Serce Krainy Czarów

Rozdział 18. Święto Przekwitu.

Rano zaraz po śniadaniu zaczęłam przyszykowania do święta. Nie wiedziałam co powinnam ubrać. Plus tej Krainy Czarów jest taki, że nie muszę nosić tego głupiego gorsetu. W końcu wybrałam suknie którą po chwili ubrałam. Poszłam przed pałac. Czekali już prawie wszyscy. Brakowało tylko obu władczyń oraz Tarranta. Gdy obie władczynie przyszły z pomocą strażników wsiadły na swoje rumaki. Zaś ja zasiadłam na grzbiecie Bandzierchlasta.

-Jeszcze tego zwariowanego cylindra nie ma?- Zapytała się Zelżbieta rozglądając się dookoła. Spojrzałam na nią.

-Może Zelżuniu poszedł do rodziców. W końcu on jak i wielu innych ochotników bierze udział w konkursach na najlepsze ciasto, ciastka, kapelusze i tak dalej.- Powiedziała Minrana. Po chwili wyruszyliśmy. Spojrzałam na naszyjnik który miałam na sobie. Pamiętam jak mama mi go podarowała kiedy jechałyśmy do posiadłości świętej pamięci Lorda Ascota, ojca Hamisha.

-Co tak zerkasz na ten naszyjnik Alicjo? To jakaś pamiątka?- Zapytała miała która siedziała na głowie zwierza. Spojrzałam na mysz biorąc ją na rękę.

-Dostałam go od mamy. To było przed tym jak trafiłam tu by ocalić Krainę Czarów.- Odparłam dając myszkę na swoje ramię. Uśmiechnęłam się na wzmiankę o mamie.- Mam nadzieję, że się nie martwi.- Dodałam po chwili.

-Na pewno wszystko u niej w porządku Alicjo.- Odparł Kot który po chwili się pojawił. Rozejrzałam się po otoczeniu. Zaczęliśmy wchodzić na rynek. Nawet nie zauważyłam jak szybko podróż minęła. Poddani Mirany i Zelżbiety na ich widok zaczęli się kłaniać. Gdy obie władczynie zeszły z koni ja uczyniłam to samo. Obie stanęły przed dwoma przygotowanymi tronami.

-Nasi kochani podwładni. Jak co roku w naszym pięknym królestwie odbywa się Święto Przekwitu. To czas na tańce, śpiewy i cudowne zabawy i konkursy w których każdy może wziąć udział.- Odparła Mirana.

-Tak jak moja siostra powiedziała to czas konkursów. W czasach naszego konfliktu Mirana sama podejmowała decyzji nowej konkurencji. Jednak w tamtym roku to ja podałam swój pomysł. Jednak teraz... Zdecydowanie ktoś inny wypowie swój pomysł.- Powiedziała Czerwona Królowa. Momentalnie moje serce przyśpieszyło ze względu, że domyślałam się co obie władczynie chcą zrobić.

-Dlatego swój pomysł przedstawi Alicja która dwukrotnie uratowała nasz świat w tym uratowała życie swojego przyjaciela Tarranta Hightoppa.- Powiedziały po chwili obie władczynie. Wtedy wszyscy zwrócili na mnie wzrok. Zaczęłam iść na co poddani obu królowych robili miejsce. Po wejściu na podest wzięłam głęboki oddech.

-Pomyślałam, że można zrobić konkurencje gdzie najmłodsi poddani obu królowych mogli by malować liście na kolory jesieni i z nich zrobić stroiki z dodatkiem nawiązania do obu królowych. Na przykład stroik nawiązaniem do królowej Mirany nawiązanie do szachów, a do królowej Zelżbiety do kart.- Powiedziałam na co wszyscy wydawali się zadowoleni. W końcu święto zaczęło się na dobre. Zeszłam z podestu na co podbiegła do mnie Laina. Przytuliła się do mnie, a ja to odwzajemniłam. Po chwili się ode mnie odlepiła i zaczęła przyczepiać mi do sukienki niebieskie motyle. Uśmiechnęłam się na jej gest. Cały dzień tańczyłam, próbowałam z innymi różnych dań w czasie konkurencji kulinarnej ale brałam też udziały w przeróżnych konkursach. Gdy zbliżał się wieczór nadeszła chwila na wybranie króla i królowej tej uroczystości. Nie wiem czy Mirana i Zelżbieta zrobiły to przypadkiem czy specjalnie. Ale obie władczynie wybrały mnie i Tarranta  jako pare królewską święta. Słyszałam jak nie jedna osoba mówi, że bylibyśmy idealną parą lub coś w tym rodzaju.