winnen of verliezen

Deel 4

Ik fiets naar huis. het is soort van donkerblauw in de lucht. Ik stap af en loop boos naar binnen. Ik gooi de deur dicht. Waardoor een harde klap door het huis bevind. Mijn moeder en vader komen geschrokken naar mij toe. 'EN NU GA JIJ MIJ UITLEGGEN WAAROM JIJ ME UITHUWLIJKT' schreeuw ik. Ik zag dat zen kaaklijn steviger word. Dat betekend dat hij boos is. Hij houdt er niet van als iemand tegen hem schreeuwt die jonger is dan hem.

Ik loop naar binnen. 'JE ZEI DAT JE ZIEK WAS' schreeuwde ik en gooide de vaas kapot. Shit die was vroeger van mijn opa Allah rahmoe. 'NU GA JE TE VER" schreeuwde hij boos. En gaf me een klap. 'jij trouwt met hem en punt uit' schreeuwt hij. 'ZEG GEWOON DE REDEN WAAROM CHAIMA EN LOUBNA MOCHTEN TOCH OOK ZELF KIEZEN' schreeuw ik boos. Ik vang rake klappen. Tot ik duizelig word.

Ik pakte nog een vaas en gooide het op de grond. Mijn moeder begon te huilen en kawtar bedekte haar oren. Souf en Red zaten bang te kijken. Ik schreeuwde nog heel veel scheldwoorden en rende naar boven.

Ik pakte mijn weekend tas. Ik pakte mijn voetbal tenue en de helft van mijn kleding. Ik stopte nog een bal erin.

Ik ren het huilend het huis uit. Ik ben in west. Loubna woont in zuid en Chaima woont in noord. Ik heb geen ov. Dat woord lopen. Ik ga naar een speeltuintje. Ik pakte mijn bal en begon keihard tegen de doel te trappen. Ik haat mijn leven. Mijn zussen mogen zelf bepalen met wie ze trouwen en ik mag niks.

Ik word bozer en trap kapot hard. opeens word ik aan getikt door een kleine jongetje ongeveer 6/7 jaar. 'wil jij voetballen met mij' zei hij met een schattige toontje. 'moet jij niet naar huis mama en papa worden bezorgd om jou' zei ik en kneep in zen wang. 'ik mag van mama' zei hij.

Ik haalde mijn schouders op en speelde met hem partijtje. Hij was echt cutie met zen kleine beentjes. Ik scoorde ongeveer 19 doelpunten. Hij keek teleurgesteld. Ik moest lachen en liet hem winnen.

Na een tijdje was het pikdonker. De lantaren palen schijnt licht. 'MOUNIR' hoorde ik een bekende stem schreeuwen. Ik draaide me om en zag die jongen van die kluisjes. Hij was ook verrast toen hij mij zag.

Mounir sprong in zen armen. 'je zei dat je in de tuin ging spelen' zei hij boos. Ik moest lachen en pakte me weekend tas en deed het om me heen. 'wat doe je met die tas om elf uur s'avonds' zei die jongen verward. 'boeit jou niet' zei ik en propte die bal er in.

Hij zuchten diep en pakte de tas. Hij deed alle kleren eruit en vouwde ze netjes op. Ik moest zachtjes lachen. 'dus zoubida waar ga je eigenlijk een met al deze kleding' vroeg hij. Ik ging helemaal stuk. Hij denkt echt ik heet Zoubida

Hij keek me raar aan. 'mijn naam is geen zoubida allah star' zei ik lachend. 'oh hoe heet je dan' vroeg hij. Ik haalde lachend me schouders op. 'hoe heet jij' vroeg ik en deed mijn handen over elkaar. 'ik heet hmida fatoush' zei hij sarcastisch. 'HELEMAAL NIET' schreeuwde Mounir dat schattige jongetje dus. 'hij heet Salah ' schreeuwde hij enthousiast.

Ik moest hard lachen. 'je bent ontmaskerd door je broertje' zei ik lachend en pakte me tas en liep weg. 'zeg dan hoe jij heet' zei hij boos. 'aangenaam Sarah' zei ik en stak mijn hand uit.

Hij nam die lachend aan. Ik pakte mijn fiets en fietste zo hard als ik kon naar zuid. Ik kwam aan bij het duplex van Loubna. Tot mijn verbazing zag ik jongens roken voor de deur.

(een duplex is een soort van flat maar dan maar twee huizen dus het is geen flat het een is soort van een flatje)

Ik belde aan. Ik zag dat de licht al aan was. Loubna deed open ze had een huisjurk aan en haar haar had ze in een knotje. Toen ze mij zag keek ze verbaast op. 'wat doet de jarige jop hier voor mijn deur' vroeg ze. Ik wou in huilen uit barsten. Toen ze goed naar mijn gezicht keek en naar mijn weekend tas. 'WAT IS ER GEBEURD' schreeuwde ze. Haar man kwam snel aangelopen. 'loubs wat is er je maakt Adam bijna wakker' zei hij slaperig. 'kan ik vandaag bij je blijven slapen' vroeg ik.