Geçmişin yanlışı geleceğin doğrusunu etkiliyordu.
Bir gün yanlışıyla,doğrusuyla senin olduğunu bildiğin hayatın gerçek olmaması, canları için her şeyini vereceğin kişilerin aslında hayatında bir yabancı olduğunu öğrendiğinde yaşadığın acı.
Ve hayatı...
Başımdan gelen sesin sahibini boğabilirmiyim? "Hangi gereksiz insansan git başımdan" gülme sesinin ardından Ulaş konuştu "Aşk olsun abla ben gereksiz birimiyim?"
"Ulaş işin yok mu senin?Git başımda uyuycam"
"Abla saat kaç oldu sen daha kalkmamışsın kahvaltı hazır hadi" neden kalkıyım ki sabahın bu saatinde kahvaltı mı yapılır?
Başımı yastıktan kaldırıp ona baktım beyaz bir tişört ve siyah bir pantolon giymişti saçları dağınık gözleri uykuyla bakıyordu benimde gözlerim öyle bakıyorsa beni salması gerekirdi gerizekalı çocuk uyusana sende.
"İn sen geliyorum" kuşkuyla bana baktığında "Kardeşimsin demem kafanda kumbara patlatırım Ulaş beni sinir etme uykumu böldün zaten" dedim.
Gülüp odadan çıktığında kendime yatağımla vedalaşmak için kendime biraz süre verip lavaboya girdim.
İşlerimi halledip giyinme odasına girdiğimde düşünmeye koyuldum dün Ela hanım okulun formasını getirmişti Ulaş'ın üzerinde forma görmediğim için onu es geçtim ilk günden eşofman giysem nolurdu? Selin beni öldürürdü.
Üstüme beyaz baskılı bir tişört altıma yırtık bir kot giyip bir tane çantaya defter koydum kalemliğimi bulamamıştım artık bizimkilerden alırdım bişeyler
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Gözlük ve çanta yok)
Telefonumu alıp bildirimlere bakarken aşağı iniyordum.
Yemek odasından çıkan Leyla teyzeye günaydın diyip odaya girdim.
Bütün aile buradaydı "Günaydın" dedim abilerden bir tek Baran karşılık verirken diğerleri de karşılık vermişti abilerin üstümde kusur arayan bakışları ve en büyük abi Araf'ın mafyanın esirisin bakışları altında masaya oturdum.
Bülent bey ve Araf sohbet ederken arada Polat ve Ela hanım da onlara katılıyordu Ulaş sanırım bana davranış şekillerinden dolayı onlarla mesafeliydi Ediz ile düz bir suratla konuşuyordu.
Baran ise etraftan soyutlaşmış şekilde bana bakıyordu onun bana karşı olan bu davranışları ona ısınmamı sağlıyordu hepsinden farklı şekilde benimle anlaşmaya ve konuşmaya çalılıyordu.
İlk adımı ondan beklemek hata olurdu bu konularda yaralı birinin bana gelmesini beklemek gibi, diğerleri benimle hiç konuşmasa onlara karşı kendimi kapatmazdım ama dün gelir gelmez para için geldiğimi ve benzerini ima etmişlerdi.
Kararımı vermiştim bugün okuldan gelince Baran ile konuşucaktım belki ikimiz içinde en iyisi bu olurdu.
Ela hanımın sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım "Çocuklar geç kalıcaksınız yediyseniz kalkın hadi"
