Gerçek ailem mi?

19.Bölüm

Oflayıp ismimi ezberlemeye çalışan annemin yanına gittim.

"Geldim anne söyle."

Telaşla sepete koyduklarını kontrol ederken bana kısa bir bakış attı."Babana söyle mangalı aldığına emin olsun."

"Anne adam koydum diyor ya. Daha neyin telaşını yapıyorsun anlamıyorum."

Babam dün işten geldikten sonra amcamlarla piknik planı yaptıklarını söylemişti.

Babam bunu söylediği andan itibaren telaşla plan yapan annem. Bininci kez eşyaları kontrol ediyordu.

Hayır yani alt tarafı bir piknikti. Bu kadar telaşa ne gerek vardı ki.

Annemin telaşına gözlerimi devirip kendimi sandalyeye attım.

"Anneye karşı gelinmez."

Tekrar ve tekrar gözlerimi devirip telefonuma döndüm.

Lan seyfi Hadise soy ismini Dinçerler yapmış!

Yeni mi görüyorsun.

Yoo.

O zaman niye şimdi söylüyorsun salak.

Şaşkınlığımı hala atamadığım için olabilir mi?

Baran abimin mutfak kapısında belirmesiyle hemen ayağa kalktım.

Acilen annemin gazabından kurtulmam gerekiyordu.

"Hazır mısınız?"

"Hazırız hazırız."

Annem hazırladığı poşetleri abimin eline tutuşturdu.

Ayağa kalkıp bizi bekleyen ev ahalisinin yanına gitmek için kapıdan çıktım.

Baran abimin arabası hala yoktu. Olsa koşa koşa ona binerdim ama nerdee.

Araf abim arabasına ilerlerken onu takio edip öne binecektim ki biri üstün bir hızla beni geçip oraya oturdu.

"Ediz salak mısın sen? Ben oturacaktım oraya."

"Delinin zoruna bak. Her zaman abiye öncelik verilir."

"He he ondan."

Laf dalaşına girmemek için kendimi arkaya attım.

Benim kapattığım kapı açıldı ve bu sefer Baran abim girdi.

"Sizin arabalarınız niye yok ya. Gidin babamın arabasına binin."

Baran abim gözlerini büyütüp bana baktı. "Beni beni en sevdiğin abini kovuyor musun?"

"Evet?"

**

"Niye ben yapıyorum? Can yapsın."

"Asıl ben niye yapıyorum? Sen yap."

Aysu yengem sinirli bir nefes alıp ikimize birden öldürücü bakışlar attı.

"Tamam. Kesin artık ikiniz de yapmayın."

Zaferle gülümseyip kendimi abimlerin yanına attım. Can'da peşimden gelip yanıma oturdu.

Ediz oflayıp ağaca yaslandı. "Keşke okey felan getirseydik."

Alayla gülüp elimde parçaladığım otları ona doğru attım.

"Aynen, dördüncüyü de bulurduk bir yerden."

Salaktı bu çocuk yemin ederim. herhalde bir ıstakaya  3-4 kişi koymayı planlıyordu.

O da gözlerini devirip tekrar düşünmeye başladı.

"Voleybol oynayalım?"

"Hayır."