winnen of verliezen

Deel 29

'Nou luister ik heb een test gehaald dus ik weet jet niet zeker' bedenk ik. 'Oké ga testen' zei mijn moeder en duwde me naar de wc. 'Ik moet nog ni plassen ik wil eerst wat Drinken' loog ik en rende naar de kamer van Sarah.

Ik deed de deur opslot en zuchtte diep in en uit. 'Was het zo moeilijk om een test te halen' vroeg ze lachend. 'Bitch! Mama denkt dat ik zwanger ben' zeg ik. Meteen veranderd der gezicht. 'Omg'

Sarah pakt de test en kijkt er lang naar. 'Bekijk het positief. Als je het uitprobeert en zwanger bent heb je een klein engeltje in je buik' zei ik en pakte der bij haar schouders. Ze knikte en keek naar beneden. Ik wist nog hoe het bij mij ging... heftig!

Sarah:

Ik wil nog geen moeder worden ben 18 mensen als ze 18 zijn spelen nog met Barbies.

Ik loop naar de wc met de test onder mijn shirt. Ik probeer het uit en kijk er naar. Ik ben ongeduldig dus loop ik de wc uit en verstop her in mijn broekzak.

In de kamer doe ik de deur opslot. Loubna zat op het bed te appen met iemand. 'Ik ben zo bang' fluister ik en kijk naar de test. 'Komt goed' zei loubna. Ik schud mijn hoofd. 'Als ik zwanger ben komt het nooit goed' fluister ik. 'Niet zo denken Sarah!' Roept loubna. 'Wat wil je dat ik denk. Als ik zwanger ben gaat dit kind opgroeien zonder vader, ik heb altijd gezegd dat ik mijn kinderen normaal ga opvoeden en dat is met een man een gezin' zeg ik en voel tranen opkomen.

Ik keek naar de test en schrok. Ik liet het vallen en liet mijn tranen een vrije loop. Hso gebeurd het mij weer Wrm was ik zo dom om mijn eer weg te geven aan hem. Ik dacht dat ik slim was maar nee Duss..

'Rustig Sarah' hoor ik Loubna fluisteren. 'Hoe ga ik dit doen, ik heb school opleiding stage werk ik kan niet zomaar een kind opvoeden tegelijk ik ben jong ik heb een heel leven voor me' stres ik en ga zitten. Ik ga met mijn hand door mijn haar en zucht diep in en uit.

'Zie het positief je hebt ee..' begint Loubna maar ik kom er tussen. 'Er is niks positief Loubna!' Roep ik boos. Ik veeg mijn tranen weg.

Ik kan het niet weghalen dat zal ik nooit doen het is mijn kind.  En niemand vermoord zn eigen kind dat is niet menselijk.

'Kom we gaan wandelen kleed je om' zei loubna en deed der hoofddoek om. 'Dan knap je een beetje op' zei ze en deed der speld tussen der lippen.

Ik zocht in de kast:

Na dat ik had omgekleed in een grijze spijkerbroek en een witte hemd. Liep ik samen met Loubna naar de woonkamer.

'Wij gaan!' Riep loubna. 'En?' Vroeg mijn moeder en keek naar der buik. 'Was misverstand ben ongesteld dus' lachte loubna nep. Mijn moeder keek der droog aan. 'Tfoe ik dacht ik krijg nog een kleinkind' zei mijn moeder teleurgesteld.
Je krijgt nog een klein kind mama.

Ik ontweek oog contact en wou naar buiten lopen. Opeens komt Mohsin binnen!

En als het niet erger kan was hij samen met Khadija. Ik blijf geschrokken stil staan.

Ik voel mijn bloed stompen en mijn gevoel van verdriet verdwijnt in de gevoel van woede.

'Sarah! Aub laat me het uitleggen' is het eerste wat hij zegt. Mijn mond is net als een vaste rits.

Alles stapelt zich op. Hij is vreemd gegaan.. ik ben zwanger... Khadija en hij zijn samen naar hier gegaan terwijl hij juist met haar vreemd is gegaan.

Ik verplaats mijn voeten en ren zo snel mogelijk naar mijn kamer. Ik die de deur opslot en voel mezelf trillen.

Hoe durft hij nog haar aan te kijken WAT EEN KANKER KLOOTZAK.

'Sarah! Doe de deur open' roept Mohsin.

Ik sluit mezelf op in de kast en doe mijn handen op mijn oren. Ik voel tranen de maraton rennen over mijn wangen.

Ik haat hem...

Vergeet niet te reageren en te stemmen!

Ik ben lief en heb de deel eerder geplaats dan afgesproken. Maar luister.

Ik wil op deze deel. 70 STEMMEN 

ik ben het een beetje zat de vorige deel zat 2 weken lang op wattpad en het waren er maar 30. 

EN 80 reacties! 

zo niet geen deel.