Seni olduğun gibi...Seviyorum!!
"
Kalbi kırık bir insanın kanatları da kırık olurdu. Çoktan kırılmış kanatlarımı yıllar sonra kullanmaya çalışmak aptallık gibi geliyordu ama yine de ona inaniyordum, güveniyordum. Kırık kanatlarla uçmayı deneyecek ka...
Merhaba. Kitabı sadece konusu için okuyan kimse yoktur sanırım. Bu kitapta bir Kim Seok Jin var. Açık sözlü, komik, düşünceli Jin.
Jin ah gideceğin yere sağ salim ulaştın değil mi? Çabucak ve sağlıklı bir şekilde bize döneceğin günü sabırsızlıkla bekleyeceğim.
Hepinizi birlikte gördüğüm fotoğraflar beni ağlatacak gibi oluyor. Ailesinden ayrı yaşayan bir takım yeni ve zorlu şeylerle mücadele edecek olan insanların yaşadığı o buruk hissi biliyorum. Umarım sen orada yalnız ve buruk hissetmezsin. Umarım insanlar seni rahatsız etmez ve yine umuyorum ki askerde ünlü olduğun için aptal saptal insanların denetlemelerine maruz kalmazsın. Her zaman elinden geleni yaptığını biliyorum. Yine elinden geleni yapacak olduğunu da. ..
#SafeFlightOurAstronaut
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kim Seokjin:
Kafamı sallayarak düşüncelerimi dizginlemye çalıştım, ama yeniden iplerini koparmaları an meselesiydi.
"Meraklı olmakta bir sorun yok." Sen de beni merak edebilirsin.. hiç sorun etmem!
İşte yine olmuştu.. Kendi başına göre hareket eden düşüncelerden biri aklıma girivermişti. O da neydi öyle? Beni merak etmesini mi istemiştim? Buna gerek yoktu. Kafayı mı yemiştim ben böyle?
Ters bakışlarımla ona baktığımı o kafasını eğdiği zaman fark ederek yutkundum.. Oysa kızgın olduğum o değildi, kendime kızıyordum. Bana anlamadığım bir şeyler oluyordu ve bundan hiç hoşlanmamıştım.
"Şey.. Peki başlıyorum. Tanıştığımız gün bana bir şey sormuştun hatırlıyor musun?" Kısa bir an düşündüm, tanıştığımız gün ona ne sormuş olabilirdim. Aklıma gelmiyordu. Sonuçta üzerinden günler geçmişti.
Yüzüme bakıp hatırlamadığımdan emin olunca konuşmaya devam etti.
"Aslında şimdi anlatacağım şeyleri senin bilmene gerek yoktu, yani ilk sorduğun zaman ben öyle düşünmüştüm ama bugün imkansız diyeceğim bir şey gerçekleşti ve artık anlatmak zorundayım. Çünkü sen bensin.. Ah.. Lütfen anlatırken beni bölme.." Yavaşça kafamı salladım. Ne sormuştum ki anlatmak için bu kadar beklemesi hatta imkansız diyeceği bir şeyin gerçekleşmesi gerekmişti.
"O gün şirketin önünde karşılaştığın Choi In Ha'yı hatırlıyor olmalısın. Güzel olan."
Güzel olan mı? Onu hatırlıyordum ama güzel falan değildi. Şirketin önünde karşılaştığım kız hakkında tek hatırladığım burnu havada hareketleri ve kaba tutumuydu.
"Sana onun liseden bir arkadaşım olduğunu söylemiştim... Aslında arkadaşım değildi. Ben onu öyle sanmış ve güvenmiştim. Ah çok karışık." Yutkundu. Kendisine kızdığı her halinden belliydi. "En baştan başlıyorum.. Ama gerçekten en başından.. Babamı biliyorsun. Ben kendimi bildim bileli biz aynı yerde yaşıyoruz, senin uyandığın yerde.." Beden değişimi yaşadığımız zaman uyandığım yerden bahsettiğini anlamak için profesör olmaya gerek yoktu. Derin bir nefes alıp devam ederken ilgiyle anlatacağı şeyi bekledim.
