"Kırmızı size çok yakışıyor hanımefendi. Hep böyle güzel misiniz?" Bakışlarımı Yiğit'e çevirdim.
"Başkasına ait olan kişiyi bunları söylememelisiniz!" Yiğit'in sert sesi koridorda yankılandı. Arkamı döndüm, olacaklardan habersizce bekleyen adam be...
🃏 İyi bir okunma artışı olduğu için sizlere teşekkür etmek istiyorum. Çünkü ben bu duyguyu ilk defa yaşıyorum. Beni fazlasıyla memnun ettiniz. Ve şimdi sizlere harika bir bölüm daha bırakıyorum. Keyifli okumalar diliyorum.
Yeni karakter kilidi açıldı.🔓
Şarkı: Duman | her şeyi yak
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11.Bölüm "SAF YÜREKLER"
Bir kurt tarafından izleniyormuş hissine kapıldım. Havanın soğukluğu tenimi ürpertirken karşımdaki kişiye baktım. Çözümlenemeyen bir dava gibiydi. Anlamak istiyorum ama anlayamıyorum. Büyük bir nefes bıraktım. Saçlarım rüzgarda savrulurken, dudaklarımı ıslattım. Kabanım beni ısıtmazken Yiğit'e sokulmak istedim. Yaşadığımız durumdan dolayı bu imkansızdı. Yiğit'in boynundaki sinir kıvrımlarını izliyordum. Her konuştuğunda boynunda ki sinirler oynuyordu. Akşam olmasına rağmen onu net bir şekilde görebiliyordum. Ama karşımdaki kişi siyahtı. Yakınına girsem bile göremezdim.
"Ben Ulaş Aslanoğlu." Dedi. Kaşlarımı çattım. Hayır, bu ismi tanımıyordum. Başımı Yiğit'e çevirdim. Biraz daha rahatlamıştı. Biz doğru bir adım geldi. Yiğit ile boyları aynıydı.
"Yolumu kestiniz! Bunun sonucunu düşünün isterseniz!" Yiğit'in gür sesi karşısında Ulaş'a baktım. Şapkanın altında dudakları yana kıvrıldı.
"Al köpeklerini uza buradan!" Dedi Yiğit. Elimden tutup arabaya doğru ilerledik. Ulaş'ın bağırmasıyla ona döndük.
"Yiğit Asrın." Dedi. Bize doğru iki adım geldi. Aynı zamanda arkasındaki adamların da eli bellerine gitti. Hazıra geçmişlerdi pislikler. Ve devam etti. "Yanında ki yeni oyuncağın mı?" Dediğinde kalbim hızla tekledi. Bana mı demişti o. Yiğit elimi bırakıp adama doğru koştu. Onun büyük adımlarını yetişmek zordu.
Ulaş'ın yakasından tutup sıkmaya başladı. Arkasında ki adamlar ise Yiğit'e silah tutmuşlardı. Şaşkınlık içerisinde olduğum yerde kaldım.
"Bir daha sevdiğim kadına böyle dersen; emin ol seni ölümlerden ölüm beğendiririm." Dedi ve onu itti. Adam yere düşerken Yiğit arkasına bile bakmadan bana doğru geldi. Vakit kaybetmeden arabaya bindik. Hepsi 10 saniye içinde gelişmişti. Adam yerden kalkıp tekrar eski haline döndü. Arkamızda arabalar bizim için yer açarken. Yiğit adama son kez baktı. Bu bakış tiksindirici bakıştan ibaretti. Yine hiç bir şeyden haberim yoktu.
Ona şimdi bir şeyler sormamalıyım. Şu an kızgın gibi gözüküyor. Kahretsin nereden çıktı bu adam? Ne güzel Yiğitle vakit geçirecektik.
Kısa bir araba yolculuğundan sonra sahile geldik. Gülümseyerek Yiğit'e baktım. Başını bana çevirip masum bir şekilde baktı. Kaşları hüzünle çöktü. Ne olmuştu şimdi bu adama.
