រឿង: ⛓ គូដណ្ដឹង🌸💍 " ចប់ "

Part45:ព្រាននារីតែគ្មានសង្សា🔞

បបូរមាត់ផ្ដាច់ចេញពីគ្នាបន្លឺចេញជាសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងរហឹស ងុំពេញបន្ទប់ ជុងហ្គុកសាប់ភាពរឹងមាំរបស់ថេយ៉ុងរហូតដល់គោលដៅបញ្ចេញកាក់សំណល់មកក្រៅភ្លាម ទើបនាយក៏បញ្ឈប់។
      «អ្ហា...»
      «ថេយ៍...លើកនេះបងនិងផ្ដល់ក្ដីសុខអោយអូនអោយដល់ចិត្ត អ៎ាស!!...»ជុងហ្គុកនិយាយស្របជាមួយនិងដៃលូកសាប់ភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនហើយក៏
យកទៅស៊កបញ្ចូលទៅក្នុងច្រកតូចចង្អៀតថ្នមៗ មិនកញ្រ្ជោលឡើយព្រោះគេបានសន្យាហើយថានិងផ្ដល់ក្ដីសុខជាជាងភាពឈឺចាប់អោយដល់ដៃគូ។
___________
      «អ្ហាស...សឺតត៎ ជុងកុំលឿនពេកអូនញ័រជើង»ថេយ៍រលាក់ដងខ្លួនទៅមកៗថ្ងួចថ្ងូរមិនចំពាក្យភាពឈឺចាប់និងក្ដីសុខក៏មានប្រហាក់ប្រហែលគ្នា តែ ក្ដីសុខកំពុងតែជ្រាតចូលពេញខ្លួននៅពេលដែលកន្លងទៅផុតជាបីទឹក ពេលនេះរាងកាយតូចកំពុងតែឈរទប់តុសំអាង ទល់មុខកញ្ចក់សកម្មភាពរោលរាលក្ដៅសាច់ក៏កំពុងតែកើនឡើងយ៉ាងគគុក។
     «អ្ហាសៗ...លឿនទើបស្រួល...អ៎ាស...បងស្រួលខ្លាំងណាស់»ជុងហ្គុកទប់ត្រគៀករាងតូចទាំងសងចង្កេះរែងអុកចេញចូលខ្លាំងៗសឹងតែរបូតចេញបីច្រកតូចម្ដងៗ តែនាយអាចគ្រប់គ្រងវាបាន។
     «អ្ហឹសៗ...ជុង...អ្ហឹស»ថេយ៉ុងទយត្រគៀកមកកាន់តែខ្លាំងងាយស្រួលដល់នាយអុកគ្រលែងមិនសំចៃកម្លាំង ដៃក៏ប្ដូទៅជាសាប់ភាពរឹងមាំរបស់ថេយ៍ដែលយោលយោគនោះលេងយ៉ាងញាប់ដៃ ចំនែកឯដៃម្ខាងក៏លើកទៅច្របាច់ញីញក់ចុងស្រួច គេអោនទៅបឺតជញ្ជក់សាច់ខ្នងទន់រលោងដែលដាបសុទ្ធតែញើស អូសចលនាអណ្ដាតតាំងពីលើដល់ត្រគៀក តែចលនាអុកបុកផ្ទុបគឺនៅតែមិនព្រមបន្ធូរ
បន្ថយដូចគ្នាដែរ។
      «អ្ហាស!!...»ថេយ៉ុងនិងជុងហ្គុកថ្ងូរមួយហឹសចង់ខះករពេលដែលដល់ទឹកដូចគ្នាដោយនាយក្រាស់លូកដៃអោបចង្កេះពីក្រោយទំលាក់ខ្លួនទៅកើលើខ្នងរាងតូច សម្ងំបាញ់បញ្ចូលទឹកស្នេហ៍ទៅតាមច្រកតូចចង្អៀតរហូតទាល់តែអស់ទើបនាយបង្ខិតខ្លួនចេញទាញភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនចេញពីច្រកតូចដោយមានទឹកអន្តាយៗមកជាមួយផង។
     «បន្តទៀតណា»ជុងហ្គុកបំបែរមុខរាងតូចមក ដៃក៏ទៅត្រកងរាងតូចស្រាលដូចសំលីដែលរាងកាយកំពុងតែទន់អោយល្អូកនោះ នាយយកទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកវិញម្ដង ប្ដូបរិយាកាស។
     «អ៎ា...អត់ទេជុងអូនហត់ណាស់ សុំជំពាក់បងសិនណា»ថេយ៍លើកដៃអោបករនាយទាំងទំលាក់ក្បាលទៅកើយស្មាមាំទូលាយ ជារបៀបមនុស្សអស់កម្លាំងភ្នែកក៏សន្សឹមបិទព្រឹមៗ ទោះជាមិនប្រាប់ក៏ជុងហ្គុកប្រហែលជាដឹងហើយ ព្រោះអំបាញ់មិញមិនបានតិចទឹកឯណា នាយក្រាស់ក៏មិនចង់ធ្វើបាបរាងតូចខ្លាំងជាងនេះដែរ ទើបបីទៅដាក់ក្នុងអាងទឹកបើកទឹកក្ដៅល្មមដែលអាចត្រាំបាន។
