ពេលដែលបានលឺសម្លេងស្រែកយំរបស់ថេយ៍ហើយ នាយឆៃកូនចៅជំនិតដៃឆ្វេងរបស់ជុងហ្គុកក៏បានបើកទ្វាដើរចូលមក ព្រោះខ្លាចថាថេយ៍និងកើតរឿងអ្វីឡើង
«អ្នកប្រុស កើតរឿងអ្វីដែរបាទ?»ឆៃ
«ហ្ហឹកៗ...លេងយើងទៅ ចៅហ្វាយរបស់ឯងមិនមែនជាមនុស្សឡើយគេឆ្គួតហើយ យើងមិនអាចរស់នៅជាមួយនិងចៅហ្វាយរបស់ឯងបានទេ ហ្ហឹកៗដោះលេងយើងទៅ»ថេយ៍ឃើញឆៃចូលមកភ្លាមនាយតូចក៏ស្រែកសុំអោយនាយដោះលេងខ្លួន គិតថាគេហ៊ាឬ បើមិនចង់ស្លាប់កុំមករវល់ជាមួយនិងមនុស្សសំខាន់របស់ជុងហ្គុកអី
«ខ្ញុំធ្វើចឹងមិនបានទេ លោកចននិងសម្លាប់ខ្ញុំ...អ្នកប្រុសឃ្លានដែរទេ ចាំខ្ញុំអោយអ្នកបម្រើយកអាហារមកជូនបាទ»ឆៃក៏ប្ដូរជានិយាយរឿងផ្សេងព្រោះគេមិនចង់អោយថេយ៍គិតថានិងចាកចេញពីទីនេះបានឡើយ
«យើងមិនញ៊ាំអាហាររបស់ផ្ទះនេះទេ យើងសូកចិត្តស្លាប់...មើលសភាពយើងពេលនេះទៅមិនខុសពីមនុស្សស្លាប់ទាំងរស់ទេ ឯងចេញទៅយើងមិនស៉ីមិនអីទាំងអស់»ថេយ៍ស្រែកគំហ៊កឆៃខ្លាំងៗព្រោះតែគេខឹង ទាំងកូនចៅទាំងចៅហ្វាយគ្មានខុសគ្នាស្អីបន្តិចឡើយ ចំនែកឯថេយ៍ពេលស្រែកសំលុតឆៃរួចនាយតូចក៏បែរមុខគេចពីនាយ ទាំងអង្គុយផ្ទាល់និងការ៉ូលូកដៃទៅដោះខ្នោះជើងតែវាមិនអាចឡើយ
ឃើញបែបនោះ ឆៃក៏បានចាកចេញទៅ។ មួយសន្ទុះធំក្រោយមកទ្វាក៏បានរបើកឡើងម្ដងទៀតដែលលើកនេះគឺជាជុងហ្គុកតែម្ដង នាយទើបតែមកពីមើលកាងារ ក្រោយពីបើកទ្វាឡើងមកឃើញរាងតូចអង្គុយផ្ទាល់និងការ៉ូនាយក៏ខឹងភ្លាម តែមិនមែនខឹងថេយ៍ឡើយគឺខឹងកូនចៅនាយទៅវិញទេ
«ថេយ៍...អូនមកអង្គុយអីត្រង់នេះ»ជុងហ្គុកនិយាយព្រមទាំងដៃដែលរហ័សប្រុងលូកទៅបីរាងតូចតែថេយ៍គេគេចចេញ
«កុំមកប៉ះខ្ញុំ ថយចេញទៅ អ៎ា.!!!..នែ៎ ដាក់យើងចុះ អួយ...»ថេយ៍ស្រែកចាចដូចជាគេចាក់ករនៅពេលនាយមិនស្ដាប់រឹតតែផ្គើនបីគេឡើងយកទៅដាក់នៅលើគ្រែគេងវិញ
«បងបានអោយអ្នកបម្រើយកអាហារមកហើយអូនអង្គុយអោយស្រួលទៅចាំញាំណាថេយ៍»ជុងហ្គុក
«យើងប្រាប់ហើយថាយើងមិនញ៊ាំទេ »ថេយ៍
«ឬក៏ប្ដូរមកញ៊ាំបងជំនួសវិញ ហ្ហឹម»ជុងហ្គុកពោលទាំងអោនទៅប្រុងកន្រ្ទប់នាយតូចម្ដងទៀត
