"Bu dünyada kanın da, acının da, savaşın da sonu yoktu."
Gece, dedesinin ölümü üzerine annesinin doğup büyüdüğü Vera şehrine gider ve orada annesi ile bir hayat kurmak için çabalarken şehrin sırları karanlıklardan çıkmaya başlar. Bu sırlar onun gerç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 💖 Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 🤍
Bölüm 9: ÇAYLAK
"Kanıyor hayallerle bezeli umutlar, ve geriye sadece kimsesizlik kalıyor..."
Sabahın içinde bir yerlerdeydim.
Alışkın olduğum şafağın boz mavisinin tenine işlenen güneşten bile erken kalkmıştım bugün. Bundan aylar önce, dedemin gözlerindeki yaşam feri Azrail'in nefesinde titreyerek yanmaya devam ederken onunla çalışırdık. İzlediğim bir filmden sonra savunma sanatlarına çok özenmiştim ve dedem bunu gerçek bir özenle ilerletmem gerektiğini bana aşılamış, bana öğretmişti.
Hiçbir şey bilmediğimi söyleyen ben değildim, dedemdi.
Akademi dedikleri bu devasa yapı ormanın içine kuruluydu. Henüz buradan nasıl çıkılacağını ya da bu yolun merkezin neresine bağlandığını bilmiyordum ama etrafında attığım turlar çok fazlaydı. Duman'ın dediğinden çok daha fazla koşmuştum çünkü beş kilometre benim için bir şey ifade etmiyordu.
Nefes nefese akademiye girdim. Saçlarımın içinden, ensemden ve sırtımdan akan ter damlalarını hissediyordum. Boynumdaki havlu sadece saçlarıma ve enseme yardımcı oluyordu. Kalbim hala göğsümüdöverken havluyu saçlarıma sürterek yemekhanenin kapısından giriş yaptım. Her gün kalktığım saatten çok erken bir saatti ama zamanla alışmayı umuyordum. Yemekhanedeki sıraya girdiğimde herkesin bana yol verdiğini gördüm, kendimi en önde bulmam bir dakika bile sürmemişti. Korku mu, saygı mı?
Çalışma düzenine göre bir diyet programım vardı. Bu diyet programı sadece bana özel değildi tabi, herkes için bir program yapılıyordu. Ben ağırlıklı olarak protein besleniyordum. Bana uzatılan tepsiyi alıp yemekhaneye döndüğümde benim içinde bulunduğum birinci takımın büyük yemekhanenin bana uzak kısmında olduğunu gördüm. Oraya kadar yürümektense daha yakında bir masaya oturmayı tercih ettim.
