Yanlış Taraf | PJO×Açlık Oyunları(Katılımlı Hikaye)

Bölüm 2:Direniş

Olamazdı.Tanrılar için yaptığım onca şeyden sonra,göze aldığım onca tehlikeden sonra bunu yapmış olamazlardı.On iki yaşımdan beri Tanrılar için ölümle burun buruna geldiğim tüm anların gözümden film şeridi gibi aktığını hissettim.Luke ve yandaşlarına karşı inatla Tanrıların iyi olduğunu savunduğum anları hatırlarken ihanetin acısının tüm hücrelerime yayıldığını hissediyordum.Öfkelenmiştim;hem de çok.Sinirden çıldıracak gibi hissediyordum.Beş yıldır uğruna canımı dişime taktığım onca Tanrı;tüm bu yaptıklarıma karşılık bana verdikleri tek bir sözü bile tutmuyordu,tutma zahmetine katlanmıyordu.Belki kendime yapılan ihanetin acısı bir süre sonra geçebilirdi ama onları düşününce kalbimdeki öfkenin şekil değiştirip nefrete doğru kaydığını hissettim.Savaşta ölmüş onlarca melez.Bazılarının cesedini bile bulamamıştık.Gözümden birbiri ardına resimleri geçiyordu sanki.Becerikli ve güçlü Beckendorf.Afrodit'in kızı güzeller güzeli ve her durumda nazik olan Silena.Henüz küçük bir çocukken annesinin deliliğine dayanamayıp evden kaçan ve babası onu bir an bile kollamadığı için Tanrılara düşman olan Luke. Onlarca kahraman Tanrılar için can vermişti;hayatlarını feda etmişti.Bunu hazmetmem mümkün değildi.Belki kendi haksızlığa uğramışlığımı,sinirimi,öfkemi unutabilirdim ama onların yüzlerini unutamazdım;onları unutamazdım.Onların yitip gitmiş hayatlarını unutamazdım.

Hayatını kaybetmiş melezleri düşünürken Tanrılara karşı duyduğum tiksinti garip bir şekilde beni içine girdiğim transtan çıkarmıştı.Yavaşça, şoka girdiğim ilk birkaç saniyenin aksine olanları algılamaya başladım.Yemek alanında beklediğimin aksine yoğun bir çatışma yoktu;sadece garip bir gürültü vardı.Herkes kısık bir tonda korku ve şok dolu seslerle arkadaşlarıyla konuşuyor gibi gözüküyordu ama isyan eden ya da bağırıp çağıran yoktu.Bu anlatamayacağım kadar sinirimi bozmuştu,az önce neyin açıklandığının farkındalar mıydı?Az önce Açlık Oyunları denilen saçma sapan,herkesin birbirini katledeceği bir yarışma açıklanmıştı.Tanrılar onlar için yaptığımız onca şeyden sonra;bize arena alanında ölmek ya da kamptaki arkadaşlarımızı ölürken görmeyi reva görmüşlerdi.Bunun farkındalar mıydı?

Yüzler.Seslerinin tonları.Bir anda dank etti.Herkesin yüzü;şok ve korku karışımı bir ifadeye sahipti.Olabilecek en alçak seslerle arkadaşlarına fısıldıyor,bunu bile kimseye fark ettirmeden yapmaya çalışıyorlardı.Kimse kalkıp isyan etmiyordu;edemiyordu.Herkes donakalmış bir haldeydi sanki.Çünkü korkuyorlardı.Tanrılara karşı yapılan en ufak bir saygısızlığın bile Açlık Oyunları'nda haraç olmaya yaklaştıracağını söylemişti Kheiron;değil mi?Bundan korkuyorlardı işte.Daha şimdiden Tanrıların gazabından deli gibi korktukları için susuyorlardı.

Öfkenin bir kere daha damarlarımda kaynadığını hissettim.Bu;adil değildi.Buradaki pek çok melez kardeşlerini,yakın arkadaşlarını kaybetmişti;bazıları savaşta ciddi anlamda fiziksel hasarlar almıştı.Duygusal anlamda ise savaş zaten hepimizi mahvetmişti.Hepimiz;bu kadar hasar almışken,Tanrılar için bu kadar hasar almışken şimdi kalkıp karşımıza böyle saçma sapan bir işkence oyunu getirmeleri adil değildi.

Korktukları için kimseyi suçlayamazdım ama ben susamayacağımı biliyordum.Gözümün önüne Luke,Silena,Beckendorf gibi kahramanların yüzü gelirken susamayacağımı biliyordum.Onlar için susamazdım;susmamalıydım.

"Öyle mi?"dedim beni herkesin görebileceği şekilde ayağa kalkarak."Demek ki sevgili Olimposlular;son derece adil bir karar ile bu oyunların yapılmasına karar vermişler!Son derece adil bir kararla!Zaten kardeşlerini,arkadaşlarını kaybetmiş;onların tahtlarını kurtarmak için kaybetmiş melezlere bir de böyle bir darbe indirmeye karar vermişler!Adalet bunun neresinde;Kheiron?"

Kheiron'a hitap eder etmez pişman oldum.Yüzünden akan terlerden,acıyla bakan gözlerinden bile belliydi bu durumdan memnun olmadığı.Tanrıların dediğini yapmak zorundaydı;bu dediklerinin tek bir kelimesine bile inanmadığını biliyordum.Böyle yaparak onun canını daha çok acıttığımı biliyordum ama konuşmak zorundaydım.Kaybettiğimiz tüm kahramanlar adına konuşmak zorundaydım.