"Kırmızı size çok yakışıyor hanımefendi. Hep böyle güzel misiniz?" Bakışlarımı Yiğit'e çevirdim.
"Başkasına ait olan kişiyi bunları söylememelisiniz!" Yiğit'in sert sesi koridorda yankılandı. Arkamı döndüm, olacaklardan habersizce bekleyen adam be...
🃏 Selam. Ben geldim, yine ve yine muhteşem bir bölüm var karşınızda. Uzun zaman oldu bölüm eklemeyeli ama geldi sonunda.
Uzatmaya gerek yok. Bölüm sizi bekler. Hepinize iyi okumalar diliyorum.
"Sanatımızı icra ediyoruz."
Şarkı: Cem Adrian - Zincir
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19.Bölüm "KATİLİN EFENDİSİ"
İnsan küllerinden yeniden doğabilir. Yaşadığı acıları hiçe sayıp, kötü günlerin yorgunluğu için savaşabilir. Hırs ve intikam için savaşabilir. Gözü dönmüş bir Aslan gibi karşısındakini parçalayabilir. Ama yine de yaşadığı onca acıyı unutamaz. Karşılığını alamadığı bu dünyadan göçüp gitmek istemez. O anı bekler, hırslarının bayram edildiği o an. Sevincini boğazında tam hissettiği zamanın gelip çatması, bir an önce gelmesini ister.
Ey insan sabır nedir ki? Çok bekleyenlerin tam tükenecekleri zaman karşılarına çıkan bu bekleyişin umudu. Çok sabrettim, çok direndim, çok ağladım. Ama hepsine bir akşamda doydum. Hepsini aynı anda tattım. Kuşun, ince bir dala konması gibi benimde bir parça umuda tutunmam, yolculuğumun bir parçası. Bu sabrımın bir karşılığı olacak elbette.
Ya iyi ya kötü.
Şu an kötüyü yaşıyoruz. En kötüsünü hem de. Çırpınışlarımız bir mahkuma bedel. İyisiyle kötüsüyle bu karanlık akşamı geçmesini bekleyeceğiz. Çaresiz, bitkin, yorgun halimizle hiç bilmediğimiz yolları yürümeye devam.
Sırtımdaki dehşet bir acıyla uyandım. Sanki sırtımda binlerce hançer olduğunu hissettim. Daha sırtımdaki yaranın yükü geçmeden birde başıma bu çıkmıştı. Acıyla inleyip Yiğit'in üstünden çıktın. Kenara geçip oturur hale geldim. İki büklüm acıyla inledikten sonra gözümden akan yaşa engel olamadım.
"Allahım nolur yardım et." Başımı yere eğdim, sızlayan bedenime baktım. Neler olduğunu hatırlamaya çalışınca, gözlerimin önüne Cemil geldi.
Onu oracıkta hemen öldürmeliydim. Kahretsin zamanımdan çaldılar. İkinci kez ve yine ona ölümü eline verecektim. Ama olmadı, yine olmadı yine olmadı.
"Göstereceğim ben ona, bekle beni şerefsiz." Olduğum yerden kalkmaya çalıştım. Başarılı olunca kendime güldüm. Yerdeki silaha zorlukla uzandıktan sonra Yiğit'e baktım.
"O pisliği gebertmeden yanına gelmeyeceğim." Gözlerim dolarken yerde yatan bedenine daha geniş baktım. Ayağının ucundaki Kerem'e baktığımda ağlamam şiddetlendi. Gömleği yırtılmıştı, omzu kan içindeydi. Umarım ölmemişsindir Kerem.