«រអើមណាស់...ចេញទៅ ខ្ញុំមិនចង់ជួបមុខលោកទេចេញទៅ អួយ»ថេយ៍ស្រែកសំលុតដេញជុងហ្គុកចេញតែក៏ត្រូវបាននាយចាប់ទាញអោយមកផ្ទប់និងដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់គេ
«ខ្ពើមរអើមប្ដីខ្លួនឯង ប្រយ័ត្នលេងស្រួលណា...»នាយនិយាយទាំងដៃកំហូចលូកចូលតាមចង្កេះខោចាប់ច្របាច់អាប្អូនរបស់ថេយ៉ុងបណ្ដាលអោយថេយ៍លេចចេញនៅសម្លេងថ្ងូរមកភ្លាមៗ
«អ្ហាស...ដក់ដៃចេញទៅខ្ញុំខ្ពើមលោក ខ្ញុំស្អប់លោកណាស់ អ្ហាស...លោកមកពង្រាត់ស្នេហាខ្ញុំ ហ្ហឹកៗៗ...អ្ហាសៗ»ថេយ៍និយាយផងយំផងថ្ងូរផងព្រោះតែនាយមិនព្រមដក់ដៃចេញពីក្នុងខោថេយ៍ឡើយ ដៃនៅតែចាប់សាប់អាល្អិតនោះមិនឈប់ទាំងរាងតូចព្យាយាមមិនថ្ងូរតែមិនអាចព្រោះនាយក្រាស់សាប់អាល្អិតយ៉ាងញាប់ៗរហូតដល់បំផ្ទុះធ្លាយទឹកអម្រិតមកបញ្ជាក់ពីការដល់គោលដៅដំបូងរបស់ថេយ៍ហើយបន្ទាប់មកនាយក៏បានរុញអោយរាងតូចដួលដេកនៅលើពូក ដែលដៃរហ័សលូកដោះខោអាវខ្លួនឯងចេញអស់រលីងយ៉ាងលឿនបន្ទាប់មកក៏អោនទៅលេបត្របាក់បបូរមាត់ថេយ៍យ៉ាងស្រេកឃ្លានបំផុត ទាំងដែលថេយ៍គេគេចចេញពីកាថើបមួយនោះយ៉ាងវីដៃក៏ព្យាយាមលូកមកខ្វាចខ្នងរបស់នាយក៏ត្រូវជុងហ្គុកចាប់ដៃទាំងសងផ្អឹបនិងពូកបាត់ដោយប្រើតែដៃម្ខាងប៉ុណ្ណោះ
«លោកឆ្គួតហើយ....ហ្ហឹកៗ...លោកចង់សម្លាប់ខ្ញុំមែនទេ ហ្ហឹក អ្ហាស....ៗៗ...ឈឺៗណាស់»ថេយ៍ស្រែកជេរនាយតែក៏ត្រូវប្ដូរមកជាសម្លេងថ្ងូរវិញព្រោះនាយបានលើកត្រគៀកហើបហើយសម្រាតខោរាងតូចចេញចាប់ស៊កអាល្អិតរបស់នាយចូលទៅក្នុងច្រក់រួមរទ្ធមួយកប់បាត់ទៅហើយថេយ៍ខ្ញាំដៃនិងពូកទប់ទល់ជាមួយនិងភាពស្រើបនោះយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនិងខ្លួនប្រាណក៏ហើបឡើងខ្ពស់ យូបន្តិចក៏ចាប់ផ្ដើមយោលយកៗទៅតាមកម្លាំងអុកអង្រួនរបស់នាយតែម្ដង
«គ្មានប្ដីឯណាគេសម្លាប់ប្រពន្ធខ្លួនឯងទេ អ្ហាស...ៗៗបើស្រួលយ៉ាងនេះ មើលចុះរួមរិទ្ធសម្បើមណាស់...សឺតត៎ហ៎ា...ស្រួលខ្លាំងណាស់»នាយក្រាស់ថ្ងូរដាច់ៗនៅពេលប្រឹងប្រើកម្លាំងអុកសម្រុកខ្លាំងៗញាប់ៗដូចជាម៉ាស៉ីនដេរ
