#ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ពន្លឺព្រះអាទិត្យផ្ចាំងចូលតាមចន្លោះបង្អួចមកប៉ះជាមួយនិងផ្ទៃមុខសង្ហានិងស្រស់ស្អាតមួយគូកំពុងតែគេងអោបគ្នាយ៉ាងស្និទ្ធនៅលើពូកដោយរាងតូចថេយ៉ុងគេងបែរទៅអោបជុងហ្គុកហើយជុងហ្គុកក៏ទំលាក់ដៃមកអោបរាងតូច ថេយ៍ព្រេចខ្សែភ្នែកទៅប៉ះនិងពន្លឺក៏ធ្វើអោយភ្ញាក់ឡើងមុននិងងើយមុខបន្តិចក៏បានឃើញបុរសសង្ហាមុខទន្សាយកំពុងតែគេងលក់នៅឡើយ
«អ្ហឹម...សុំទោសណាដែលអូនមិនចងចាំបង...»ថេយ៍បែរសម្លឹងមុខជុងហ្គុកទាំងញញឹម ថែមទាំងលួចយកដៃទៅលេងចុងច្រមុះនាយតិចៗទៀតផង មិនគួណាភ្លេចបុរសម្នាក់នេះទាល់តែសោះហើយ
«អ្ហឹម...»ម្រាមដៃប៉ះនិងមុខនាយក៏ទាញអោយនាយភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមុននិងឃើញបែបនោះថេយ៍ក៏ធ្វើជាបិទភ្នែកគេងលក់វិញ គេមិនទាន់អាចប្រសព្វភ្នែកនិងនាយបាននៅពេលនេះឡើយ
«ខ្សឺត!!!...»មួយខ្សឺតយ៉ាងវែងគ្រាន់តែនាយភ្ញាក់ដឹងខ្លួនបានឃើញថាថេយ៍ធ្វើជាគេងព្រោះនាយបានឃើញភ្នែកនាយតូចព្រិចខ្ញាំៗ ទើបនាយចង់ធ្វើបាបដោយទម្លាក់ច្រមុះមានខ្ទង់ទៅស្រង់ក្លិនថ្ពាល់រលោងដោយអឹបយ៉ាងកំប៉ិតថ្ពាល់ហើយក៏យូ ទើបបណ្ដាលអោយថេយ៍ដឹងខ្លួនទាំងអៀនក្រហមថ្ពាល់ភ្លាមៗ
«លោក!..»ថេយ៍ដឹងខ្លួនភ្លាមនាយក៏ក្រលាស់មកដាក់ខ្លួនទ្រោបរាងកាយតូចភ្លាមមុននិង
ចាប់ដៃតូចៗសង្កត់ចប់ផុតក្បាល
«ភ្ញាក់ហើយហេតុអ្វីក៏មិនក្រោក ឬចង់អោយបងថើប ហ្ហឹម?»ជុងហ្គុកប្ដូរការនិយាយធ្វើអោយរាងតូចឡិងឡង់ ពេលនេះផ្អែមល្ហែមមិនគម្រោះគម្រើយដល់ថ្នាក់ថេយ៍ពិបាកនិងទទួលយក
«អ្នកណាថាខ្ញុំទើបតែក្រោកមិញនិងទេ មើសក្រោកចេញទៅខ្ញុំទៅសម្អាតខ្លួន»ថេយ៍ងាក់មិនប្រសព្វមុខនិងនាយ ដោយរើបម្រាស់តិចៗចំនែកឯជុងហ្គុកឃើញបែបនោះក៏រឹតតែចង់ធ្វើបាបរាងតូចទើបអោនមុខកាន់តែជិតច្រមះស្រួចៗរបស់នាយសឹងតែអឹបជាប់ថ្ពាល់នាយតូចទៅហើយ
«យប់មិញអូនថ្ងូរហៅអ្នកណាឃុកឃី?បងលឺបែបនោះបងប្រចាន់ណា?»ជុងហ្គុកធ្វើជាសួរដល់ថ្នាក់ថេយ៍ក្រហមថ្ពាល់ទៀតហើយទៅរំលឹករឿងកាលពីយប់មិញទៀតឬ គិតហើយពិតជាខឹងមែន មិនមែនខឹងនាយតែខឹងនិងខ្លួនឯងសុខៗក៏ស្រាតអោយគេឃើញតាំងគេចាប់អុកតាំងមកឈឺខ្លួនឯងចំមែនហើយ
«មិនដឹងទេ...ងើបទៅខ្ញុំឃ្លានហើយ»ថេយ៍គេចមុខពីនាយក៏ត្រូវបើកភ្នែកភ្លឹសៗព្រោះនាយអោនមកថើបថ្ពាល់គេទាំងសងខាងភ្លាមៗ
