"Bu dünyada kanın da, acının da, savaşın da sonu yoktu."
Gece, dedesinin ölümü üzerine annesinin doğup büyüdüğü Vera şehrine gider ve orada annesi ile bir hayat kurmak için çabalarken şehrin sırları karanlıklardan çıkmaya başlar. Bu sırlar onun gerç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabaaa!!!
Hep beklediğimiz, sadece sizin değil benim de yazmak için günler ve bölümler saydığım bölüm geldi. O kadar heyecanlıyım ki... Bölümü yazarken iki kere hasta oldum, bilgisayarım bozuldu, zelzele oldu, sel oldu hjdlsşlhdlşasjd Başıma gelmeyen kalmadı. Tabii biraz abartıyorum ama sanırım Tufan bu bölüm bizi lanetledi ahahhahaha
Neyse ki artık bitti, çook uzun bir bölüm yazdım sizler için. Benim bölüm için harcadığım çabayı sizin de yorumlarda harcamanızı istiyorum. Lütfen, tek ricam gerçekten hissettiklerinizi yazmanız. Random yorum okumak istemiyorum, sadece bu kadar yazmışken bu bölümde neler hissettiğini gerçekten merak ediyorum. İsterseniz yorum dahi atmayın, bu random yorum atmanızdan ya da rastgele bir şeyler yazmanızdan iyidir.
Keyifli okumalar. Sizi seviyorum.❤
Bölüm şarkısı Tell me it's a nightmare - Kim Petras 🤍💥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 80: İNTİKAM AHİTLERİ
"Barış çabayla, zafer bedellerle gelir."
Kayıpların insanın hayatında bıraktığı en büyük etki geride kalan boşluk hissiydi. Sizin için bu denli önemli olan birisini toprağa verdiğinizde onun yerini nasıl kapatacağınızı asla bilemiyordunuz. Bu çaresizliğin en son raddesiydi, bu çaresizliğin en derin çukuruydu.
Dizlerimi kendine çekerek yatakta biraz daha küçüldüğümde başımda ellerinde tepsilerle bekleyen nedimelerime dik dik baktım. Kendimi yorgun hissediyordum, başım çatlıyordu ve biraz daha içki içmek istiyordum ama ne yatmama ne de içki içmeme izin vermiyorlardı. "Başımdan gidin," diye inledim. Boğazım şişmişti ve burnum da tıkalıydı, bu yüzden sesim berbat çıkıyordu.
"Gece Hanım," dedi Yeşim tepsiyi biraz sitemli bir edayla komodinin üzerine bırakırken. "Günlerdir doğru düzgün bir şey yemediniz, düğününüze de çok az kaldı. Bu halde kalamazsınız."
