"Bu dünyada kanın da, acının da, savaşın da sonu yoktu."
Gece, dedesinin ölümü üzerine annesinin doğup büyüdüğü Vera şehrine gider ve orada annesi ile bir hayat kurmak için çabalarken şehrin sırları karanlıklardan çıkmaya başlar. Bu sırlar onun gerç...
Merhaba. Ay ben çok heyecanlıyım. Hem tepkilerinizi hem de yorumlarınızı okumak için heyecanla bekliyorum. Umarım çok ama çok seversiniz.
Sizi seviyorum. Uzatmadan keyifli okumalar diliyorum. Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. ❤️
Bölüm şarkıları:
1-Legend -The Score
2-Unstoppable -The Score
3-Born For This -The Score
4-Pop/Stars -K/DA -LOL-
5-More -K/DA -LOL-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 92: EJDER ATEŞİ
"Savaş biraz böyledir. Bir ömür gibidir ama bir ömrü bitirmenin genelde tam yeridir."
Savaşın binlerce yüzü vardı ve hepsi de birbirinden karanlıktı. Bugün biz en karanlık yüzünü görecektik.
Kayıplar olacak, kan akacak, zihinlerimizden asla silinmeyecek o anlar ile karşı karşıya kalacaktık. Bazılarımız bu savaştan sağ çıkamayacak, bazılarımız bu şok ile uzun yıllar baş edemeyecektik ama eğer kazanırsak, her şeye rağmen kazanırsak en azından bir umudumuz olacaktı. Bizler bu yaralarla yaşasak dahi gelecek neslimiz rahat uyuyacaktı.
Edis ve Gölge atların üzerinden indiler. Abim, ben ve Duman da onlara doğru yürümeye başladık. Ağır adımlarla birbirimize yaklaşırken güneş biraz daha yükselmiş ve birazdan kana bulanacak olan platodaki çimenleri parlatmaya başlamıştı. Çenemi dik tutarken adımlarım kendinden emindi, buradan geri dönüş yoktu ve ben elimden gelenin fazlasını yapacaktım.
Daha fazla kişi ölmemesi için, bu savaşı erkenden bitirmek için, barış için...
Karşı karşıya durduğumuzda aramızda sadece bir metre vardı. Gölge'nin etrafında dalgalanan sisler Tufan'ın yüzünü saklıyordu. Doğrusu onun için üzülmüyordum, bu savaşı kendi başlatmış ve bizim dünyamızı çıkmaza sokmuştu. Onun yüzünden kindar bir iblisin hesaplaşmasını yaşıyorduk, Gölge'nin hırsı ve kini bizlere daha fazla ölüm ve daha fazla dehşetten başka bir şey getirmeyecekti. Asla.
Gölge'nin gözleri üzerimde gezindi, etrafına yaydığı yoğun enerji onu son görüşümden bu yana daha da fazlaydı. Bedenin üzerindeki kontrolü arttıkça daha da güçleniyor olmalıydı. Sonuç olarak Tufan hayatta olan en güçlü büyücüydü.
"Alessiya," dedi Gölge. "Sevgili Kraliçem..."
Alessiya onunla pek konuşmuyordu, muhatap dahi olmak istemiyordu ancak öne çıkmak istediğinde onu reddetmedim ve kontrolü ona bıraktım. Gölge'yi tepeden tırnağa süzdü ama tek kelime etmedi. "Alessiya neden bu yaşamanı da benimle paylaşarak bu savaşın başlamadan bitmesini sağlamıyorsun?"