     «អូនគេងចុះចាំបងងូតទឹកអោយអូន»ជុងហ្គុកក៏សម្រូតខ្លួនចូលអាងជាមួយ មុននិងទាញរាងតូចអោយគេគេងនៅលើខ្លួននាយ ដៃឈោងទៅយកសាប៊ូច្របាច់ដាក់ស្បៃទន់ៗ យកមកដោសខ្លួនអោយនាយតូចថ្នមៗ ទាំងម្ចាស់ខ្លួនកំពុងតែគេងលក់ដោយមិនដឹងខ្លួនទៅហើយ
     «បងស្រលាញ់អូនណា...»ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏អោនទៅថើបថ្ងាសនាយតូចមួយខ្សឺត ទើបចាប់ផ្ដើមងូតទឹកអោយថេយ៍រួមទាំងខ្លួនឯងស្អាតហើយក៏លើកបីរាងតូចទៅដាក់លើសាឡុង ទើបគេដើរទៅទាញកម្រាលពូកចេញជាមុនហើយក៏លើកបីរាងតូចមកដាល់លើគ្រែសឹមដាក់អោយម្ចាស់កាយគេងអោយស្រួលបួល(បញ្ជាក់ជុងហ្គុកស្លៀកកន្សែង ចំនែកថេយ៍ទទេអល)នាយក្រាស់ដើរទៅតុក្បាលដំណេកទើបទាញថ្នាំលាបពេលរបួសដាច់រលាត់កន្លែងច្រកតូច នោះយកមកដើម្បីលាបអោយថេយ៍និងឯង នាយឡើងមកលើគ្រែក្បែរចុងជើងទើបដៃទាញជើងស្រឡូនរបស់ថេយ៍បើកចេញជាគម្លៀតឆ្ងាយគួសម នាយអោនមើលបន្តិចឃើញថាវាមានពណ៌ក្រហមព្រឿងៗ ដៃក៏ចាប់ដបថ្នាំមកច្របាច់ដាក់លើបាតដៃញីបន្តិចទើបយកទៅលាបនៅតំបន់នោះថ្នមៗ ទោះបីជាវារាងស្រើបស្រាល ហើយក៏ត្ជាក់បន្តិចមែន តែថាថេយ៉ុងគេមិនបានដឹងខ្លួននោះ
ទេព្រោះគេងងុយអស់កម្លាំងខ្លាំងណាស់ទៅហើយ។
ចំណយពេលជាងប្រាំនាទីនាយក្រាស់ក៏លាបអោយរួចរាល់ទើបដើរទៅយកអាវវែងហួសភ្លៅមកស្លៀកអោយរាងតូច(ប្ដីគេថ្នមចឹង)រួចរាល់ទើបដើរទៅថើបថ្ពាល់ទាំងសងខាងហើយនាយក៏បានដើរចេញទៅខាងក្រៅ។
___________
នៅខាងក្រោមចម្លែកអីត្រង់ភ្ញៀវមកពេញផ្ទះជុងហ្គុករវល់តែផ្សំដំណេកអត់មានបានដឹងអីទាំងអស់ អ្នកបម្រើក៏ពូកែយល់ចិត្តថែមទៀតមិនទៅហៅរំខានក្ដីសុខពួកគេសោះ។
      «ឯងរវល់តែធ្វើស្អីហ៎ា?»យូនហ្គី
     «ក៏រវល់ជាមួយប្រពន្ធតិចតួច នេះមកគ្រប់គ្នាហើយហេ៎ យើងថាពួកយើងមកនិយាយកាងារទៅកុំរវល់តែមកចាប់កំហុសយើង»ជុងហ្គុកទាញករអាវបិទករបន្តិចសឹមដើរទៅអង្គុយនៅលើសាឡុងដែលមានមិត្តៗរួមទាំងណាមជូននិងកូនចៅជុងហ្គុកនៅដែរ។
     «នេះទឹកត្រជាក់»ជីនដើរចូលមកដោយមានកាន់នៅកែវទឹកត្រជាក់ៗមកជាមួយមកដល់ក៏លើកដាក់អោយគ្រប់គ្នាតែម្ដង
     «អរគុណ តែដុកទ័រជីនមិនបាច់ធ្វើនោះទេទុកអោយពួកគេធ្វើចុះ»ជុងហ្គុក
     «ខ្ញុំនូវទំនេរៗអផ្សុកទើបមករកអ្វីធ្វើ អ៉ើលោកចនចុះឯណាថេយ៉ុង ស៉ីនអារកថេយ៍តែរហូត ពួកគេមានអាយុស្របាលគ្នាទើបស៉ីនអាចេះតែរកថេយ៉ុងរហូត»ជីន
    «អ៉ើ ថេយ៍គេងលក់បាត់ទៅហើយ»
    «ថេយ៍ឈឺអីទេដឹងលោកចន?»
