Ben telefonuma bakarken Ulaş'da gelmişti birlikte arabaya bindik. Şöför abiye adresi vermiştim.
Şimdi ise karşımda gözünü bana dikmiş değişik bakan Ulaş ile bakışıyordum.
Tek kelime etmeden geçen yolculuğumuzun sonunda eve gelmiştik,yüzümde büyük bir gülümsemeyle arabadan indim,Ulaş arkamdan geliyordu.
Koşa koşa zili çalıp beklemeye başladım babam ve abimin evde olup olmadığını bilmiyordum ama abim genelde evdeki çalışma odasında çalışırdı babamda bazen ona uyduğu için haftasonları evde oluyorlardı.
Kapının açılmasıyla oraya döndüm Ayşe teyze kızarmış yanakları elindeki meşhur sarı beziyle karşımda duruyordu.
Beni görünce yüzünde hem şaşkın hemde mutlu bir ifade oldu hemen sarıldım "Ayşe teyze ya ben senin yanına gelemedim özledin beni dimi özledin özledin" "Sen Bartu Sarca değilsin kendine gel."
"Özledim tabi deli kız sen olmadan ev çok sessiz." Sonlara doğru sesi hüzünlenmişti o bile bu kadar etkilendiyse annemi tahmin edemiyordum.
Annemle haftasonları en az bir saat birlikte vakit geçirirdik,bu bazen resim yapmak bazen keman çalmak bazen ise yemek yapmak oluyordu.
"Annem nerede,babam ve abim evde mi?" dedim.
Ulaş sessizce bizi dinliyordu.
"Annen bahçedeydi Kızım abin ve babanda çalışma odasındalar" dedi gözü Ulaş'a kaydığında bir iki saniye durdu çünkü Ulaş ile benziyorduk yüz şeklimiz dudak yapımız Ela hanım kadar olmasada bir benzerlik vardı.
"Sende hoşgeldin oğlum." dedi. Ulaş hafifçe gülümseyip baş selamı verdi.
"Kapıda kaldınız girin hadi içeri."
İkimizde birlikte yürümeye başladık Ulaş'ı arka bahçeye doğru yönlendirdim,Ayşe teyze annemin orda olduğunu söyleyip mutfağa geçmişti.
Annem bize arkası dönük şekilde çiçekleri suluyordu
hemen yanında gidip sarıldım annem anın verdiği şokla bağrıcakken ben olduğumu fark etmesiyle bana döndü. Gözleri özlemle parlıyordu "kızım hoşgeldin,ne zaman geldin,niye haber vermiyorsun?" Sırayla sorularını sıralarken hala sımsıkı sarılıyorduk.
Sonunda ayrıldığımızda annem Ulaş'ı fark etmişti bende ona döndüğümde yüzünde değişik bir ifadeyle tebessüm ediyordu.
Annem boğazını temizleyip hafifçe ona da sarıldı bu haraketine şaşırsamda mutlu olmuştum,diğerlerine alışırdım veya alışmazdım bilemiyordum ama Ulaş'a şimdiden alıştığım bir gerçekti, her ne kadar soğuk davransada.
Ulaş'da şaşırmıştı yüzünden belli oluyordu. Şaşkınlığını kısa bir sürede atıp kollarını gevşekçe annemin beline sardı.
Annem geri çekilirken "Sende hoşgeldin oğlum,hadi gelin içeri geçelim babangile de haber ver kızım." dedi.
Onu onaylayıp merdivenlere doğru ilerlerken onlarda salona geçiyordu.
Hemen abimin çalışma odasının önüne geldim büyük ihtimal babamda buradaydı.
Kapıyı sessizce açıcakken durdum biz ne zaman bu kadar sessiz olduk seyfi
Ani fikir değişikliğiyle kapıyı pat diye açtım.
Babam abimin sandalyesinde başını ovarak dosyalara bakarken abimde kanepede genişçe oturarak elindeki kağıtlara bakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek ailem mi?
Teen FictionGeçmişin yanlışı geleceğin doğrusunu etkiliyordu. Bir gün yanlışıyla,doğrusuyla senin olduğunu bildiğin hayatın gerçek olmaması, canları için her şeyini vereceğin kişilerin aslında hayatında bir yabancı olduğunu öğrendiğinde yaşadığın acı. Ve hayatı...
