𝕽𝖆𝖎𝖓❃𝔎𝔞𝔨𝔞𝔰𝔥𝔦 𝔉𝔞𝔫𝔣𝔦𝔠𝔱𝔦𝔬𝔫

輕 3

....
...
░░░░░░░░░░░░Αɱҽ░░░░░░░░░░░░░

"Ame-saan!"

Uzumaki armalı ceketimi giymeye çalışırken duyduğum sesle gülümsedim. Düğmelerimi iliklerken pencerenin köşesinden dışarıya göz attım, Gaara ve Temari aşağıda bekliyordu.

Merdivenleri inerken alın bandımı düzelttim, kapının yanında duran valizlerimi aldım.
"Ame-san, Gaara çok huysuzlandı da... Seni uğurlamak için geldik."

Gülümseyip diz çöktüm, Gaara ablasının arkasına saklanmış bana bakıyordu. Başını okşadım.
"Benim için geldiğin için teşekkürler, Gaara. Ve sana da, Temari."

Ayağa kalkıp elimi Temari'nin omzuna koydum. Yüzünü diğer tarafa çevirdi, bu tür temas olaylarından hoşlanmadığını bildiğim için elimi çektim.

"Size veda hediyesi olarak... Özel tarifim çikolatalı kurabiyeden vereceğim."

Valizinden kocaman bir kavanoz çıkardım. Gaara'nın favorisi olan kurabiyeler Temari'nin bile ilgisini çekmişti galiba, kavanozu o aldı. Valizlerimi bıraktığım yerden aldım.

"Pekala,şimdi Ame-chan gitmeli. Beni unutmayın tamam mı? Sizi ziyarete geleceğim zaten, benden öyle kolay kurtulamazsınız."

Gaara atılıp bacaklarıma yapıştı.
"Ame-chan, neden gidiyorsun ki?"
"...Orası benim evim. Evime gitmeyeyim mi?"
"...Ama beni özle, tamam mı? Ben de seni özleyeceğim."

Kızıl saçlarını okşadım.
"Söz. Seni de, Temari'yi de özleyeceğim."
"H-hey, beni özlemek zorunda değilsin!"
"Ama seni de seviyorum Temari."

Temari kızardı.
"Tamam. Ben de... Seni azıcık özleyebilirim. Ama çok az!"

"Peki.  Şu sandıkların arkasındaki de Kankuro, değil mi? Ona da söyleyin, kendine dikkat etsin. Siz de dikkatli olun ve insanların sizi üzmesine izin vermeyin tamam mı?"

Gaara gülümsedi.
"Tamam!"
_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Kakashi'nin maskesinin altından güldüğüne yemin edebilirdim. Elindeki mangayı okuyormuş gibi yapıyordu, ama bana bakıyordu. Anlamamak için kör olmak falan lazımdı zaten.
"Peki... Ben Suna'yı anlattım. Sıra sende, ben yokken neler oldu?"

Hafifçe öksürdü.
"İtachi ve Shisui resmi olarak ANBU oldu... Gai hala eskisi kadar çalışıyor.... Yeni çıkan sayıları biriktirdim, bir ara benden alırsın."
"Başka bir şey yok yani."
"Yok."

Kakashi'yle yürürken nereye gittiğimize pek dikkat etmemiştim, etrafa baktığımda iskele yolunda olduğumuzu fark ettim.

"Bugün boş musun, Ame?"

"Evet. Neden?"

"Merak ettim."

Güldüm. İskele görünene dek pek onaylanmayan malum manga dahil onlarca şey hakkında konuştuk. Uzun zaman sonra sonunda birbirimizle rahatça konuşabilmemiz mükemmeldi.

"Ame, bak ne diyeceğim... Şuraya bir baksana."

Başımı gösterdiği tarafa çevirdim...
"?"

Gai kollarındaki sepetlere rağmen koşarak tepeden aşağı iniyordu. Kurenai ve Asuma ona göre daha dikkatliydi, ama acele ettikleri belliydi. Kakashi elini omzuma koydu.

"Konoha'ya temelli dönüşün için kutlama yapmaya karar verdik de..."

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Gece 10 gibi iskeleden ayrılırken herkeste bir mutluluk vardı sanki. Gai ve Kurenai hala en yeni dövüş stili hakkında konuşuyordu, Asuma da onları dinliyordu. Kakashi bir elinde sepet, diğer elinde manga benim hizamda yürüyordu, köyün ışıklarını görmeye başlamıştık.

"Ne diyeceğim... Bunu bir daha yapalım, ama bu sefer bana da haber verin. Özel tarif çikolatalı kurabiyemden yapacağım."

"Özel tarif? Ne zaman buldun?"
"Suna'dayken."

Kurenai gülerek parmağını şıklattı.

"Kendini geliştirmişsin yani... Tadının nasıl olduğunu merak ediyorum ha. En kısa sürede yine toplanıyoruz!"

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

Eşyalarımı Jounin yurdunda bana verilen odaya yerleştirirken kapının tıklatıldığını duydum. Her yere saçılmış eşyalara basmamak için zıplaya zıplaya kapıya ulaşıp açtım.
"...Kakashi?"

Saat neredeyse gecenin on biriydi.
"..."
Ses çıkarmadan üstümdeki Neko-chan'lı tişörtüme ve genelde temizlik yaparken giydiğim on-yüz-bin-milyon cepli önlüğüme bakıyordu. Hayır, o da pijamalıydı ve bu saatlerde insanların rahat şeyler giydiğini biliyordu bence.
"Kakashi? Bir şey mi oldu?"
"...H-hayır. Sadece... Uyuyamadım."

Yüz ifadem şöyleydi:😶
"Ha?"
"Eşyalarını yerleştirmene yardım edeyim dedim."
Yüz ifadem şuna döndü:😊
"Teşekkürler."

Yana çekilerek ona yer açtım.

"İşin çoğu bitmiş zaten. Keşke daha önce gelseydim."

Açıkçası, daha önce gelmediği için minnettardım. Sadece üç dakika önce çamaşırlarımı yerleştirmeyi bitirmiştim.

"Şey... Bir valizim kaldı zaten...."
"Dur tahmin edeyim... İçinde manga mı var?"
"...Evet."

Güldü. Valizi yatağın üstüne koyup açtık.
"Hey, Suna'da boş durmamışsın."
"Tabi. Orada da buldum bir şeyler."