"Belki de yağmazdı yağmurlar, bu kadar kirli olmasaydı insanlar"
Gökteki köy Aosa, bir gün gökyüzünde patlamıştır. Patlamadan kurtulan küçük kızı, bir ninja bulur ve onu köyü Konoha'ya getirir. Ve hikaye de böyle başlar.
*Hikaye Naruto'nun orijinal...
"Ama sebze toplamak nedir ya? Genin miyiz biz? Bu iş D sınıfı!"
Doğruldum. Yaklaşık bir saattir eğilmekten romatizma olmuştum resmen. Ve beş kişi bir saatlik gayretli çalışmamıza rağmen sebze tarlası hala doluydu.
Havuç dolu sepetimi diğerlerinin yanına koyup ileride domateslerle ilgilenen Gai'ye seslendim: "Görevde değiliz, unuttun mu? Bu gönüllülük!"
Gai'nin sıkıntılı sesi yine yükseldi. "Ama ben gönüllü değildim kiiii. Üst jounin gönderdi."
"Hepimizi o gönderdi zaten. Hem çoğu gönüllülük işi zorla yapılır. Bilmiyor musun?"
"Aaa. Adı niye gönüllülük o zaman?"
Fasulyelerden Asuma lafa karıştı.
"Ne deseydiler, zorunluluk mu? Gönüllülük kulağa daha mı hoş geliyor ne, zorla yapsak bile gönüllülük diyoruz."
Gai sessizce mızmızlanmaya devam ederken Kurenai biber fidelerinin hakkından gelmiş, savaş gazisi gibi sepetlerin yanına oturmuştu. ".... Hiç bir dövüş beni bu hale getirmedi. Resmen pelteye döndüm."
Ben de pek iyi durumda değildim açıkçası. Güya kendilerini salması gereken havuçlar toprağa resmen japon yapıştırıcısıyla tutunmuştu çünkü. Asuma'nın parmaklarının neredeyse yamulduğunu olduğum yerden bile görebiliyordum. Ama Kakashi'den ses çıkmıyordu.
Yavaşça patlıcanların olduğu tarafa doğru yürüdüm... Kakashi oradaydı. Başında hasır şapkası, son sepetini doldurmak üzereydi. Azıcık bile yorgun gözükmüyordu!
Önlüğümü çıkarıp ufak bir kütüğün üstüne bıraktım. "Kakashiii! Orada hava nasıl?"
Doldurduğu sepetini kucaklayarak bana döndü. Boş elinin başparmağını kaldırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gai domates tarafından bağırdı: "ÇİFTÇİ KESİLDİN BAŞIMIZA BİR DE ÖNLÜK YAKIŞSA TAM OLACAK!"
Başımı salladım. "Bence gayet iyi görünüyor."
Gözlerinin altında ufak bir pembelik görünüp kayboldu. "Her neyse, havuçlar için yardıma ihtiyacın var mı?"
Nihayet havuçların hakkından geldiğimizde diğer cephelere göz attım.
Gai domateslerin arasında bir şehit olarak uzanıyordu, Asuma da ilk yardım çadırına benzeyen brandanın yanında parmaklarına üflüyordu. Kurenai biraz toparlanmış gibiydi, ilerideki su kanalına eğilmiş su dolduruyordu.
Ve saatlerdir bizi hiç mi hiç iplemeyen sevgili bahçe sahibimiz bahçeye teşrif etti. "Aaaa çok sağolun yavrım ya bitirmişsiniz. Ben tek başıma bir yıla toplayamazdım."
