winnen of verliezen

Deel 45

POV Sarah:

Ik word wakker geschud door mijn broer ismael.

'Haay ben je hier in slaap gevallen je weet der veel muggen zijn hier toch' zei hij en hielp me overeind.

Ik voelde mijn stem niet en knikte alleen. Ik voelde mezelf heel wazig en keek mijn grote broer aan.

'Zijn jullie terug' zei ik schor. 'Ja we zijn wat eerder weg gegaan het was een hel pappa kon niet stoppen met praten over vroeger en mohsin kwam bij ons zitten en liet zijn vrienden in de steek. Ughh je hebt geen idee hoe erg ik hem niet in elkaar wou slaan. Hij was zoo irritant' zei mijn broer en ik hoorde zijn tanden knarsen.

'Sorry' zei ik zacht.

'Heey niet jouw schuld kleintje' zei hij gelijk en drukte mijn hoofd tegen zijn borst aan en sloeg zijn armen om me heen.

Ik kon het niet laten en de tranen sprongen in mijn ogen en ik begon weer te snikken.

'Shhhttt laat me je aub niet horen huilen over die sukkel ik krijg de neiging om hem te vermoorden' zei ismael.

'Sorry ik... ik...I..' ik kon niet uit mijn woorden komen.

'Ik
Ben
Zwanger'

Snikkend vertelde ik mijn broer de nieuws. 'Ja ik weet het iedereen weet het' zei hij en liet me los. 'Ja alleen ik ben daarom zo..emotioneel' loog ik.

Ik ben totaal overstuur omdat ik gister der achter kwam dat mijn vriendin heeft gerotzooid met mijn man in het zwembad.

'Ja begrijp ik.. wil je dat ik iets voor je haal eten ofzo' vroeg hij en veegde de tranen weg van mijn wangen.

'Ik wil dat je mohsin een stoot geeft' zei ik. Meteen kijkt hij verbaast naar me. 'Weetje zeker je gelooft toch niet in geweld' zei hij lachend.

'Een stoot gaat hem niet vermoorden. Wil gewoon dat hij een blauwe oog heeft' zeg ik en moest lachen om de verbaasde blik van mijn broer.

'Oké dan 1 stoot' zei hij lachend.

'Iedereen wakker worden ontbijt!!!' Riep mijn schoonmoeder van boven. 'Oké laten we eten' zei ismael en deed zijn arm over mijn schouder heen.

Toen we de andere woonkamer inliepen zagen we dat iedereen al zat. 'Hay waar was je de hele nacht je hebt niet geslapen op je plek' zei Hajar waardoor iedereen mij aankeek.

Salah en mohsin zaten naast elkaar. 'Gaat het Sarah je ogen zijn opgezwollen heb je gehuild' vraagt mijn vader. Ik bleef stil. Want ik kon er niet tegen om mohsin nog te zien of soraya dus ik ging zitten en negeerde alle vragen.

'Sarah sliep in de woonkamer door de muggen zijn der ogen opgezwollen en ze is geen goeie ochtend mens daarom is ze stil' zei ismael omdat hij merkte dat ik stil zou blijven.

Ik voelde de hand van mijn moeder op mijn rug. 'Kom hier is eten heb speciaal vóór de baby thee met honing voorbereid' zei mijn moeder en legde allerlei dingen voor mijn neus.

Soraya kwam naast me zitten. 'Hzo ging je in de woonkamer slapen.' Vroeg ze en at van de eten die mijn moeder had neer gelegd voor mij.

'Ik weet wat je hebt gedaan' fluister ik in haar oor. Der ogen springen open. En ze kijkt me angstig aan. 'Ik heb geen honger tante ik ga me effe klaarmaken' zei soraya en sprong omhoog en rende bijna de kamer uit.

Mijn handen balde tot vuisten en ik zag effe wazig voor me door alle woede. Ik kon niet eten tot ik zag dat mohsin evenveel pijn lijden als ik op dit moment.

'Sarah kom op eet wat' zei mijn schoonmoeder toen ze merkte dat ik niks at.

Ik bleef stil en mijn handen waren nog steeds vuisten.