Yanlış Taraf | PJO×Açlık Oyunları(Katılımlı Hikaye)

Bölüm 17:Kuliste Yaşananlar

Kıvırcık'tan...(Zaman olarak oyunların üçüncü gününün sonundan alınmıştır. )

Oyunlar başlayalı üç gün olmuştu ve üç gün içerisinde;sadece üç gün içerisinde birçok melezin ölümünü izlemiştik.Oyunlar başlamadan arenada sadece kendi arkadaşlarıma zarar gelmesini izlemenin zor olacağını sanmıştım ama hiç de öyle olmamıştı.Tanımadığım veya yakın olmadığım melezlerin ölümünü izlemek bile çok ağır gelmişti;hepsi çok merhametsizce yollarla hayatını kaybetmişti ve hepimiz ister istemez herkese üzülüyorduk.Gerçi kampta ihanet eden melezlerin ölümlerine sevinen melezler olmuştu ama ben onlara bile üzülmüştüm;gözümüzün korkunç bir vahşet yaşanıyordu.Sanırım en vahşice ölüm İeros Tamia'nın ölümü olmuştu;hiç kimse onun ölümünün korkunçluğunu unutamıyordu.Ama Alice Peeters'in hiçbir şeyin farkında olmadan adım adım ölüme gidişi de çok kötüydü,psikolojik açıdan onun ölümünü izlerken hepimiz zorlanmıştık.Neyi yarıştırıyordum ki?Hepsinin ölümü çok kötüydü,hiçbiri hoş değildi.Oyunlar hep zor geçmişti ama en zor ve en vahşetli geçen gün kan banyosundan sonra kesinlikle bugündü.Çünkü gölde kıran kırana bir mücadele yaşanmış ve bunun sonucunda Lilith Hawtorne ile Thalia;-hala Thalia'nın ölümünü kabullenemiyordum-hayatını kaybetmişti,Evan ve Annabeth ise ufak yaralarla gruptan ayrı düşmüşler ve Percy,Clarisse ve Valerie onların öldüğünü sanmışlardı.Percy'nin Annabeth için boşu boşuna çektiği acıyı izlerken arkadaşıma çok üzülmüştüm,gece Annabeth'in ölmediğini öğrenince biraz olsun kendine gelmişti.Hala güçlü durmaya çalışıyordu ama belki de en çok şimdi Annabeth'e ihtiyacı vardı.Tekrardan ekranda hayatını kaybeden haraçların ölüm anları verilirken sinirle gözlerimi devirdim;dehşetle meledim.Bize işkence etmek için hiçbir fırsatı kaçırmıyorlardı,zaten gün boyu oyunları canlı canlı izliyorduk,izlemek zorundaydık.Kampta adeta hayat durmuş;tüm işler aksatılmıştı.Tek işimiz kampın her yerine asılmış olan dev ekranlardan oyunları izlemekti.Oyunları bir kere bile izlemek yeterince kötüyken sonra ölen haraçların ölüm anlarını birleştiriyor ve bizi o vahşet dolu anları tekrar tekrar izlemeye mecbur ediyorlardı.   Ekranlarda Lilith Hawtorne'nin Thalia'nın şimşeğinin isabet etmesiyle anında canlılığını kaybedip suya gömülen bedeninin pelte kıvamına dönmesini izlerken bunun hızlı ve acısız ama yine de insafsız bir ölüm şekli olduğunu düşündüm.Lilith Hawtorne'nin okunun ise Thalia'nın boğazına girmesini ve sanki Thalia'nın boğazının su borusu gibi patlayıp parçalanmasını,yakınındaki her yere kanlar sıçrarken daha yere düşmeden gözlerinin canlılığını kaybedişini izlemek korkunçtu,çok güçtü;buna dayanamıyordum,dayanmak istemiyordum.Arkadaşlarımın ölümünü benden birer birer izlememi istiyorlardı ve ben buna dayanamıyordum;bunu hak etmemiştim.Bunu hak etmemiştik!Ne Thalia,ne Annabeth ne Percy ne de diğer melezler o oyunlara gitmeyi hak etmemişlerdi ve bizler de burada onların ölümlerini izlemek zorunda bırakılmayı hak etmemiştik.Olimposluların bize nasıl olup da bunu yaptığına inanamıyordum;tüm umutlarım Percy'nin isyanın lideri olup bir kere daha hepimizi kurtarması üzerineydi.Daha önce yapmıştı;yine yapacaktı,biliyordum.Arkadaşıma güveniyordum ama o zamana kadar boşu boşuna dökülen tonlarca kan,boşu boşuna yitip giden hayatlar beni çok üzüyordu.

Ölüm anlarının tekrarlarının gösterilmesi ardından yayın sona erdiğinde üç gündür çektiğimiz bir diğer çile;Melez Açlık Oyunları için yorum programı başladı.Monitör Eris'ti ve yanında birkaç tane daha küçük tanrı veya tanrıça vardı.Sanki ölenler gerçekten ölmüyormuş gibi,gerçekten kan dökülmüyormuş gibi bunun hakkında bir yorum programı yapmak korkunçtu,programı izlerken midemin bulanmasına ve nedensizce daha çok karton yeme isteğime engel olamıyordum.Ben hüzünlü gözlerle kola şişemi yerken yorumcular bugün hiç ölü haraç çıkmayan düne göre çok daha heyecanlı görünüyorlardı.