Seni olduğun gibi...Seviyorum!!
"
Kalbi kırık bir insanın kanatları da kırık olurdu. Çoktan kırılmış kanatlarımı yıllar sonra kullanmaya çalışmak aptallık gibi geliyordu ama yine de ona inaniyordum, güveniyordum. Kırık kanatlarla uçmayı deneyecek ka...
Yeniden kendim olmuşken nasıl büyük bir tepki vermeyecektim ki? Ağzım beş karış açılırken hala camdan yansıyan görüntüye bakıyordum. Bu mümkün müydü? Gerçekten hiçbir şey yapmadan, bir anda yeniden kendi bedenime dönmüş olabilir miydim yoksa bu bir rüya mıydı?
Ellerimle kendime dokunarak her şeyimin yerinde olduğundan, fazlalık bir şeyimin olmadığından emin olmaya çalıştığım sırada bana dönen bakışları görerek kendimi durdurdum.. Dışarıdan deli gibi görünüyor olmalıydım.
Bir yanım yeniden ben olduğu için dans etmek isterken diğer yanım hiç bilmediğim bu yerden evine nasıl gideceğini düşünerek deliriyordu.
Ev mi? Seokjin'in evi demek istedin sanırım..
Daha sonra da kendi evime dönmem gerekiyordu. Sonsuza kadar burada kalmayı düşünmüyordum değil mi? Yoksa düşünmüş müydüm? Aslında Jin'in bedenindeyken normale dönünce ne olacağını hiç düşünmemiştim.. Sahi şimdi ne olacaktı? Bu hayatı gördükten sonra yeniden kabuğuma dönebilecek miydim?
Babamı çok özlemiştim, ama böyle bir hayatın ardından yeniden dört duvar arasına dönebileceğimi de düşünmüyordum. Tüm gün evde olduğum bir hayatı kabul edebileceğime artık inanmıyordum.
Yalnızlığımda boğulmak istemiyorum.
"İsmin ne? Hastaneye gitmek istemediğine emin misin?" Nahif kız yeniden konuşarak beni içinde olduğum ana getirirken, tatlılığı karşısında utanmıştım. Fazla samimi davranıyordu, şüphelenmek istesem, bir art niyet arasam da beni kandırabilecek kadar sevimliydi bu yüzden çabucak yelkenleri suya indirerek gülümsedim. Meraklı gözleriyle bana bakarken ciddi kalmak çok zordu. Çok güzel temiz bir yüzü yumuşacık görünen hafif tombul yanakları, alnına dökülen kahkülleri vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O da Jimin gibi ilk bakışta büyüleyiciydi.
"H.. Hayır. Hastaneye gidecek kadar acil bir durum değil. Teşekkür ederim hepinize. Size de bela oldum."
Aceleyle konuştuğum zaman garson çocuk bana doğru eğilerek gülümsedi.
"Bana istediğin kadar bela olabilirsin. Hiç Sorun değil." Bakışlarım çocukla aramızda dolaşırken kafamı geriye çekerek aramıza yeniden mesafe koymaya çalıştım. Bana bela olabilirsin derken ne demek istemişti?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