ភ្លាមនោះសម្លេងគោះទ្វាក៏បានបន្លឺឡើង
តុក~~តុក~~
«លោកចនខ្ញុំយកអាហារមកអោយអ្នកប្រុសតូច»អ្នកបម្រើស្រី
«អ្ហាសៗ...ទុកនៅតុខាងក្រៅសិនទៅហើយត្រឡប់ទៅវិញទៅ»ជុងហ្គុក
«ចាស»ថាហើយអ្នកកម្លោះចាស់ក៏ងាក់មកចាប់ត្រកៀករាងតូចជាប់តម្លើងកម្លាំងសម្រុកកាន់តែញាប់ជាងមុនទៅទៀតឯថេយ៍វិញដៃស្រវាចាប់កម្រាលពូកទប់ទល់និងកម្លាំងរុលទៅមុខទៅក្រោយរបស់នាយសឹងមិនជាប់ ព្រោះជុងហ្គុកដោលខ្លាំងៗណាស់
«អ្ហាស...អ្ហឹសៗៗ....ខ្ញុំឈឺកុំលឿនពេកលោក...»ថេយ៍
«លឿនៗទើបវាស្រួល អ៎ា...ច្រើនដងហើយនៅតែរួមរិទ្ធមិនប្ដូសោះ...អ្ហាស...យកប្រពន្ធមិនខុសពិតមែន...អ្ហាសៗៗ...»នាយក្រាស់ដោលសម្រុកបីបួនផ្លាប*បំផ្ទុះទឹកអម្រិតចេញមកពាស់ពេញមាត់ល្អាងក្រោយពីក្រាបក្បាលសម្ងំបញ្ចូលអស់ហើយនាយក៏ងើបបន្តិចលើកជើងរាងតូចឡើងខ្ពស់នាយអោនយកអណ្ដាតលិតសម្អាតកន្លែងដែលផ្ដល់ក្ដីសុខអោយអំបាញ់មិញនោះ លិតផ្លាប់ៗ នៅប្រើម្រាមដៃលូកចូលទៅពីរម្រាមថែមទៀតផង
«អ្ហា...អ្ហាស....បានហើយឈប់ទៅកុំដាក់អណ្ដាតចូលអី អ្ហា...ៗៗ...»ថេយ៍ថ្ងូរតិចៗនៅពេលដែលមានអារម្មណ៍ប្លែកព្រោះតែអណ្ដាតគ្រើមក្ដៅងុំបានលូកចូលទៅល្អាងរបស់ខ្លួនគៀវទៅមកៗបណ្ដាលអោយមានភាពស្រៀវស្រើបអស់មួយតួខ្លួនជើងខ្លួនក៏កន្ធែកញែកចេញយ៉ាងធំដោយដៃរបស់នាយក្រាស់ ដៃថេយ៍ក៏ស្រាប់តែលូកទៅជ្រោងសក់របស់ជុងហ្គុក នាយតូចអោនសម្លឹងទៅកាន់សកម្មភាពដែលនាយក្រាស់ផ្ដល់ក្ដីសុខអោយនោះទាំងថ្ងូរមិនឈប់
«អ្ហឹម...ផ្អែមណាស់...»ជុងហ្គុកនិយយស្របនិងក្រោកមកវិញមុខគឺពោពេញទៅដោយទឹកកា*ហើយក៏ញញឹមបម្រុងនិងទាញអោយរាងតូចផ្កាប់មុខ តែក៏ត្រូវថេយ៍ស្រែកឃាត់ដោយប្រើសម្ដីផ្អែមល្ហែម
«ខ្ញុំឃ្លានបាយហើយ...លោកប្រហែលមិនគិតថាចាប់រំលោភខ្ញុំព្រឹកល្ងាចមិនអោយខ្ញុំញាំបាយទេណា»ថេយ៍បើកភ្នែកសម្លឹងនាយភ្លឹសៗម្ដងនេះគេមិនប្រើសម្ដីអាក្រក់ដាក់នាយក្រាស់ឡើយព្រោះបើនិយាយអាក្រក់ទៀតច្បាស់ណាស់ថាពេលនេះនិងត្រូវសន្លប់ម្ដងទៀតមិនខានឡើយ
