𝕽𝖆𝖎𝖓❃𝔎𝔞𝔨𝔞𝔰𝔥𝔦 𝔉𝔞𝔫𝔣𝔦𝔠𝔱𝔦𝔬𝔫

未 1

"Hayır hayır, tekrar bak. Görmen gerek."
Tekrar sağ eline baktım.
"Ciddiyim, Kakashi. Elin tertemiz. Kanı bırak, çamur bile yok."
Bir bana bir eline bakıyordu. Elini üzerine sürtüp tekrar baktı.
"Ama ben görüyorum. Kan şurdan damlıyor işte... "
"Kakashi... Sen iyi misin?"
Çaresiz görünüyordu. Başını eğip mırıldandı.
"Bana inanmıyor musun Ame? Ben... Görüyorum. Gerçekten."

Maskesinin altındaki yüz ifadesini görür gibiydim. Alın bandının kapattığı sol gözünü de, maskesinin altını da geldiğimden beri görmemiştim. Biz küçükken etrafta kimse yoksa maskesini açar ve birileri görünene kadar takmazdı. Ama şimdi... neden kendini saklıyordu?

"Elindeki kan... Kime ait?"
"...Rin'e."

Rin... Kakashi'nin takım arkadaşı. Kakashi Rin'i öldürdüğü zaman sağ elini kullanmış olmalı. Elini hala kanlı görüyor. Ama ne yapmalıyım?

"...sana inanıyorum."
Elini tutup hafifçe sıktım.
"Önce,sonra,daima. Eğer kan görüyorsan, temizlemene yardım edeceğim."
Gözleri parladı(görünmeyen sol gözünün de parladığına yemin edebilirim)
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

İskelenin tahtalarını gıcırdatarak yürüyorduk. Nehir alçalan güneşin pembeleşen ışıklarıyla parlıyordu. En uçta çömelip ayaklarımı suya değdirdim.
Kakashi de aynısını yaptı.

"..."
"Elimi bırakmayı düşünüyor müsün?"

Kızardı.
"Afedersin. Fark etmemişim."

Ellerimi suya daldırıp ıslattım.
"Elini tekrar alabilir miyim?"
"Ha? O...Olur."

Elini avuçlarımın arasına aldım. Eldivenini çıkardım.
"Gözlerini kapat... Aynen öyle."
Görmediğinden emin olunca fısıldadım:
"𝙼𝚒
𝙸𝚗𝚞
𝙷𝚒𝚝𝚜𝚞𝚓𝚒
𝚃𝚘𝚛𝚒... "
Gözünü araladı.
"Hey hey bakmak yok."
Tekrar kapattı.
"𝙼𝚒
𝙸𝚗𝚞
𝙷𝚒𝚝𝚜𝚞𝚓𝚒
𝚃𝚘𝚛𝚒
𝚃𝚊𝚝𝚜𝚞
𝚄𝚜𝚑𝚒
𝙽𝚎
𝚄𝚖𝚊"
Fısıldadım:
"𝙷𝚒𝚓𝚞𝚝𝚜𝚞,𝚔𝚊𝚐𝚎 𝚗𝚘 𝚝𝚊𝚝𝚜𝚞"

Minik siyah ejderha ellerimizin üzerinde kıvrılırken, avuçlarımın arasından sızan kanı hissedebiliyordum. Ama gözlerimi açacak cesaretim yoktu. Mırıldandım:
"Kakashi,artık görebiliyorum."

FLASHBACK

"Senin için sevimli olabilir, ama bu ejderha çok tehlikeli."
"Nasıl yani?"
"Rakibinin beynini halüsinasyon ve hayaletlerle doldurur. Eğer tekniği bozamazsa aklını kaybeder."
"??"
"Öyle bakma. Onu ilaç olarak da kullanabilirsin.."
FLASHBACK END

Tekniğimi bozduktan sonra gözlerimi araladım. Tahtaların arasındaki kırmızı izleri saymazsak her şey olması gerektiği gibiydi.

"Jutsun çok acayipti."
"Hm?"
"Fiziksel olarak acı vermiyor, hatta zevkli bir his. Ama adamı çökertebilir."
"Sende o yanını kullanmadım."
"Biliyorum... Ve bak, kan kalmadı."

Gülümsedim.
Gölge ejderha, kişilerin gördüğü halüsinasyonları da düzeltebilir.

"İchiraku ramen için iki bedava kartım var. Kakashi, Eğer işin yoksa..."
"Yok. Ama bu sefer ben ısmarlıyorum."
"Tamaam"

Dönüş yolunda kolunu omzuma attı. Ben de aynısını yaptım. Konuşmadık.

Bazı şeyler değişmişti evet. O, on yıl önceki Kakashi Hatake değildi. Ben de on yıl önceki Ame Tsukiyo değildim. Ama bu önemli değildi-

"Kakashi?"
"Hm?"
Maskesini katlayıp cebine koydu.

Gülşen hanımdaki... Pardon Kakashi'deki değişime bak. Vay anasını sayın seyirciler, resmen aynı! Alın bandı olmasa, yüzü hiç değişmemiş diyeceğim.

Gülümsedi. Ben de gülümsedim.

Kakashi Hatake, benim ilk arkadaşımdı. O olmasaydı büyük ihtimalle Konoha'ya dönmek bile istemezdim. Sakumo-san'ı ve uğradığı ihaneti hatırlatan o köy... Beni oraya bağlayan tek şey Kakashi'ydi. Ve şimdi, köyümdeydim, arkadaşlarım, beni anında ailelerine dahil eden iki insan ve sürekli uğradığım yerler vardı.

...Yaşıyordum.

Kafa karıştırıcı ve zorlayıcı olsa da, hayat bir hediyeydi. Zaman geçiyordu,  daima bir şeyleri kaybediyor ve kazanıyorduk.

Yukarıdan beni izliyorsan tanrım, benden daha fazlasını alma lütfen. Ben, sadece böyle de mutlu olabiliyorum.