"Bu dünyada kanın da, acının da, savaşın da sonu yoktu."
Gece, dedesinin ölümü üzerine annesinin doğup büyüdüğü Vera şehrine gider ve orada annesi ile bir hayat kurmak için çabalarken şehrin sırları karanlıklardan çıkmaya başlar. Bu sırlar onun gerç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bazı kalpler yaşamda değil ölümde kavuşur."
Hırslar insanların kendi bedenlerinde, kendileri için sebep oldukları bir tür işkenceydi.
Edis, sarayın bahçesinde, içinde huzur bulduğu karanlıkta dolanırken onu takip eden gözlerin farkındaydı. Her bir hareketini inceleyen bir çift gözün kime ait olduğunu da biliyordu. Gökçe'nin hırslarının, onun kadar zeki olmayan kişiler için ne kadar tehlikeli olabileceğini ayırt edebiliyordu. Bu yüzden sessizce ilerlemeye devam etti. Onunla uğraşmayacaktı.
Devam eden dakikalarda ona doğru ilerleyen adamları da duydu. Yine de ona bir şans tanıdı. Uzaklaşması için. Çünkü bu gece bu oyuna bir son verecekti, Alpay'dan nefret ediyordu ve ne olursa olsun Gökçe'nin ona karşı olan ilgisini asla bir silah olarak kullanmayacaktı. Kendisini pek çok sıfatla kötü birisi olarak sınıflandırabilirdi ancak böyle bir adam değildi.
Geride kalan onlarca yıl boyunca da asla böyle bir şeye yeltenmemişti ancak artık sabrı dolmaya başlamıştı. Şu an Kayra'nın varlığı bir şey ifade etmiyordu bu açıdan, çünkü ona asla dokunmamayı yıllar önce seçmişti. Fakat artık dengeler değişiyor ve taşlar her oynadığında başka birisinin canı yanıyordu. Alpay'ın canını yakmak için Gökçe ile birlikte olabilirdi, Alpay'ı rezil edebilirdi. Böyle bir oyun oynamayı seçmemişti, Alpay'ın bütün tacizlerine rağmen hem de. Onun yüzünden tecavüze uğramış olmasına rağmen hem de.
Bugün, artık her şeyi Gökçe belirleyecekti. Batışını da çıkışını da. İstesin ya da istemesin Edis bir şekilde onun onurunu ve gururunu korumuştu bunca yıl. Artık onurunu ve gururunu korumak Gökçe'ye kalmıştı.
"İyi geceler vezir," dedi Gökçe onun yanında bittiğinde. Gergin olduğu her halinden anlaşıyordu ancak gülümsemesini bozmamak için açık bir gayreti vardı. Edis ellerini arkasında bağlayarak yönünü ona döndüğünde derin bir nefes aldı. Gökçe'yle ilk tanıştığında zarif, güzel ve zeki bir nedimeydi. Zamanla hırslarını kontrol edemiyor olması onu bir canavara dönüştürmüştü.
Herkesin içinde bir canavar potansiyeli vardı, kötü olan o canavarın bir de akılsız olmasıydı.
"İyi geceler Gökçe." Yürümeye devam etmeden ona da başıyla eşlik etmesini işaret ettiğinde Gökçe zarifçe ellerini önünde bağlayarak Edis'in yanında yürümeye başladı. Alpay kim bilir nerelerde sızmıştı, değil onunla aynı yatağa girmek onunla sohbet etmek bile istemiyordu. İlişkilerinden hiç zevk almıyor, seks hayatları bile artık ona zevk vermiyordu. Edis'ten yüksek beklentileri yoktu, sadece biraz gönül eğlendirmek ve onunla sevişmek istiyordu.
Eh, diye geçirdi içinde. Tahta sahip olamayacağım açık, bari biraz eğlenebileyim.
"Bu gece biraz sessizsin," diye konuştu Gökçe. "Keyfin mi bozuk?"
