Şer Görünenin Ardındaki HAYIR

Korku

    Benim şiveli konuşman üzerine elif ilk defa bana en içten bir şekilde gülmüştü. Bu gulumseme içimde bir yerlerde takılı kalmıştı.  O sırada kapı tıklayıp annem ile Zeynep ellerinde tepsi ile içeri girdiler. Elif hemen ayaklanip.
       Elif : Niye zahmet ettiniz ,ben bir ara inerdim aşağıya...
      Meryem:  güzel kızım benim sen Gülsüm ablanın kusuruna bakma olurmu..
      Zeynep: Halam herkese karşı böyledir. Oooo anneme zamanında neler yapmış.
      Musab : Anne ne zaman gidicek halam..
      Meryem: bilmiyorum ki ama siz bu süreçte çok dikkatli olun gözü sürekli sizin üzerinizde olucaktir..
      Zeynep: Ay çok gergin bir ortam olucak ya ben hiç sevmiyorum böyle ortamları..
     Elif : Meryem teyze sizde benim kusuruma bakmayın. Masadan oylece kalktım.
      Meryem: Aaaa kızım bunu duymamış olayım bunda kusura bakılacak bir durum yok.
      Musab : Tabi tabi hiç kimse kusura bakmasın ama Musab baksın...
      Zeynep: Ooo şimdiden tripler başlamış ..
  Deyince annem güldü bende Zeynep ' e klasik bakışımi gönderdim.
       Meryem: Neyse hadi Zeynep biz çıkalım .hayırlı geceler ..
Diyip odan çıktı . Zeynepte Munzur bir gülüş sergileyip annemin peşinden çıktı. Elif ise hemen bana dönerek
      Elif: Niye Meryem teyzelerin yanında öyle söyledin.
      Musab : Hayda Nedemişum bn da
Şiveli bir şekilde konuştum.
      Elif : Hiç ortamı yumuşatmaya çalışma.
      Musab : hatun varya bana kızacak yer arıyorsun da
     Elif : MUSAB
Demesiyle durdum, ismimi çekinmeden söylemişti.
      Musab : Efendim..
   Dedim sakin bir tonla..
       Elif : Benu sinur etme da..
Demesiyle kahkayi patlattım. Ne kadar da yakışmış ti bizim oraların şivesi, tam yapamasa da..
         Musab : Elif
Dedim yumuşak bir tonla..
         Elif: Efendim..
Dedi utanmış bir ses tonuyla.
         Musab : Ben sana alışıyorum bunun farkında mısın...
Deyince bir afalladi.. gözlerini benden kaçırıp
           Elif : Eeee şey yemekler Soğucak ...
Diyerek sehpaya bıraktığı tepsinin yanına gitti. Bende peşinden gidip yanına oturdum. Yemek yerken elleri titriyordu.
            Musab : Senin çabaninda farkındayım .
  Diyince daha çok utandigini anlamıştım.  
            Elif : Himmm ne çabası..
Dedi anlamamış gibi...
           Musab : Bana alışma çabanı diyorum..
           Elif : Yemeğini sogutuyorsun.
Diyerek kaşığı bana doğru itti. Bende onun bu haline gülüp yemek yemeğe başladım.

##
  Benim utandigimi bile bile benimle uğraşıyordu. Yemek boyunca bunu sürdürdü. Yemek bitince yatakta uyuya kalmis olan çocuklarıma baktım. Tepsi yi elime alıp
     Elif : Ben tepsiyi aşsagiya bırakıp geliyorum.
Deyince beni başı ile onaylaması ile odadan çıktım
   Odaya geri döndüğümde  yere iki tane seccade sermiş önde olan seccadenin üzerine oturmuş bir şekilde duruyordu. Beni görünce başını kaldırıp.
       Musab : İmamın olmama izin verir misin?
Gözlerim doldu , benim hayalimdi evlenmeden önce eşimle cemaat olup namaz kılmak ama nasip olmamıştı. Ama  şimdi bu hayalim gerçek oluyordu. Rabbime sukredip namaz başörtümü üstüme alıp yerime geçtim. Musab yerime geçmem ile bana tebessüm edip ayağa kalktı.
   Rabbimin huzuruna birlikte gitmiştik...
   Rabbime birlikte dua etmistik...
Duamız bittikten sonra arkasına dönüp bana baktı..
       Elif : Rabbim kabul etsin.
       Musab : Amin cümlemizinkini..
Deyip elimi avuçlarınin içine almasi ile elinin içindeki sıcaklığı hissettim.
       Elif : Teşekkür ederim imamım olduğun için.
       Musab : Elif..
Yumuşak bir tonla ismimi söyledi
       Elif: Efendim .
       Musab : Duanda bana da bundan sonra yer ayirirmisin..
Deyince gözümden akan damlalara engel olamayarak .
        Elif : Ayırırim, peki sende bana yer ayirirmisin...
        Musab : Bu günden itibaren hep dualarimda olucaksin..
  Bu adam nasıl bir insandı.. Boyle bir merhametli bir erkek ile ilk defa karsilasiyordum. Ve ben onun bu merhameti altında eziliyordum. Evet sinilriydi belkide yaşadıkları onu sınırlı olmaya sebep olmuştu. Ama bu davranışı aynı gözümde hayatını dinlediğim  sahabemiz Musab Bin umeyr benzetmistim.
Aralarındaki tek fark sinir di . Musab Bin umeyr resmen sinirleri alınmış bir sahabemizmiş .en çok ta bu özelliği benim dikkatimi çekmişti hayatını hocamdan dinlediğimde.