«ប្រើវិធីនេះគេចមុខពីបងមិនបានផលទេ ប្រាប់បងសិនមកថាអ្នកណាឈ្មោះឃុកឃី កាលពីយប់មិញបងលឺអូនថ្ងូរហៅតែឈ្មោះគេ?»ជុងហ្គុកបានចិត្តរឹតតែធ្វើបាបរាងតូចអោនទៅថើបថ្ពាល់សងខាងជម្រិតសួរចម្លើយកាលពីយប់អោយបាន
«មិនដឹងទេ...ប្រាប់ហើយថាមិនដឹងនៅមកសួរទៀត»ថេយ៍
«មិនប្រាប់មែនទេ...ជុបៗៗៗ»នាយក្រាស់អោនថើបថ្ពាល់ថើបសព្វពាសពេញមុខតូចគ្មានសល់កន្លែងឡើងដល់ថ្នាក់ថេយ៍រួញខ្លួននៅស្ងៀមឡើងរឹងគ្រប់សសៃ
«លោកចង់ដឹងធ្វើអី...»ថេយ៍
«ប្រពន្ធបងថ្ងូរហៅឈ្មោះគេបងត្រូវដឹងឆាប់ប្រាប់មកបើមិនចឹងបងអុកអូនទាំងព្រឹកនិងទៀតមិនដឹងទេណា»ជុងហ្គុកធ្វើជាលូកដៃទាញភួយចេញហើយទាញត្រគៀករាងតូចអោយហើបឡើងបន្តិច បណ្ដាលអោយថេយ៍ឃាត់នាយយ៉ាងប្រញាប់
«ប្រាប់ៗៗហើយ...អាងអីតែគម្រាម...គឺ...បងឃុកឃី...គឺ...បងឃុកឃីគឺជាប្រុសម្នាក់»ថេយ៍
«បងដឹងថាជាប្រុស តើគេជាអ្នកណាហើយជាអ្វីនិងអូនហេតុអីក៏អូនត្រូវនឹកឃើញគេពេលនៅជាមួយបងហឹម»ជុងហ្គុកអស់សំណើចនិងចម្លើយបែបឡេឡឺរបស់ថេយ៍នាយដឹងថាថេយ៍បានដឹងថាខ្លួនគឺជាឃុកឃីតែចង់សួររាងតូចអោយច្បាស់ថាមានគិតអីលើឃុកឃីឬអត់
«បងឃុកឃីជាស្នេហាដំបូងរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំស្រលាញ់គាត់តាំងពីក្មេងៗ ប៉ុន្នឹងបានហើយនៅមើសក្រោកចេញទៅ»ថេយ៍ទាល់ច្រកខ្ចិលឆ្លើយបត់បែនច្រើន ក៏ឆ្លើយតាមការពិតតែម្ដងទៅនិយាយត្រង់ចុះពេលនោះជាក្មេងប្រុសអាយុត្រឹម10ទៅ11ប៉ុណ្ណោះតែទៅជាលួចស្នេហ៍ប្រុសពេញវ័យទៅកើតចំជាយ៉ាប់មែនហើយ គិតឃើញពេលណាខ្មាស់គេដល់និង
«ហឹសៗ...»ជុងហ្គុក
«សើចអីរបស់លោកនៀក ងើបចេញទៅ»ថេយ៍
«បើអូនរើរួចបងនិងដោះលេងអូនតែបើអត់ទេក៏...»ជុងហ្គុកនិយាយស្របនិងដៃលូកអូសចុះទៅផ្នែកខាងក្រោមទៅកាន់ច្រកតូចមុននិងរុកម្រាមចូលទៅពីរទាំងមុខខឹល
«អ្ហាស...លោកឯងនេះពិតជាតណ្ហាក្រាស់មែនខ្ញុំមិននិយាយលេងសើចទេក្រោកចេញទៅ»ថេយ៍
«អ្នកណាថាលេងសើចបងចង់ទៀតហើយមើលនៀក»ជុងហ្គុកនិយាយទាំងកំពុងកាន់ដៃថេយ៍អោយសសៀលូកមកចាប់ច្របាច់អាច្រម៉ក់របស់គេពេញៗដៃ
«អ៎ាយ...លោកកុំណា...»ថេយ៍
«អ្ហឹស...តឹងណែនដដែល...»ជុងហ្គុកនិយាយខណះនិងដៃចាប់ញែកជើងស្រឡូនហើយក៏ទាញពាក់ចង្កេះមុននិងចាប់របស់ធំស៊កចូលច្រកតូចមួយផឹបកប់គល់និងចាប់ផ្ដើមអង្រួនតិចៗយឺតៗតាមចង្វាក់
