Seni olduğun gibi...Seviyorum!!
"
Kalbi kırık bir insanın kanatları da kırık olurdu. Çoktan kırılmış kanatlarımı yıllar sonra kullanmaya çalışmak aptallık gibi geliyordu ama yine de ona inaniyordum, güveniyordum. Kırık kanatlarla uçmayı deneyecek ka...
Bedenimin benim bilincimden bağımsız karşımda durması, önünde duran adama sarılması öyle tuhaftı ki.. Ayna kullanmayan biri olmama karşın kendi yüzümü tabii ki biliyordum. Bana ait olan saçları, ellerimi ve bedenimi başkasının gözünden görmek çok farklıydı.
Beden benimdi, ama sanki benim değil gibiydi. O kadar farklı görünüyordu ki. Kocaman gülümsüyor ve şakalaşır gibi Jungkook'un omzuna vuruyordu.
Gülümserken böyle mi görünüyorum?
Çocuklar Jungkook'u sorgulamak için dışarıya çıktığı zaman Jimin karşıda duran bana bakarak gülümsedi. İlk kez gördüğüm bu gülüşüyle birlikte beni tutarak diğerlerinin peşlerinden çekiştirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(O nasıl süzmek, o nasıl gülmek yiğidim..)
"Hadi gidip Jungkook'un bizimle tanıştırmadığı özel ve güzel arkadaşıyla tanışalım." Şaşkın bakışlarım Jimin'e döndü. Güzel miydi? Güzel miydim? Yoongi'nin dediği şey aklıma gelince yeniden onlara döndüm. 'Bu kadar güzel kız arkadaşları olduğundan bize bahsetmemişti' O da böyle düşünüyordu. Güzel olduğumu düşünüyordu.
"Jungkook ah! Burada ne yapıyorsun!" Hoseok sesine imalar katarak konuştuğunda herkes gülmüştü. Bense gözlerimi dikmiş ona bakıyordum. Ben olmayan bene.
Benim gözlerimden bakmasına karşın ben olmadığı her halinden belli adamın gözleri sadece bir saniye için beni bulsa da üzerimde fazla oylanmadan, çocuklara dönmüştü. Belki de onun için de kendisini görmek tuhaftı.
"Hoseok ah!" Bedenim koşup Hoseok'un üzerine atladığında, boyu genç adamın boyuna yetişmediği için boynundan kendine doğru çekmişti. Biraz sonra herkese tek tek sarılmaya ve takılmayı özlediğini dile getirmeye başladığında herkes onun benim bedenim olduğunu anlamıştı.
"Neden bu kadar güzel olduğunu söylemedin! O zaman sana daha iyi davranırdım!" Jimin omzuma tutunup kulağıma fısıldadığında şaşkınca ona bakmıştım. Hemen önümde duran sevimli yüzünde şaşkın bir ifade ve tatlı bir tebessümle gözlerimin içine bakıyordu. Verecek yanıt bulamayarak kafamı eğdim. Kızaran yanaklarımı görmeyeceğini umuyordum..
