Winnen of verliezen
Het leven is hard. Je wint of je verliest. Je wint als je blij en gelukkig bent en je verliest als je verdrietig en ongelukkig bent.
Je kan soms zo in de war zijn dat je niet weet of je nou wint of verlies
Sarah is een meisje...
Ik legde het ontbijt op tafel. De hele familie ging zitten. Ik schaamde me om te gaan zitten dus liep ik naar de kamer waar Mohsin zat. Ik zag zoubida door die gat kijken.
Toen ze mij zag keek ze eerst betrapt en daarna grijnsde ze. Ik deed de deur open en zag Mohsin om kleden. 'Wat is er met jou gebeurd' zei hij lachend en wees naar mijn kleren.
Ik keek naar mijn kleren en ze waren nat en zwart. Ik zuchtte hard en ging zitten op bed. 'Sta sta op snel je maakt die bed vies' zei hij.
Ik stond op en deed die huisjurk aan. Ik ga niet tegen hem praten. Ik deed nog een hoofddoek in een tulpband omdat het super warm was
'SARAH KOM DE THEE IS KOUD JE KAN NIET EENS SCHOONMAKEN'
Ik zuchtte en stond op. Ik liep naar die oma toe. 'Pppfff je bent geen prinses dus ga de koeien eten geven en de schapen halen die zijn daar op die berg. En water halen uit die put.' Zei ze en keek ging veder eten.
Ik knikten en pakte de thee pot. Ik warmde het op en legde het op tafel. Ik liep naar een hooi berg en pakte een stapel.
Maar wollah ik ben bang voor koeien ik rende die stal in en ze zaten daar los eentje wou naar me toe komen maar ik sloeg hem met doe hooi en gooide het in die voer bak en rende naar buiten en deed die stal dicht.
Ik keek even naar die schapen. zoveel.
Ik probeerde ze te sturen maar wollah me lukte ik heb dit nooit gedaan. 'Hulp nodig'
Ik keek naar achter en daar stond een meisje. Met een hoofddoek en een Marokkaanse huisjurk. 'Ja' zei ik en lachte ongemakkelijk.
Ze gaf me ene stok en stuurde ze daarmee.
'Yasmina' zei ze en stak der hand uit. 'Sarah' zei ik en nam die aan. 'De meeste mensen noemen me mina ik woon in de stad maar mijn oma is hier en ik kan der niet alleen later' zei ze en lachte
Ze is eerlijk gezegd echt mooi Mashallah.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik liep terug naar het huis. 'Hier het paard' zei zoubida. En keek me aan met een grijns. 'Sorry maar ik kan dit niet ik heb het nooit gedaan' zei ik. Meteen komt die oma naar me toe. 'Wat ben jij beter dan ons dat je niet eens een paard op kan' zie ze boos.
'Ik ben bang voor paarden' zei ik zacht. 'MOHSIN ZE HEEFT EEN GROTE MOND' zei ze en begon nep te huilen. What the fuck gebeurd hier.
Hij kwam aan en keek me boos aan. Voor ik het wist kreeg ik een platte hand. Hij nam zen oma in zen armen en keek me dodelijk aan.
Ik had het niets een door en ok stapte op die paard en liet hem weg rennen. Ik holde naar de put. Mijn wang branden. Onderweg was er een grote rust.
Ik keek naar de uitzicht. De bergen zijn echt super mooi. 'Waarom Mohsin' zei ik zacht.....