«អ្ហាស...លោក...កុំជ្រៅពេកខ្ញុំអួល...អ្ហាស...»ថេយ៍យកដៃចាប់ស្មានាយជាមួយនិងចលនាដែលចាប់ផ្ដើមលឿនទៅៗមិនបានបង្អង់ ដែលធ្វើអោយថេយ៍ខ្ញាំសាច់ស្មានាយមានចេញឈាមជ្រាបតែមិនបានធ្វើអោយជុងហ្គុកឈឺចាប់អ្វីទេព្រោះក្ដីសុខដែលបានពីរាងកាយតូចពេលនេះវាច្រើនជាង
«អ្ហាសប្រាប់ថាកុំជ្រៅពេកលឺទេ អ្ហាស...»ថេយ៍
«បងស្រលាញ់អូន ថេថេរបស់បង»ជុងហ្គុកនិយាយស្របនិងចង្កេះអុកញាប់ៗហើយក៏អោនមកខាំញិញលើកញ្ចឹងករព្រមទាំងព្រូសខ្យល់ដង្ហើមក្ដៅប៉ះភាយនិងទងត្រចៀកបណ្ដាលអោយភ្លើងប្រាថ្នាកាន់តែមានលើសដើម
បន្តទៅរហូតដល់រាងតូចស្រែកសុំអង្វរមើលទៅថេយ៍ទំនងជាអស់កម្លាំងទើបនាយបញ្ឈប់។
«លោកចង់ទៅណា?»ក្រោយពីជុងហ្គុកដាក់អោយខ្លួនងូតទឹកសម្អាតខ្លួនរួចរាល់នាយក៏បានដើរចេញទៅខាងក្រៅទំនងជាទៅធ្វើកា
«បងទៅធ្វើការ»ជុងហ្គុក
«ថ្ងៃនេះ លោកមិនដាក់ច្រវ៉ាក់ខ្ញុំទេឬ?»ថេយ៍
«អ៎បងភ្លេច»នាយក្រាស់និយាយស្របនិងដើរត្រឡប់មកវិញចំនែកឯថេយ៍ក៏ធ្វើមុខដូចជាចង់យំដឹងចឹងមិនសួនាំរឿងច្រវ៉ាក់និងសោះហើយ
«កុំអីណាខ្ញុំនៅតែក្នុងបន្ទប់អផ្សុកណាស់ណាលោកកុំ...អ៎ាយ...លោក»ថេយ៍យំទាំងគ្មានទឹកភ្នែកទាល់ជុងហ្គុកដើរមកដល់ក៏អោនថើបថ្ពាល់ធ្វើអោយថេយ៍បើកភ្នែកភ្លិះៗទាំងមិនយល់ការ គាំងស្តុបដូចជាភ្លើងស្តុប សារភាពត្រង់ចុះទោះត្រូវនាយថើប ផង បឺតមាត់ផងធ្វើលើសនេះក៏មាន ប៉ុន្តែខ្លួនគេនៅមានអារម្មណ៍ថាអៀនខ្លាំងណាស់
«បងភ្លេចថើបថ្ពាល់ប្រពន្ធរបស់បងមុននិងចេញទៅធ្វើការ បងទៅហើយចាំបងត្រឡប់មកវិញណា»ជុងហ្គុកសើចញឹមៗហួសចិត្តនិងរឹកពាររបស់ថេយ៍ទាំងថើប ទាំងធ្វើរឿងប្ដីប្រពន្ធរួចរាប់ភ្លេចហើយនៅមកអៀនៗ មិនដឹងពេលណាបានសមទេ
«នេះយើងអៀនគេទៀតហើយហេ៎ ប្រុសចម្គួត»ថេយ៍លើកដៃគក់ខ្នើយផាច់ៗបញ្ចេញអារម្មណ៍អៀននៅពេលនាយចេញបាត់ មិនដឹងថាហេតុអ្វីក៏លេងខឹងស្អប់គេឬមួយក៏ដឹងថាជាបងឃុកឃីរបស់គេកាលពីក្មេងៗ ។
YOU ARE READING
រឿង: ⛓ គូដណ្ដឹង🌸💍 " ចប់ "
Romantizm«អូនគឺជាមនុស្សពិសេសសម្រាប់បង ដូច្នេះហើយទោះអូនធ្វើខុសចំពោះបងច្រើនប៉ុណ្ណាក៏បងមិនសម្លាប់អូនដែរតែអូនត្រូវតែសន្លប់ក្រោមទ្រូងបងរាល់ព្រឹកថ្ងៃនិងយប់..»Jungkook ស្នេហាដែលកើតឡើងឥតព្រៀង រវាងកម្លោះតូចថេយ៉ុងទៅលើកម្លោះម៉ាហ្វៀជាគូដណ្ដឹង និងគ្នា តើរឿងរ៉ាវនិងទៅជាយ៉ា...