«បងឯណាទៅចិត្តអាក្រក់ដល់ម្លឹងនោះ...យ៉ាងហោចណាស់ក៏អោយប្រពន្ធញាំបាយអោយមានកម្លាំងសិនដែរសឹមបន្តទៀត អូខេ បងទៅយកបាយ អូនចាំបងណា អៅ មិនបាច់ស្លៀកពាក់ទេ ព្រោះញាំហើយក៏គង់តែបន្តដដែល»នាយក្រាស់និយាយមួយឃ្លានេះហើយធ្វើអោយថេយ៍ស្ទើរតែដាច់ផ្ងារ បន្តៗ នេះគិតចង់រំលោភខ្លួនដល់ស្លាប់មែនដែរទេ ហេតុអ្វីក៏តណ្ហក្រាស់យ៉ាងនេះ
«ខ្ញុំមិនញ៊ាំទេ...»ថេយ៍ក៏ប្ដូរទឹកមុខមកវិញគឺទឹកមុខដែលរកចង់យំបន្តិចអីបន្តិច លឺបែបនោះជុងហ្គុកក៏ឈប់បន្តិចហើយក៏ងាក់មកសួរាងតូច
«ហេតុអីទើបមិនញាំ»ជុងហ្គុក
«បើលោករំលោភខ្ញុំទៀត ចឹងចាប់ផ្ដើមតែម្ដងទៅមិនបាច់ចាំអោយខ្ញុំញាំបាយធ្វើអីទេ ចាប់រំលោភខ្ញុំអោយស្លាប់តែម្ដងទៅ...ហ្ហឹៗ»ថេយ៍រលីងរលោងទឹកភ្នែកពេលដែលលឺនាយនិយាយបែបនោះមិនដឹងថាកម្មអ្វីទេបានជួបជាមួយនាយនោះគិតតែពីក្ដីសុខខ្លួនឯងមិនគិតដល់អ្នកដ៏ទៃសោះថាគេឈឺចាប់យ៉ាងណា
«ថេយ៍គិតថាបងជាមនុស្សអាក្រក់ដល់ម្លឹងមែនទេ?»នាយក្រាស់ងាក់មកនិយាយជាមួយរាងតូចបន្តិចទាំងអន់ចិត្តហើយក៏ដក់ដង្ហើមធំ គេមិនមែនចិត្តអាក្រក់ដល់ថ្នាក់រំលោភមិនដេកមិនពួននោះទេគេគ្រាន់តែនិយាយលេង សើចដើម្បីអោយថេយ៍បានសើច តែក៏ប្រែជាការគិតអាក្រក់ទៅវិញ តែនាយមិនបានថាអ្វីទេក៏ដើរចេញទៅខាងក្រៅ ត្រឡប់មកវិញដោយបាយមួយថាស មានម្ហូបជាច្រើនចានរួមទាំងទឹកដោះគោរស់ជាតិStrawberry មួយកែវមកជាមួយដែរ នាយដាក់នៅលើពូកថ្នមៗទាំងលូកដៃកេះថេយ៍អោយបែរមករកខ្លួន
«ថេយ៍ បងបញ្ចុក»ជុងហ្គុក
«...»ថេយ៍នៅស្ងៀមមិននិយាយមិនតបតរហើយក៏មិនងាកមករកនាយដែរ
«ថេយ៍អូនញាំបាយ ឬមួយក៏អោយបងញាំអូនទៀត»ជុងហ្គុកនិយាយពាក្យមួយឃ្លានេះហើយថេយ៍ក៏ងាក់មករកនាយយ៉ាងលឿន
«ខ្ញុំញាំខ្លួនឯង»ថេយ៍ ទាញាំខ្លួនឯងជុងហ្គុកក៏មិនបានបង្ខំដែរនាយហុចស្លាបព្រាមកអោយនាយតូចដើម្បីកាន់ដួសញាំ តែមើលទៅដៃរបស់នាយតូចឡើងញ័រទៅហើយព្រោះតែធ្វើរឿងនោះទើបតែហើយគេនៅញ័រអស់សាច់មិនទាន់បាត់ផងជាពិសេសគឺឈឺស្រគៀពេញខ្លួននាយខាំញិញលើដងខ្លួនសុទ្ធតែស្នាមធ្មេញទៅហើយពេលនេះ
«បងបញ្ចុកវិញ»នាយក្រាស់ទាញស្លាបព្រាពីថេយ៍ នៅពេលដែលនាយបានឃើញដៃថេយ៍ញ័រៗ
