"Kırmızı size çok yakışıyor hanımefendi. Hep böyle güzel misiniz?" Bakışlarımı Yiğit'e çevirdim.
"Başkasına ait olan kişiyi bunları söylememelisiniz!" Yiğit'in sert sesi koridorda yankılandı. Arkamı döndüm, olacaklardan habersizce bekleyen adam be...
Selam! Nasılsınız? Ben çok iyiyim. Umarım sizde benim kadar mutlusunuzdur. Umarım bu bölümü beğenirsiniz. Şimdiden keyifli okumalar diliyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"HAYIR ASLA İZİN VERMEM ÖLMENE." Dediğinde onu umursamadım. Onu ittim ve arkamı döndüm. Atlamak için hazırlandım. Gözlerimi kapattım ve yutkundum. Kollarımı hafif açıp bedenimi öne attım. Ayaklarım kendiliğinden gidecekken arkadan Yiğit'in bana sarıldığını anladım. Bedenimi arkaya çekmişti. Sertçe yere düştük. Ve onun üstünde uzanıyordum. O ise ellerini belime daha sıkı bağlandı.
"Ölmene asla izin vermem." Dediğinde gülmeye başladım. Ve ona döndüm. Kahkahalarım durmazken kendimi tutamadım. Bu oyuna son vermem gerekmişti. Yiğit'in bakışları bir an değişmişti. Korku yerine bambaşka bir surat ifadesi vardı. Nasıl da korktu ama? Onun bacak aralarından çıkıp ayağa kaktım. O ise doğrulmuştu, ve bana kaşları çatık şekilde bakıyordu. Ve kendimi durdurdum
"Sen manyak mısın!" Dediğinde başımı gökyüzüne yatırıp tekrar güldüm. Ve tekrar konuştu.
"KIZIM SEN MANYAK MISIN?"
"Az önce intihar ediyordun. Ve şu an gülüyorsun. Oyun mu kurdun bana?" Dediğimde kahkahalarımı durdurdum.
"Evet." Dedim.
Onun benim hakkımda ne düşündüklerini anladım. Oda bana ilk başta oyun oynamıştı eminim. Bana doğru bir adım attı.
"Sana oyun oynamıştım..." Tek kaşımı kaldırdım. "Aslında amacım seni korkutmaktı ve bunu yaptımda. Ama sonunda senin de bana oyun oynayacağını düşünmemiştim." Bu konuşmanın sonunu iyi biliyordum.
"Sana oynadığım oyunda korktuğunu düşünmüştüm, yanılmışım." Başımı olumlu bir şekilde salladım. Ve güldüm.
"Ama senin oynadığın oyunda ben korktum. Ve şimdi de sen korkmalısın." Dedi.
"Anlamadım?" Korkmuyordum ama endişelendim sadece . Bana bir şey yapamaz bunu biliyorum artık. Başımı dik tuttum. Bana alaylı bir gülüş attı. Özgüvenim yerle bir olurken sıkıntıyla bekledim. Ve belinden silahını çıkarttı. Gözlerim büyüdü, içim titredi. Silah görünce içime korku kaplıyor. Her an bir şey olacak korkusuyla kalbim atıyor. Silahını bana tuttu her zaman ki gibi. Korkmayacaktım, korksam bile bunu belli etmeyeceğim. Başımı kaldırdım ve silahının ucuna baktım. Derin nefes aldım.
"Beni mi öldürceksin?" Dedim. Dudakları yana kıvrıldı ve sonra eski haline geri döndü. Bir şey söylememesi canımı sıkarken bana bir adım yaklaştı.
