Yanlış Taraf | PJO×Açlık Oyunları(Katılımlı Hikaye)

Bölüm 39:Yarın Yoksa

Elliot Dennis Einsteen..

Mütevazi olamayacağım;Albert Einsteen'in ruhunu taşıyan bir Athena melezi olarak bu hayatta gurur duyduğum pek çok başarım olmuştur.Ancak bu sefer aynı şeyi ikinci defa yapabilmiş olmama rağmen-neticede istikrar biz Athena melezlerinin en önem verdiği konulardandır.Gerçi bunları içimden düşünmüyor da ortaya söylüyor olsam Ross'un da hevesle belirteceği gibi;biz Athena melezlerinin önem vermediği bir konu yoktur zaten.- öyle hissedemiyordum çünkü bu gurur değil de ancak utanç duyulabilecek bir meseleydi:İkinci kez idam kararı almıştım!Melezler için var olan iki kampın ikisinden de idam kararı aldığıma inanamıyordum.Şu an sabah yapılacak idamımı sinir bozucu derecede titiz bir şekilde temizlenmiş-çünkü Romalılar!-manzaralı bir zindanda oturarak beklediğime inanamıyordum!Deli gibi küçücük zindanın içinde volta atıyor ve sinirden kuduruyordum.Eh;idam arkadaşlarım da hareketleriyle bana pek yardımcı olmuyorlardı doğrusu.

"Şükürler olsun!"dedi Johan,gözleri yaşlarla dolu bir halde gülümserken.Dakikalardır zindanın parmaklıklarına tutunmuş,gülümseyerek yoldan geçen her bir Roma askerine teşekkür ediyordu."Çok ama çok teşekkür ederim,sevgili Roma halkı!Her birinize duyduğum minnettarlığın seviyesini anlatamam!Öyle şaşkın şaşkın bakmayın;ben size nasıl minnettar olmam?Siz bana yıllardır özlemini çektiğim şeyi vereceksiniz,nihayet ben de sizler sayesinde ölebileceğim!Ah;içimdeki minnetin boyutunu hissedebilseniz keşke!Sizi temin ederim ki;ruhum sonsuza dek sizin duacınız olacak, her adımınızda sizi koruyup kollayacak.Sizin gibi iyi insanlar bu iyiliği fazlasıyla hak ediyorlar!"

"Benim ruhum duacıları falan olmayacak ama!"dedi Oscar,burnunu çekip gözlerinden akan yaşları silerek.O da saatlerdir ağlamakla meşguldü."Aksine onlara kafayı yedirtmek için elimden geleni yapacağım!Hepsinden,hepsinden nefret ediyorum!Beni,benim mükemmel varlığımı sona erdireceklerine inanamıyorum!"Dudakları titreyerek bedenine baktı ve yumuşakça karın kaslarını okşadı."Bu dokunulası karın kaslarım,engin bir deniz gibi bakan gözlerim,yumuşacık saçlarım,tapınalası fiziğim...Hepsi sayelerinde yok olacak ve bunun için asla onları affetmiyorum!Sadece ben değil;kimse affetmeyecek onları!Dünyanın en güzel,en yakışıklı ve en harika melezi olan beni katlettikleri asla unutulmayacak,milyonlarca yıl sonra bile hatırlanacak!Romalılar,bu utancı asla üzerlerinden silemeyecekler!"

"Yeterr!"Naevus,zindanın parmaklıklarını tırmalarken fazlasıyla harap olmuş bir halde yere çöktü.O da zindana atildigimizdan beri cesetlerin idam saatine kadar ona verilmesi için ısrar çabalarındaydı."Yeter artık,bana cesetlerimi verin!Niye beni anlamıyorsunuz;o cesetler sayesinde belki de bilim dünyasına inanılmaz bir bulgu katacağım!Bu ihtimal sizi nasıl heyecanlandırmaz?!Hadi benim gibi değerli,donanımlı bir bilim insanını düşünmüyorsunuz ama bilime nasıl hak ettiği değer vermez,bilimden yararlanacak insanlığı görmezden gelebilirsiniz?!Bu yaptığınız bir insanlık suçudur!Bilimin önüne set koymak,bilim insanlarını yok etmek geri bir zihniyetin ürünüdür!Yaptığınız bu cehalet eylemi,tarihinize kara harflerle yazılacak ve asla unutulmayacak!!"

"Yeter artık ama!Kendinize gelin!"Ernesto ile bir kere daha aynı anda aynı cümleyi söylediğimizi fark edince yüzümü buruşturdum ama yine de buna çok takılacak halde değildim.Ernesto,yine de bana laf sokmayı ihmal etmedi."Yaa;sen ilk beni gözden çıkarır,önlerine kurbanlık koyun gibi sürersin ama işte böyle durumlarda aklı başında olan tek kişi olan benim desteğime muhtaç kalırsın,Elliot!"diye homurdandı sinirli sinirli.Onu hedef göstermeme de ne çok takılmıştı canım!Neyse ki ben cevap veremeden lafına devam etti."Ama bakın;sahiden kendinize gelin!Boşa vakit kaybediyoruz!Yarın güneş doğar doğmaz idamımız gerçekleştirilecek ve siz hala saçmalamaya devam ediyorsunuz!"Gözlerini Naevus ve yanındakilere çevirdi."Öncelikle açıklayın;siz neden Roma Kampı'na saldırdınız?Daha doğrusu;bunu yapmanızı sizden kim istedi?"