1 saattir odamda ne giyeceğimi düşünüyordum.Yani ne olurdu bi eşofman giyip rahatça otursam.
Dün akşam yemekten sonra biraz daha onlarla oturup odama çıkmıştım.Bugün ise gerginliğimi üzerimden atamayarak herzamankinden daha sıkıcı bi okul günü geçirmiştim.Bizimkilere okulda olayları anlatmıştım.Uraz ve Umut'u zor tutsamada onlardan bişey saklamazdım.
Günün tek iyi yanı yarın okulun olmamasıydı.
Eşofmandan başka bişey olmaması gereken dolabımda tonlarca elbise vardı.Sonunda diplerden şortlu kot bi tulum bulmuştum.
Hemen renkli bi tişörtün üstüne tulumu geçirip aynanın karşısına geçtim yüzüm fazla kuruduğu için krem sürüp saçlarımı dağınık bi topuz yaptım.Güzel kızdım vesselam.Papucumun güzeli.
Ne yazık ki senin pabucun yok seyficim.Telefonumu elime alıp aşağı inmeye başladım.
Salondan gelen seslerle oraya ilerledim."Anne abime bişey söyle ya."
"Bebek gibi niye şikayet ediyorsun oğlum."
Direkt içeri girdim.Girmemle aynı zamanda hepsinin gözleri beni buldu. Nasıl kulak varsa girmeden geliceğimi anlıyorlardı.
"Çok güzel olmuşsun Kızım."
"Ben herzman güzelim babacım."
Gözleri parlayıp anneme baktı nispet yapar gibi.
Annemse umursamadan bana dönüp gülümsedi.Çok güzel olmuştu.Kimin annesiBende ona gülümseyip odaya göz gezdirdim.Baran abim ve abi takımı kaşları çatık şortuma bakıyordu.
Ulaş ise beni yanına çekmiş oturmamı sağlamıştı.
"Niye bunu giydin ki çok çirkin olmuşsun eşofman felan giysene."
"İlk olarak ben herzaman her şekilde güzelim Ediz'cim ama eşofman giyme konusunu düşünebilirim." diyip tatlı olduğunu düşündüğüm bakışlarımla anneme döndüm.
"Hayır Asya hep eşofman giyilir mi Kızım?İyi işte üstündeki yarın rahatça giyersin eşofmanını."
"Çok güzel olmuşsun güzelim."
"Teşekkür ederim abicim."
Diğerlerinin durgunluğu görüyordum son zamanlarda hafif bi durulsalarda ilk adımı atmayı düşünmüyordum.Onlar benim ayağıma gelsinler canım.
Zil sesiyle yerimde kıpırdandım."Abla sakin mi olsan artık?Dünden beri gerginsin iyi insanlar bak göreceksin."
Hep birlikte kalkıp kapıya doğru ilerledik annemin kapıyı açmasıyla gözlerim büyüdü.Bunlar beni çiğ çiğ yerdi.İçeri yaşlı bir çift girdi.
"Torunum nerede? Gelmeyin dedin bir de.Yoksa sakladın mı torunumu?"
Gülüşmeler olurken ben adama kaçamak bakışlarımı atıyordum.O kadar da ufak değildim.Ulaş ve Baran abinin yanında serçe parmaksın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek ailem mi?
Teen FictionGeçmişin yanlışı geleceğin doğrusunu etkiliyordu. Bir gün yanlışıyla,doğrusuyla senin olduğunu bildiğin hayatın gerçek olmaması, canları için her şeyini vereceğin kişilerin aslında hayatında bir yabancı olduğunu öğrendiğinde yaşadığın acı. Ve hayatı...