.
- Nie bądź złej myśli. - powiedział Fabian.
- Dobra. - powiedziałem i nagle zauważyłem znane mi ogrodzenie. - Ej to tu. To jest miejsce Noah.
- Jesteś tego pewien? - spytał komisarz.
- Tak. Pamiętam ten wjazd i bramę.

Wyszliśmy z auta i poszliśmy w kierunku tego domu. Brama była zamknięta, ale znalazł komisarz Smith sposób na to aby go otworzyć. Z dala zauważyłem czarnego Suva.

- Tam jest to auto. - powiedziałem.
- No. To w końcu znaleźliśmy to miejsce po 2 godzinach szukania. - powiedział komisarz.

Weszliśmy do środka. Teraz trzeba było być tylko ostrożnym. Fabian został na zewnątrz, a ja poszedłem z komisarzem do środka. Nic tam nie znaleźliśmy na początku, ale po kilku minutach usłyszałem głos Sary. Dobiegał z któryś dolnych pokoi. Poszliśmy w ich stronę.

Sara

Leżałam już bardzo zmarnowana twarzą do ściany. Bez chęci życia. Gdy usłyszałam dźwięk kluczy w zamku odruchowo odwróciłam się i zakryłam kołdrą. Do pokoju wszedł Noah.

- Odwal się ty gwałcicielu. - wykrzyczałam do niego.
- Ej ja ci nic nie zrobiłem.
- Jasne. Dobrze wiesz, że to zrobiłeś. Czymś mnie odużyłeś.
- Nie prawda. Skoro tak twierdzisz to cię znów wezmę.

Rzucił się na mnie dobierając się do ciuchów. Krzyczałam w niebo głosy. Nagle otworzyły się z hukiem drzwi i do pokoju wszedł Nathan z jakimś mężczyzną.

- Odwal się od Sary ty baranie. - powiedział Nathan żucajac się na Noah. Złapał go za ubranie i powalił na podłogę razem przywalając w twarz.
- Nathan uspokój się on i tak dostanie srogą karę. - powiedziałam. - A pan to kto?
- Jestem Komisarz Leon Smith. Pani chłopak zgłosił porwanie i dlatego tu jestem. Również jest tu pani brat. Chodźmy na zewnątrz.
- Gdybym mógł zastrzeliłbym cię. - powiedział Nathan. - Sara nic ci nie jest?
- Tak jakby. - odpowiedziałam.
- Jak to? - zdziwił się komisarz.
- Gdzieś w nocy coś mi dosypał do herbaty, ale się nie szczaiłam no i to wypiłam. Gdy poczułam się słabo on musiał mnie zgwałcić, bo nic nie pamiętam, a z rana obudziłam się z bólem głowy i podbrzusza w dodatku bez bielizny. Jedynie ubrania mi założył. Myślał, że się nie zczaje. W dodatku udawał, że nic mi nie zrobił. - powiedziałam.
- Coo? Ty draniu, zabije cię. - powiedział Nathan i zaczął lać Noah.
- Panie Nathanie nie rób tak, bo zostaniesz oskarżony o pobicie. - powiedział komisarz i go odsunął od siebie. - Ten facet odpowie już za odurzenie jej, gwałt i porwanie.
- Powinien dostać dożywocie.
- Chodźmy na zewnątrz. - powiedział komisarz zostawiając jego komentarz bez odpowiedzi.

Wyszliśmy z pokoju i poszliśmy w kierunku wyjścia. Tam czekał Fabian.

- Sara! - wykrzyczał Fabian i przybiegł by mnie przytulić. - Tak się cieszę, że cię znaleźliśmy.
- Też się cieszę, że was widzę. Chce wracać i jechać na te wakacje. Mam dość tych wrażeń. - powiedziałam.
- A czy on coś ci zrobił? - zapytał brat.
- Eee... Tak.- powiedziałam.
- Fabian on ją odurzył i zgwałcił. - odpowiedział Nathan.
- Co? Ty draniu. - powiedział brat i poszedł w kierunku Noah przykutego w kajdanki. - Postaram się aby cię wsadzili do najgorszego więzienia.
- Fabian daj już spokój. Ja mam pecha i już to się nie uniknie. Mam tego dość. Chodźmy do domu.
- Najpierw musi cię zbadać lekarz. - powiedział komisarz.
- Ale ja chcę pojechać na wakacje by odpocząć. - powiedziałam.
- Ale twoje zdrowie jest ważniejsze od wakacji. Lekarz cię zbada zrobi obdukcję i wypuści. - powiedział komisarz.
- Tak wiem. Dziękuję bardzo wam za pomoc. Panu też dziękuję komisarzu.
- Nie ma sprawy. Zabieram tego gościa ze sobą. Sara jak będziesz miała więcej siły proszę abyś się zgłosiła na komisariat.
- Dobrze panie komisarzu.
- Zadzwonię najpierw po techników. Muszą zabezpieczyć teren i znaleźć dowody na Noah. - powiedział komisarz i zaczął obdzwaniać.