    «អ៉ើ ថេយ៍គេមិនស្រួលខ្លួនតិចតួច បើដុកទ័រទៅរកថេយ៍ ខ្ញុំពឹងជួយកំដៅស៊ុបយកទៅអោយថេយ៍ផងតើបានទេអោយអ្នកបម្រើគេកម្ដៅអោយចុះណា»ជុងហ្គុក
     «មិនអីទេខ្ញុំអាចធ្វើបាន»ជីននិយាយហើយក៏បានដើរចេញទៅ ដែលណាមជូនតាមសម្លឹងមើលឥតព្រិចឡើយ។
    «អាហេម...សម្លឹងបែបនេះគួតែទៅដណ្ដឹងគេទុកអោយហើយទៅល្អទេ និងបានសម្លឹងតែឯងសម្លឹងរហូតតែម្ដង»យូនហ្គី
    «....»
    «អាយូនឯងនិយាយស្អីបែបនេះលោកមេបញ្ជាការអៀនស្លាប់ហើយ»ជុងហ្គុក
    «ឯងក៏ចឹងដែរ ស្នាមនៅនិងករមិនបាច់លាក់ទេ»
    «អេ៎ យើងមិនទំនេរមើលពួកឯងផ្លែផ្កាអោយគ្នាទេវើយ ឆាប់និយាយកាងារមកយើងនិងឆាប់ទៅរកអូនៗរបស់យើង»ហូស៊ុក និយាយដោយទឹកមុខជ្រលើម មួយក្រុមគេគឺជាព្រាននារីជាងគេអ្នកណាមិនដឹងនោះ អូនៗដែលនិយាយមិនដឹងជាប្ដូមុខប៉ុន្មានអ្នកហើយទេ ត្បិតថាស្រីច្រើនក៏ពិតមែនតែគេនៅរកមនុស្សស្រីម្នាក់អោយប្រាកដប្រជាមិនទាន់បាននៅឡើយទេ ព្រោះដែលគេជួបរាល់ថ្ងៃគឺជួបតែស្រីមុខលុយតែគ្រប់គ្នា របៀបថាលេងសប្បាយហើយក៏បោះលុយព្រូស តែប៉ុន្នឹងក៏លេងជួបគ្នារហូតបាត់ទៅហើយ នេះហើយជាចរិកពិតរបស់កូនប្រុសលោក ជុង ហេនីល។
       «នេះជាឯកសារដែលខ្ញុំយកមកបាន»ហូហ៊ុកហៅថាជេហុបបានទំលាក់សាមីពណ៌ខ្លាញ់ក្ដាមមួយទៅលើតុនៅនិងមុខពួកគេ ហើយណាមជូនក៏បានទទួលយកមកមើល វាគឺជាឯកសាអ្វី?
      «ច្រើនខ្លាំងណាស់...លោករកបានយ៉ាងមិច?គ្រាន់តែប៉ុន្នេះអាចធ្វើអោយអំពើរស្មោគគ្រោកពុករលួយរបស់លោកកាងបក់អាក្រាតបានបាត់ទៅហើយ លោកពិតជាពូកែណាស់»ណាមជូន
      «កុំបញ្ជោវាពេកអីណាមជូន»យូនហ្គី

បញ្ជាក់ណាមជូនជាមិត្តរបស់យូនហ្គីតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ ចំនែកឯជុងហ្គុក យូនហ្គីនិង ជេហ៊ុបគឺជាមិត្តនិងគ្នា។