"Bu dünyada kanın da, acının da, savaşın da sonu yoktu."
Gece, dedesinin ölümü üzerine annesinin doğup büyüdüğü Vera şehrine gider ve orada annesi ile bir hayat kurmak için çabalarken şehrin sırları karanlıklardan çıkmaya başlar. Bu sırlar onun gerç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölümü özetleyen bir fotoğraf oldu hsjahshahshahshah😈😈😈😈😈
Bölüm 77: "İBLİS ve VELİAHT"
"Aşkı kim olduğumuz mu yoksa nasıl göründüğümüz mü belirler? Karşıdaki kişinin kalbini mi severiz yoksa onun bedenini mi?"
-Kayra ASLAN-
Kimseye belli etmeden kendimi dışarı attığımda gözlerim etrafta dolandı. Henüz danslar ve eğlence yeni başladığından dışarıda kimse yoktu. Edis'in dansta kulağıma fısıldadığı gibi ağaçların arasında doğru yürüdüm ve kumsaldan uzak durdum. Onu o kadar özlemiştim ki kalbim deli gibi çarparken kendimi ondan uzak tutmak çok zordu.
Özellikle de son birkaç dakika... İki yıldan daha uzun bir süre gibiydi.
Derin bir nefes alarak ağaçların arasında daldım. Topuklu ayakkabılarım pek yardımcı olmuyordu ama birkaç sıra da olsa ormanın içine doğru girdim ve Edis'i beklemeye başladım. Aynı anda törenden ayrılmamızın, hem de dans ettikten sonra ortadan kaybolmamızın şüphe uyandıracağını söylediysem de herkesin aklının başka yerde olduğunu söyleyerek beni ikna etmişti.
Doğrusu ona karşı koyacak güce sahip değildim. Bedeni bedenime yaslıyken, gülümserken ve benimle sohbet ederken... Ona istediğim gibi sarılamıyordum, onu istediğim gibi öpemiyordum, ona isteklerimin hiçbirini söyleyemiyordum. Bu yüzden buradan hemen çıkmak için acele ettiğinde ona karşı koymamıştım.
"İşte geldim." Sesini duyduğum an yaslandığım ağaçtan ayrıldım ve bana doğru kendinden emin adımlarla ilerleyen adama baktım. Ben birkaç adım atamadan dibimde bitti ve kolunu belime sardığı an arkamızda açılan geçidin içine çekildik.
Nerede olduğumuzu bilmiyordum, doğrusu zerre kadar da umursamıyordum. Ne zaman bu kadar duyarsız olduğumu, ne zaman karşı soydan birisiyle böylesine istekli bir ilişki kurduğumu ve onun için yanıp tutuştuğumu bilmiyordum. Bu yüzden kendimi tutmayı bıraktım. İki yıl geçmişti, yetmiş yaşıma girdiğimde burada olacağımı söylemişti, sözünü tutmuştu.
Topuklu ayakkabılarım sağlam bir zemine bastığı an kendimi tamamen ona yasladım ve tek bir saniye daha kaybetmeden dudaklarımı onun dudaklarına yaslandım. O da benim gibi hissediyor olsa gerekti ki kollarını belime sararak beni kendime çekti ve bana arzuyla karşılık verdi. Nefese dudaklarımın arasında kayarken, dudakları ve dili beni resmen istila ederken dudaklarımı daha çok aralayarak onu içeri aldım.
Boğazımdan kopup gelen boğuk inilti verebileceğim tek tepkiydi. Belimdeki elleri kalçalarıma doğru inerken beni duvar ile arasından sıkıştırdı ve resmen bedenim onun bedeniyle ezildi. Göğüslerim sızlarken saçmalarını çekiştirerek onu kendime daha çok çektim, sanki ne kadar yakın olursa olsun bir işe yaramayacak ve özlemim asla geçmeyecekti.