«មិនបាច់ទេ ខ្ញុំញ៊ាំខ្លួនឯងព្រោះតែលោកទើបខ្ញុំទៅជាបែបនេះ»ថេយ៍
«អូនអោយបងជាអ្នកបញ្ចុក ឬក៏អោយបងទំពារបាយនិងមាត់បញ្ចុក»ជុងហ្គុកនិយាយដល់ត្រឹមនេះថេយ៍ក៏ហុចស្លាបព្រាអោយទៅនាយដោយស្ម័គ្រចិត្តលេងហ៊ានតបតរអ្វីទៀតឡើយ
ជុងហ្គុកដួសបាយហើយក៏យកមកផ្លុំអោយត្រជាក់រួចទើបដាក់បញ្ចុកថេយ៍បមើលតាមរឹកពានិងសកម្មភាពរបស់នាយពេលនេះចុះ នាយដូចជាព្រួយបារម្ភនិងគិតពីថេយ៍ខ្លាំងណាស់
«លោក!!..ដោះច្រវ៉ាក់ចេញពីជើងខ្ញុំទៅ...លោកដាក់ខ្ញុំបែបនេះខ្ញុំត្រូវការចូលបន្ទប់ទឹកអោយធ្វើយ៉ាងមិច»ថេយ៍សួរនាយដោយសម្លេងស្រាល មិនហ៊ានខ្លាំងដូចមុនទៀតឡើយ ណាមួយពេលនេះឃើញនាយដូចជាស្រួលជាមួយនិងខ្លួនដែរ
«បើដោះច្រវ៉ាក់ចេញអូននិងរត់ចោលបងហើយ...ញាំទៅ»នាយក្រាស់ដួសបញ្ចុកថេយ៍បណ្ដើរក៏ឆ្លើយបណ្ដើរ
«តែ...ខ្ញុំមិនបានស្រលាញ់លោក លោកកុំព្យាយាមអីព្រោះបើព្យាយាមគឺធ្វើអោយខ្ញុំកាន់តែស្អប់លោកលើសដើម...»ថេយ៍ជ្រុលមាត់តំឡើងសម្លេងធំៗដាក់នាយក៏ត្រូវអោយជុងហ្គុកបែរមុខមកសម្លឹងថេយ៍ដោយក្រសែភ្នែកកំហឹង ដែលជាក្រសែភ្នែកចង់តែចាប់ខ្លួនរំលោភរហូត
«...»នាយក្រាស់បែរមកសម្លឹងរាងតូចទាំងខឹងបម្រុងនិងធ្វើរឿងលើសលួសទៀតទៅហើយតែគេក៏បន្ធូរអារម្មណ៍មកវិញទាន់ពេល
«បងទៅធ្វើការ ថេយ៍ញាំបន្តចុះ»នាយក្រាស់និយាយហើយក៏ដាក់ចានបាយនៅលើថាស់ហើយនាយក៏បានដើរចេញទៅ
«លោកគិតឃុំខ្ញុំបែបនេះដល់ពេលណាទៅ?ចនជុងហ្គុក»ថេយ៍បន្លឺពាក្យមួយឃ្លាហើយក៏ងាក់មករកចានបាយវិញគេកាន់ស្លាបព្រាទាំងពិបាកព្រោះដៃញ័រអស់ទៅហើយ
To Be Continue...
Jeon Larisa 🐰🐻
YOU ARE READING
រឿង: ⛓ គូដណ្ដឹង🌸💍 " ចប់ "
Romance«អូនគឺជាមនុស្សពិសេសសម្រាប់បង ដូច្នេះហើយទោះអូនធ្វើខុសចំពោះបងច្រើនប៉ុណ្ណាក៏បងមិនសម្លាប់អូនដែរតែអូនត្រូវតែសន្លប់ក្រោមទ្រូងបងរាល់ព្រឹកថ្ងៃនិងយប់..»Jungkook ស្នេហាដែលកើតឡើងឥតព្រៀង រវាងកម្លោះតូចថេយ៉ុងទៅលើកម្លោះម៉ាហ្វៀជាគូដណ្ដឹង និងគ្នា តើរឿងរ៉ាវនិងទៅជាយ៉ា...
