Vanilya Kokusu (Tamamlandı)

20- Telli Turnam

İmtihan dünyası derler ya hani, gerçekten dünya imtihan dünyası idi. İmtihansız insan olmazdı!

Vesselam;

Her imtihanın ardında ise, güzel bir mükafat vardı. Tabii, imtihanı geçebilmek önemliydi, ardında saklı olan mükafata ulaşabilmek için!

...

Yunus'un imtihanı ise, en büyük imtihanlardandı. Ahırda atının sırtını tararken, bir yandan da düşünüyordu. Zihnine düşen görüntüler, korkularının daha da artmasına sebep olmuştu.

Şirketteki konuşma;

- Peki senin bu kızla ne alakan var Yunus abi?

Yunus, Evin'e yapma be yenge bakışları atarken, içinden de sektiriyordu;

- Ulan Yunus, sıçtın sıva şimdi koçum hadi..

Evin'in sorusundan sonra gözler tekrar Yunus'a dönmüştü ki, Yunus daha fazla dayanamadı ve bombayı attı odanın ortasına;

- Sevgilim.. Sevdam..

Yunus'un söylediğini ilk anlayan Evin olmuştu ki, korku ile kocaman açılmış gözlerine eşlik eden, eli ile ağzını kapattı.

Yalçın ve Mirza, söylediğini idrak etmeye çalışıyorlardı. Evin'in korku dolu bakışları, her bir Saraçoğlu'nun üzerinde bir bir geziniyordu. Kalbi deli gibi atarken dua ediyordu;

- Allah'ım sen yardım et bize.. Ne olursunuz sakin kalın.

Yalçın, masa da duran suyunu aldı ve bir dikişte bitirdi. Mirza, pür dikkat Yalçın abisini izlerken, arada bir de Yunus abisine ' Kurban olduğum abim sen bok yemeden duramaz mısın?' bakışları atıyordu.

Yalçın, suyunu içip sakinliğini koruyarak kardeşine döndü ve korkutacak şekilde olan sakinliği ile sordu;

- Ne dedin sen canım kardeşim?

Yunus, tuttuğu nefesini vererek cevapladı abisini;

- Sevgilim, sevdam dedim abim..

Yalçın, aldığı derin nefeslerin kendisini sakinleştirmesini diliyordu ki, bu istediği mümkün değildi. Ani bir hareketle ayaklanıp, Yunus'un yakasına yapışmasıyla, Mirza yerinden fırladı.

Evin, çığılını yutmak istercesine elini dudaklarına kapattı. Yalçın, sessiz ama bir o kadar da tehdit dolu konuştu kardeşine;

- Sana ilk ve son kez söylüyorum Yunus Saraçoğlu, istersen kalbini yerinden sök at ama, o Şahmeran'ı unutacaksın.

Kardeşinin yakasını bıraktığı gibi kendisini tutan Mirza'yı silkeledi üzerinden ve ortaya doğru konuştu;

- Kimse bu konu hakkında tek kelime etmeyecek.! Benim Şahmeran'lar uğruna hibe edecek bir kardeşim daha yok.!

Birisini yaşarken öldürdüler, birisini daha toprak altına girmeden öldüremelerine izin vermem.! Toprak altına koyacak kardeşim de yok benim.! Bitmiştir.!

Yalçın, konuşmasını bitirip arkasına bakmadan çıktı odadan ki, giderken kapıyı da yüklenmişti.

Yunus, sinirini içine atıyordu her zaman olduğu gibi, bakışları Mirza ve Evin arasında gidip gelirken, hüznü sesini sarmalamışçasına konuştu;

- Kurban olayım siz bir şey söylemeyin! Yıllardır içim de yaşattığımı bugün dile vurdum. Vurmaz olaydım!

Dilimden dökülenler bir bir kor ateş oldu yüreğimde. Bırakın da ateşim beni yaksın..

...

Zihnindeki görüntüleri kafasını sallayarak silen Yunus, atının semerini yerleştirdi. İpini çözdüğü atını ahırdan çıkardı, tek hamlede üzerine bindiği atının, başını severken kulağına eğildi ve fısıldadı;